Γιάννης Ρίτσος
1 Μαΐου 1909, Μονεμβασιά – 11 Νοεμβρίου 1990, Αθήνα
Σχέδιο (4ο από 4 του Ρίτσου), Μπάμπης Ζαφειράτος, 29.IV.2016
(Μολύβι, 29χ21 εκ.)
Κι
αν από την Μονοβασιά πάει βήμα βήμα πλάι του ο χάρος
Κι ο γιος του Ερμή ο Αρπάλυκος δεν του ’μαθε την τέχνη των Αργείων
Δίχως δασκάλους θήτεψε στο ΒΕΤΟ των Ανώνυμων Αγίων
Μόνες περγαμηνές του η Μακρόνησος η Λέρος και η Γυάρος
Επίγραμμα
Για τον Άγιο Ρίτσο της Πρωτομαγιάς
(1 Μαΐου 1909, Μονεμβασιά – 11 Νοεμβρίου 1990, Αθήνα)
[Α]
Μ’ ένα Τρακτέρ τη γη οργώνοντας έσπειρε νέους ήχους
Στην έρημό μας ξεφυτρώσανε θεόρατες Πυραμίδες
Τα όνειρα γίνανε πουλιά και μανιφέστα οι ελπίδες
Βγήκανε οι δεκαπεντασύλλαβοι μέσα απ’ του Μαρξ τους στίχους
Κι ο Επιτάφιος του λαού σε μιαν Ελλάδα της οδύνης
Έφερε την Πρωτομαγιά στον ουρανό της Ρωμιοσύνης
[Β]
Μορφή αναγεννησιακή Homo Universalis
Ο Κορυφαίος του Χορού της ταξικής μας πάλης
Κι αν από την Μονοβασιά πάει βήμα βήμα πλάι του ο χάρος
Κι ο γιος του Ερμή ο Αρπάλυκος δεν του ’μαθε την τέχνη των Αργείων
Δίχως δασκάλους θήτεψε στο ΒΕΤΟ των Ανώνυμων Αγίων
Μόνες περγαμηνές του η Μακρόνησος η Λέρος και η Γυάρος
[Γ]
Στην Τέταρτη Διάσταση άγρυπνος μας βλέπει απ’ το Υπερώον
Της Ποίησης και ταυτόχρονα με την ερωτική σκιά του
Φεγγοβολάει στο κέντρο μιας Σκηνής Μαρτύρων και Ηρώων
Ανέγγιχτος από την κόψη του θανάτου
Μπάμπης Ζαφειράτος, 23 Απριλίου 2022