Η μοναρχία ως θεσμός της αστικής εξουσίας κρίθηκε. Η αστική εξουσία;
Φωτό: Από τις μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις τον Ιούλη του 1965
Βασίλης Μόσχος
Μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ
Ο θάνατος του έκπτωτου Κωνσταντίνου Γκλύξμπουργκ επαναφέρει ως θέμα συζήτησης και επανεκτίμησης τον μοναρχικό θεσμό και τον ρόλο του στην Ελλάδα. Προκύπτουν μια σειρά ερωτήματα: Ποιος ήταν ο χαρακτήρας του θεσμού; Ποια συμφέροντα εξέφρασε; Ποιες ήταν οι πράξεις του; Αυτονόητα, η κάθε τοποθέτηση επί του θέματος εντάσσεται σε μια συνολικότερη πολιτική - ταξική οπτική.
Συνοπτικά, από διάφορα πρόσωπα των αστικών κομμάτων διαμορφώνονται οι παρακάτω τοποθετήσεις: Ορισμένοι, υπό τη φράση «θα κριθεί από την ιστορία ο Κωνσταντίνος», μετατοπίζουν στο μέλλον την οριστική κρίση και του ίδιου και του μοναρχικού θεσμού. Γενικότερα, αποσιωπούν προς ώρας το αρνητικό του παρελθόν για τα λαϊκά - εργατικά στρώματα και επιδιώκουν μια ευνοϊκότερη αντιμετώπισή του μετέπειτα και από τμήμα των στρωμάτων αυτών, ως έναν θεσμό ο οποίος πρόσφερε στην αστική συγκρότηση και θωράκιση της Ελλάδας.
Αλλοι, υπό τη φράση «έληξε το θέμα το 1974 με το δημοψήφισμα», μιλούν για οριστική καταδίκη των Γκλύξμπουργκ και της μοναρχίας. Επί της ουσίας, απομονώνουν τον μοναρχικό θεσμό από το αστικό σύστημα του οποίου υπήρξε τμήμα και θεωρούν την καθιέρωση της προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ως «λύση» όλων των συνυφασμένων και με τον μοναρχικό θεσμό προβλημάτων.
