Μάκης Παπαδόπουλος: ΔΕΘ 2023 - Η καλύτερη άμυνα στην επίθεση του κεφαλαίου είναι η αντεπίθεση — Η κυβέρνηση «κάνει ό,τι μπορεί» για το κεφάλαιο — Το νομοσχέδιο - έκτρωμα για το «ξεζούμισμα» των εργαζομένων — Το νέο ΕΣΕΚ και τα νέα βάρη της «πράσινης μετάβασης» — Η άύξηση του δανεισμού και η ύφεση στην Ευρωζώνη — Οι BRICS και ο ανταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας — Οι κρίσιμες μάχες του φθινοπώρου

*

Άρθρο του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, από τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου», 26-27 Αυγούστου.

(Πηγή φωτό: Eurokinissi)

*

Την προηγούμενη τετραετία τα πράγματα ήταν πιο εύκολα για την κυβέρνηση της ΝΔ. Η γραμμή χαλάρωσης της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, που επικρατούσε στην ΕΕ, της επέτρεπε να παίρνει κάποια στοιχειώδη μέτρα προσωρινής ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών, μαζί με τη μεγάλη κρατική στήριξη στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Έτσι, η κυβερνητική προπαγάνδα πρόβαλλε πιο εύκολα το παραμύθι της «ανάπτυξης για όλους». Η σύγκριση με τα μνημονιακά χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ βοηθούσε τη ΝΔ να εμφανίζεται ως το «μικρότερο κακό».

Η στροφή της ΕΕ προς την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και την περιοριστική νομισματική πολιτική αλλάζει φέτος το σκηνικό.

Γι' αυτό και η κυβέρνηση θα προβάλει στη ΔΕΘ κυρίως την προσέλκυση νέων επενδύσεων ως τον σίγουρο δρόμο που οδηγεί στη λαϊκή ευημερία.

Θα προβάλει ως στόχο την κατάκτηση της «επενδυτικής βαθμίδας» και ως επιτυχία τη διασφάλιση περισσότερων κονδυλίων από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Στην πραγματικότητα, οι μόνοι που έχουν λόγο να πανηγυρίζουν για τις κυβερνητικές επιτυχίες είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι, που θα αυξήσουν την κερδοφορία τους.

Οι εργαζόμενοι έχουν πλούσια πείρα σχετικά με το πώς διασφαλίστηκαν τα ρεκόρ επενδύσεων και κερδών των ομίλων τα προηγούμενα χρόνια:

Με το ξεζούμισμα των εργαζομένων, τα ωράρια - λάστιχο, την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας, την ισοπέδωση των δικαιωμάτων τους.

Τα παραδείγματα ατέλειωτα, από τον Τουρισμό και τις Κατασκευές μέχρι τα λιμάνια και τα ναυπηγεία.

Εξάλλου, με ρυθμό ανάπτυξης διπλάσιο της Ευρωζώνης και με την «επενδυτική βαθμίδα» μπήκε η Ελλάδα στη μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση το 2009.

Ας δούμε όμως πιο συγκεκριμένα τα «δώρα» που φέρνει η κυβερνητική πολιτική για τον λαό.

Νέες απώλειες για το λαϊκό εισόδημα

Η αλήθεια είναι ότι το πραγματικό εισόδημα της εργατικής - λαϊκής οικογένειας θα υποστεί νέα συνδυασμένα πλήγματα από τη μεγάλη ακρίβεια των τροφίμων, τα υψηλά επιτόκια δανεισμού, τις υψηλές τιμές των ενοικίων, τη δραματική μείωση των κρατικών επιδοτήσεων για τα καύσιμα και το ηλεκτρικό ρεύμα.

Ο πληθωρισμός των τροφίμων έφτασε στο 12,6% τον Ιούνη του 2023, από 7,5% τον Φλεβάρη του 2022.

Σε βασικά είδη διατροφής όπως οι πατάτες, το ελαιόλαδο, η ζάχαρη, το αλεύρι, οι αυξήσεις ξεπερνούν το 40% την τελευταία διετία.

Μόνο το α' εξάμηνο του 2023 το μέσο σταθμισμένο επιτόκιο δανείων ανέβηκε στο 6,14%, από 5%, και το μέσο επιτόκιο στεγαστικών δανείων στο 4,8%, ενώ την ίδια στιγμή συνεχίζεται το «κούρεμα» των λαϊκών καταθέσεων, αφού τα επιτόκια καταθέσεων των τραπεζών βρίσκονται διαρκώς κάτω από τον επίσημο πληθωρισμό.

Όσο για τα ενοίκια, η αύξηση μεσοσταθμικά ξεπερνά το 35% την τελευταία 5ετία, ενώ σύμφωνα με τη Eurostat τα ελληνικά νοικοκυριά που δεν ιδιοκατοικούν πληρώνουν για στέγαση το μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός τους μεταξύ των χωρών της ΕΕ, πάνω από 36%.

Τέλος, από τις αρχές του 2024 προβλέπεται να τερματιστούν οι προσωρινές οριζόντιες κρατικές επιδοτήσεις για τα καύσιμα και το ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ ο ενεργειακός πόλεμος ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα συνεχίζεται και μπορεί να οδηγήσει σε νέες αυξήσεις τιμών.

Ήδη, για παράδειγμα, μετά τη συμφωνία του ΟΠΕΚ+ (Σαουδική Αραβία, Ρωσία κ.λπ.) για μείωση της παραγωγής πετρελαίου, είχαμε αύξηση της διεθνούς τιμής του.

Η UBS προβλέπει διεθνείς τιμές πετρελαίου πάνω από 90 δολάρια το βαρέλι για το β' εξάμηνο του 2023.

Η διασφάλιση των υψηλών κερδών των νέων επενδύσεων της «πράσινης μετάβασης», σε συνδυασμό με τον συνεχιζόμενο ενεργειακό πόλεμο ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, καθιστά επισφαλείς τις προβλέψεις για υποχώρηση της ενεργειακής ακρίβειας.

Το καλοκαίρι σημειώθηκε άνοδος της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος και της βενζίνης στην Ελλάδα.

Επομένως, όχι μόνο δεν θα αναπληρωθούν οι μεγάλες απώλειες του λαϊκού εισοδήματος από το 2009, αλλά θα υπάρξει και νέα μείωση.

Η κυβέρνηση «κάνει ό,τι μπορεί» για το κεφάλαιο

Η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να εμφανίσει αυτήν την κατάσταση σαν «εξωτερικό πρόβλημα», απέναντι στο οποίο κάνει ό,τι μπορεί προς όφελος όλων των πολιτών.

Η αλήθεια είναι πως κάνει ό,τι μπορεί για να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητα των εγχώριων ομίλων και την κερδοφορία του κεφαλαίου, σε βάρος των αναγκών του λαού.

Πίσω από την ακρίβεια των τροφίμων βρίσκονται οι άδικοι έμμεσοι φόροι του κράτους και τα υψηλά κέρδη των ομίλων.

Η κυβέρνηση αφήνει στο απυρόβλητο την κερδοφορία των ομίλων και συνεχίζει τη μεγάλη ληστεία του λαϊκού εισοδήματος, με τον ΦΠΑ στα είδη διατροφής να κυμαίνεται μεταξύ 13% και 24%, όταν στη Γαλλία δεν ξεπερνά το 5,5%!

Την ίδια ώρα συνεχίζει τις απατηλές υποσχέσεις για βελτίωση της κατάστασης, που θα τη διασφαλίσει τάχα με τους ελέγχους για κερδοσκοπία, τα market pass και τη μικρή ονομαστική αύξηση του κατώτατου μισθού. Στην πραγματικότητα, όπως αποδείχθηκε τα προηγούμενα χρόνια, επιδοτεί την ακρίβεια και μειώνει το πραγματικό λαϊκό εισόδημα.

Αντίστοιχα, η αποφασιστική υλοποίηση των κατευθύνσεων και των δεσμεύσεων της ΕΕ προβάλλεται ως λύση, ενώ αποτελεί μία από τις βασικές αιτίες επιδείνωσης της κατάστασης του λαού.

Πίσω από τους στόχους κατάκτησης της «επενδυτικής βαθμίδας», εκταμίευσης των νέων δόσεων και επαναδιαπραγμάτευσης των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης, βρίσκονται οι απαιτήσεις για τα ματωμένα πλεονάσματα του 2023 - 2025.

Στον νέο κρατικό προϋπολογισμό δεν θα υπάρχει πλέον η ρήτρα διαφυγής, που επέτρεπε στην κυβέρνηση να ακολουθεί την πολιτική των «οριζόντιων επιδοτήσεων» για να αποφύγει μια απότομη πτώση της λαϊκής κατανάλωσης και μια διόγκωση της κοινωνικής δυσαρέσκειας.

Αυτά τα πλεονάσματα θα διασφαλιστούν με τη βαριά φορολογία του λαού, το ψηφιακό κυνήγι των αυτοαπασχολούμενων για φοροδιαφυγή και τον περιορισμό των κρατικών δαπανών για κοινωνική πολιτική.

Αυτό σημαίνει στην πράξη πρόσθετη αφαίμαξη των λαϊκών νοικοκυριών, π.χ. με την αύξηση των ιδιωτικών δαπανών για την Υγεία.

Απ' την άλλη, θα συνεχιστούν η νομική φοροαπαλλαγή των εφοπλιστών, ο αναβαλλόμενος φόρος των τραπεζών και οι ελαφρύνσεις για τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Οι όποιες κρατικές ενισχύσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα θα περιοριστούν για τις ομάδες της ακραίας φτώχειας και μόνο.

Όσο για την αλλαγή του τρόπου τιμολόγησης του ηλεκτρικού ρεύματος την οποία διαφήμισε η κυβέρνηση (με την κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής στις τιμές της λιανικής), αυτή οδήγησε σε ακόμα μεγαλύτερες αυξήσεις τιμών και περαιτέρω επιβάρυνση των λαϊκών νοικοκυριών.

Νέο νομοσχέδιο - έκτρωμα για το «ξεζούμισμα» των εργαζομένων

Η υλοποίηση των στόχων της «επενδυτικής βαθμίδας» και της αξιοποίησης του Ταμείου Ανάκαμψης προϋποθέτει επίσης την επέκταση των «ευέλικτων», ελαστικών μορφών εργασίας, σύμφωνα με την Κοινοτική Οδηγία 2019/1152 της ΕΕ, που στοχεύει γενικότερα στην αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων και στην υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων.

Με βάση αυτήν την κατεύθυνση, η κυβέρνηση έρχεται να συμπληρώσει το αντεργατικό πλαίσιο που διαμόρφωσαν οι προηγούμενες, με το νέο νομοσχέδιο - έκτρωμα, που προβλέπει τις συμβάσεις εργασίας μηδενικών ωρών (zero hour contract) και κατά παραγγελία (on demand contract), όπου ο εργαζόμενος μένει στην ουσία ακάλυπτος από τη Συλλογική Σύμβαση, δεν ξέρει αν και πότε θα έχει δουλειά. Παράλληλα, προωθεί νομοθετικά την πολλαπλή απασχόληση, με δουλειά 13 ώρες τη μέρα.

Στην ουσία οι όμιλοι επιδιώκουν κάθε ώρα που δουλεύει ο εργαζόμενος να τους αποφέρει το μέγιστο κέρδος.

Γι' αυτό θέλουν να έχουν ελεύθερα τα χέρια τους από Συλλογικές Συμβάσεις και νομοθετικούς περιορισμούς, ώστε να αυξάνουν ή να μειώνουν το ωράριο ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής.

Αξιοποιούν τη μείωση του πραγματικού εισοδήματος του εργαζόμενου, την οποία προκαλεί η πολιτική τους, για να εμφανιστεί ως απαίτηση του ίδιου του εργαζόμενου το 13ωρο ώστε να μπορέσει να επιβιώσει.

Πρόκειται για μέτρα που οδηγούν σε ανεπανόρθωτη φθορά της υγείας του εργαζόμενου και σε κατάργηση στην πράξη του ελεύθερου χρόνου, της δυνατότητάς του να οργανώσει τη ζωή του.

Το νέο ΕΣΕΚ και τα νέα βάρη της «πράσινης μετάβασης»

Όμως τα «δώρα» της κυβέρνησης προς τον λαό δεν σταματούν εδώ. Συνεχίζονται με τη διαμόρφωση νέου Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα, για την αποτελεσματική υλοποίηση των κατευθύνσεων της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ.

Το νέο ΕΣΕΚ αλλάζει τις προβλεπόμενες αναλογίες για την υλοποίηση επενδύσεων σε φωτοβολταϊκούς σταθμούς, χερσαία και υπεράκτια αιολικά πάρκα, μονάδες αποθήκευσης κ.ά.

Διαμορφώνει το πλαίσιο για νέες επενδύσεις των «πράσινων» ομίλων, οι οποίες θα ξεπεράσουν τα 100 δισ. ευρώ και θα φορτώσουν στον λαό νέες δαπάνες, που θα ξεπεράσουν τα 76 δισ. ευρώ.

Νέα βάρη που θα ξεπερνούν τα 9 δισ. κατ' έτος τη διετία 2024 - 2025 και τα 11 δισ. κατ' έτος την πενταετία 2025 - 2030 για την υποχρεωτική αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων και «πράσινου» οικιακού εξοπλισμού, την ενεργειακή αναβάθμιση των κατοικιών κ.λπ.

Αύξηση του δανεισμού

Ταυτόχρονα η εκτίναξη του κόστους δανεισμού, μετά τις αλλεπάλληλες αυξήσεις επιτοκίου της ΕΚΤ μέσα σε δύο χρόνια, υλοποιείται με τη συνενοχή όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων της ΕΕ.

Όπως συνένοχα ήταν τα κόμματα του συστήματος και για την προηγούμενη πολιτική, της αύξησης του δανεισμού για να δοθούν τα κρατικά πακέτα ενισχύσεων και επιδοτήσεων, που οδήγησαν στην εκτίναξη του πληθωρισμού και στη στροφή προς τη σημερινή κατεύθυνση, της νομισματικής και δημοσιονομικής περιοριστικής πολιτικής.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση προβάλλει ως επιτυχία ότι θα φορτώσει στον λαό νέα δάνεια πάνω από 5 δισ. ευρώ, που θα προστεθούν στα δάνεια από το Ταμείο Ανάκαμψης, των 12,7 δισ., τα οποία έχει ήδη δεσμευτεί να αποπληρώσει.

Δηλαδή, από το νέο συνολικό ποσό των 36 δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης για την Ελλάδα, τα 17,7 δισ. ευρώ θα είναι νέα δάνεια.

Η κυβέρνηση προβάλλει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος, γιατί έχει μειωθεί προσωρινά το κόστος δανεισμού της Ελλάδας και συνεχίζεται η καπιταλιστική ανάπτυξη.

Τι θα συμβεί όμως αν εκδηλωθεί η νέα κρίση στην Ευρωζώνη και αν κλιμακωθεί ο οικονομικός - ενεργειακός πόλεμος ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα;

Ας σκεφτούμε ότι το 2022, που ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας ήταν υπερδιπλάσιος του φετινού, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και ιδιαίτερα το εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας παρουσίασε σημαντική επιδείνωση. Αυτό συνέβη χωρίς να εκδηλωθεί νέα κρίση στην Ευρωζώνη. Τι θα συμβεί την επόμενη μέρα;

Αυξάνεται η πιθανότητα ύφεσης στην Ευρωζώνη

Η γερμανική οικονομία, που αποτελεί την ατμομηχανή της Ευρωζώνης, ουσιαστικά βρίσκεται ήδη σε φάση ύφεσης. Το ΑΕΠ της Ευρωζώνης διανύει περίοδο συρρίκνωσης (σε τριμηνιαία βάση) από το τελευταίο τρίμηνο του 2022.

Οι εμπειρογνώμονες του ευρωσυστήματος προέβλεπαν τον Ιούνη ότι η αύξηση του ΑΕΠ της Ευρωζώνης θα επιβραδυνόταν στο 0,9%, από 3,5% το 2022.

Ωστόσο οι προδρομικοί δείκτες (PMI) που ανακοινώθηκαν αυτήν τη βδομάδα δείχνουν υποχώρηση στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων 33 μηνών, τόσο για την παραγωγή της μεταποίησης όσο και για άλλους τομείς που η αστική στατιστική χαρακτηρίζει «υπηρεσίες».

Γενικότερα αυξάνεται ο κίνδυνος της ύφεσης, με διατήρηση της ακρίβειας, των υψηλών τιμών, μιας κατάστασης που προσεγγίζει τον στασιμοπληθωρισμό.

Πτώση του πανευρωπαϊκού δείκτη μετοχών Stoxx 600 κατά 10% μέχρι το τέλος του 2023 προβλέπει η UBS, ενώ αρνητικές προβλέψεις για την πορεία των μετοχών των ευρωπαϊκών ομίλων γίνονται από την «Bank of America» και την «JP Morgan».

Οι εκτιμήσεις συγκλίνουν στην πρόβλεψη ότι η μείωση των πραγματικών εισοδημάτων και η αύξηση του κόστους δανεισμού θα κάμψουν τις επενδύσεις στις κατοικίες και στη μεταποίηση το επόμενο διάστημα.

Αρνητικά σημάδια για τις ΗΠΑ

Γενικότερα, σε τροχιά επιβράδυνσης βρίσκεται ο ρυθμός ανάπτυξης του παγκόσμιου ΑΕΠ και του όγκου του διεθνούς εμπορίου αγαθών και υπηρεσιών.

Αυξάνεται το μέγεθος της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που δεν βρίσκει πεδία επένδυσης με ικανοποιητικό κέρδος.

Αρκετές εκφράσεις αυτού του προβλήματος, που το γεννά η φυσιολογική λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας, επισημαίνουν οι εκθέσεις των διεθνών οίκων και για τις ΗΠΑ.

Το καλοκαίρι ο οίκος «Fitch» υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα των ΗΠΑ και στη συνέχεια ο οίκος «Moody's» υποβάθμισε μεσαίες αμερικανικές τράπεζες και έθεσε υπό παρακολούθηση μεγάλες, όπως η «Bank of New York Mellon» και η «US Bancorp».

Στις σχετικές εκθέσεις επισημαίνονται η εκτίναξη του δημόσιου χρέους, που ξεπέρασε τα 31,5 τρισ. δολ. και το 120% του ΑΕΠ, και η αρνητική επίδραση της αύξησης των επιτοκίων δανεισμού. Εκφράζεται ανησυχία για την ικανότητα του κράτους να ανταποκριθεί σε συνθήκες όπου αυξάνονται το κόστος δανεισμού και οι πιέσεις στον τραπεζικό τομέα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η επιδείνωση στον τομέα των εμπορικών ακινήτων, στον οποίο έχουν μεγάλα ανοίγματα οι αμερικανικές τράπεζες. Η μεγαλύτερη εταιρεία του τομέα, η «WeWork», βρίσκεται πλέον στα πρόθυρα χρεοκοπίας.

Οι BRICS και ο ανταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο κλιμακώνεται και ο «οικονομικός πόλεμος» μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων, με πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ και την Κίνα, που ανταγωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Ο «οικονομικός πόλεμος» επεκτείνεται σε όλα τα επίπεδα, από το Εμπόριο και την Ενέργεια μέχρι το προβάδισμα στις τεχνολογίες αιχμής, ιδιαίτερα στην Τεχνητή Νοημοσύνη και στον έλεγχο των σπάνιων γαιών.

Ήδη ΗΠΑ, ΕΕ και Ιαπωνία έχουν επιβάλει περιορισμούς στις εξαγωγές τεχνολογίας στην Κίνα που αφορούν τα μικροτσίπ, ενώ η Κίνα έχει περιορίσει τις εξαγωγές στην Ευρώπη βασικών μετάλλων για την «πράσινη μετάβαση» (γάλλιο, γερμάνιο).

Στην αστική βιβλιογραφία συναντάμε πλέον πλήθος αναλύσεων για την «επιβράδυνση της παγκοσμιοποίησης», ενώ όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα δίνουν βάρος στη διασφάλιση της «στρατηγικής αυτονομίας» τους, της μείωσης της εξάρτησής τους από τις διεθνείς αλυσίδες εφοδιασμού.

Σημαντική εξέλιξη αποτελεί η Σύνοδος Κορυφής της ομάδας των BRICS στη Νότια Αφρική.

Το μερίδιο των BRICS στο παγκόσμιο ΑΕΠ φτάνει το 32,1% και ξεπερνά πλέον το 29,9% του G7. Τα θέματα που απασχολούν ουσιαστικά τη Σύνοδο είναι:

α) Η διεύρυνση των BRICS, καθώς 24 κράτη έχουν ζητήσει επισήμως να γίνουν μέλη. Ηδη εγκρίθηκαν οι κατευθυντήριες γραμμές για την εξέταση σχετικών αιτημάτων και ανακοινώθηκε η πρόθεση των BRICS να καλέσουν για ένταξη τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο, το Ιράν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Αργεντινή και την Αιθιοπία.

β) Η προσπάθεια να ισχυροποιηθεί η νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS, ώστε να αποτελέσει μεσοπρόθεσμα αντίβαρο στο ΔΝΤ, που ελέγχεται από το G7.

γ) Ο περιορισμός της ισχύος του δολαρίου στο διεθνές εμπόριο και ως διεθνούς αποθεματικού νομίσματος. Ηδη, εκτός από την Κίνα, μειώνουν την έκθεσή τους σε ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ.

Ωστόσο, εντός των BRICS εκδηλώνονται σοβαρές αντιθέσεις, με δεσπόζουσα την αντίθεση Κίνας - Ινδίας, καθιστώντας επισφαλή την πρόβλεψη ότι η συγκεκριμένη μορφή συντονισμού κρατών μπορεί να εξελιχθεί γρήγορα σε μια πιο συνεκτική ιμπεριαλιστική συμμαχία.

Η Ινδία δεν υποστηρίζει το σχέδιο Κίνας - Ρωσίας για τη δημιουργία ενός ενιαίου εναλλακτικού νομίσματος στον αντίποδα του δολαρίου (με βάση το κινεζικό γουάν).

Ταυτόχρονα, η Ινδία υποστηρίζει τη γρήγορη διεύρυνση των BRICS, η οποία στη συγκεκριμένη φάση θα περιπλέξει τις αντιθέσεις στο εσωτερικό αυτής της ομάδας και μπορεί να επιβραδύνει τα βήματα εμβάθυνσης της συμμαχίας που επιδιώκει η Κίνα.

Μέσα σ' αυτό το κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων που οξύνονται, η κυβέρνηση της ΝΔ επιλέγει τον πιο επικίνδυνο για τον λαό δρόμο, του σημαιοφόρου στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, από την αναμέτρηση στο έδαφος της Ουκρανίας μέχρι το μέτωπο του Ινδο-Ειρηνικού, καθιστώντας τη χώρα μας στόχο αντιποίνων.

Οι κρίσιμες μάχες του φθινοπώρου

Τι αποδεικνύουν όσα προαναφέραμε; Αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος που σαπίζει. Δοκιμάστηκαν όλες οι συνταγές επεκτατικής και περιοριστικής πολιτικής.

Το αποτέλεσμα δεν αλλάζει για τον λαό: Απώλεια εισοδήματος, καταστολή, αυξανόμενος κίνδυνος για νέα κρίση και μεγάλη πολεμική αναμέτρηση.

ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος είναι συνένοχα γι' αυτήν την πορεία.

Οι μικρές διαφορές στις προτάσεις τους, και στις υποσχέσεις τους για την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης υπέρ των μικρών επιχειρήσεων και των λαϊκών αναγκών, δεν μπορούν να κρύψουν την ουσιαστική συμφωνία τους στην κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου σε βάρος του λαού.

Οι στόχοι, τα προαπαιτούμενα και οι αντιλαϊκές δεσμεύσεις του Ταμείου είναι δεδομένα, όπως και η κατεύθυνση για σχέδια επενδύσεων μεγάλης κλίμακας, που διασφαλίζουν τα κέρδη των ομίλων και των τραπεζών που θα τα υλοποιήσουν.

Αποδεικνύεται ότι η μόνη πραγματική, μαχητική λαϊκή αντιπολίτευση είναι το ΚΚΕ.

Οι δυνάμεις μας μπαίνουν μπροστά σε όλους τους κλάδους, σε κάθε γειτονιά, για να οργανωθεί η εργατική - λαϊκή αντεπίθεση.

Αυτή είναι η καλύτερη άμυνα στην επίθεση του κεφαλαίου.

Στις νέες μάχες του φετινού φθινοπώρου για να μην περάσει το νομοσχέδιο - έκτρωμα με τις ελαστικές μορφές εργασίας, για ουσιαστικές αυξήσεις, για κατάργηση των έμμεσων φόρων στα βασικά είδη, για άμεσα μέτρα πολιτικής προστασίας, θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό η αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού το επόμενο διάστημα.

Όπως θα κριθεί και στη νέα μεγάλη μάχη των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, με την ενίσχυση της «Λαϊκής Συσπείρωσης».

Η προσπάθεια να μαζικοποιηθούν αυτοί οι αγώνες και να σημαδέψουν τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, είναι κρίσιμη για να φωτίσουμε και να ανοίξουμε τον δρόμο της ανατροπής.

Έχουμε πλούσια πείρα και θα τα καταφέρουμε.

(Μέσω 902)