Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα.
Καλή στεριά, συνταξιδιώτες...
Ή καλή θάλασσα.
Γέμισε με μελωδίες, το απόγευμα της Τρίτης, η έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό, με τη συναυλία που διοργάνωσε η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος με έργα των Αλέκου Ξένου και Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν.
Μια συναυλία που αποτελεί κομμάτι του εορτασμού για τη συμπλήρωση 100 χρόνων ζωής του ΚΚΕ, αλλά παράλληλα αποτελεί και έναν μικρό φόρο τιμής στον συνθέτη Αλέκο Ξένο, τον συνθέτη της Αντίστασης, όπως δικαίως επονομάστηκε.
Η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Χρήστου Ηλ. Κολοβού, ερμήνευσε στο Α' Μέρος της συναυλίας τα έργα του Αλ. Ξένου, «Κύπρος, Ελλάδα μας» και «Ο Διγενής δεν πέθανε» και στο Β' Μέρος την 5η Συμφωνία, σε ντο ελ., έργο 67 του Μπετόβεν.
Ξεχωριστή στιγμή, στο κλείσιμο της συναυλίας, ήταν η εκτέλεση, σε πρώτη παγκόσμια, της «Διεθνούς» που ενορχηστρώθηκε και διασκευάστηκε για μεγάλη συμφωνική ορχήστρα, ειδικά για τη συγκεκριμένη συναυλία από τον Σπύρο Μαυρόπουλο.
Στη συναυλία παρευρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον ΓΓ της, Δημήτρη Κουτσούμπα. Το άνοιγμα της εκδήλωσης έγινε από την Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού (διαβάστε παρακάτω την ομιλία και δείτε πάνω βίντεο).
Επίσης, η οικογένεια του Αλ. Ξένου, τα παιδιά του, Αλκης και Αλίκη, τα εγγόνια και δισέγγονά του, ο πρόεδρος της ΕΡΤ, Χρήστος Λεοντής, και πλήθος ανθρώπων των Γραμμάτων και των Τεχνών.
Στη συναυλία διακινήθηκε ένα καλαίσθητο πρόγραμμα της συναυλίας, με το βιογραφικό των δύο συνθετών, αλλά και με μια μικρή ανάλυση των έργων που ακούστηκαν.
Η ομιλία της Ελένης Μηλιαρονικολάκη
«Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,
Η σημερινή συναυλία μας είναι αφιερωμένη στα 100 χρόνια πάλης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας για μια νέα κοινωνία με ανθρώπινους νόμους. Ταυτόχρονα όμως είναι και μια μικρή προκαταβολή για το χρέος μας απέναντι στον πρωτοπόρο στη δράση και το έργο, τον κομμουνιστή μουσουργό Αλέκο Ξένο, πρωτεργάτη στην ανάπτυξη της μουσικής καλλιέργειας στον τόπο μας και προπαντός στην εισαγωγή της λαϊκότητας στην ελληνική "κλασική" μουσική.