Μιχάλης Κατσαρός (1919-21.11.1998): Ακούω να ’ρχεται καινούργιο βήμα

Μιχάλης Κατσαρός
1919, Κυπαρισσία Μεσσηνίας – 21 Νοεμβρίου 1998, Αθήνα
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 1973
(Μολύβι σε χαρτόνι, 46χ34 εκ. / Με πλαίσιο 56χ44 εκ.)

 

 

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ

ΤΥΦΛΗ ΕΠΟΧΗ

 

Άγνωστη μέρα δείξε μου το πρόσωπό σου.

Κάτω

στο βάθος

τόσα πέλματα βαριά

τόση βουή με καταρράχτες

ακούγονται να σπάζουν επιφάνειες

κατρακυλάν στις φλέβες μας ποτάμια–

εγώ

με φωτεινό το μέτωπο να χάνομαι

να μην μπορώ να καταλάβω

πώς γίνηκε ν’ αναζητάμε όραμα

τώρα που όλα στερεώθηκαν επίσημα

τώρα που ένας πρίγκιπας επέθανε

τώρα που οι δείχτες ύψωσαν τα φέρετρα

κει που βουλιάζουν οι αετοί τις ώρες.

Δείξε μας δείξε μας το μπόι σου

μέρα με τις πληγές ορθές στο βάδισμά σου

εγώ μαζί με το Βλαδίμηρο

θα σε στεγάσουμε

να μη φοβάσαι

οι άλλοι πέτρωσαν δίπλα στους χωροφύλακες

έντρομοι θα σαλπίσουν

θα κλείσουν οι πύλες

θα κλείσουν τα τείχη

θα παρατάξουν τα στρατεύματα

εσύ θα τους διαπερνάς αθόρυβα

θα προβαδίζεις

και πίσω θα σ’ ακολουθάν

οι Ασσύριοι οι Βαβυλώνιοι οι Ιουδαίοι

οι Ισπανοί πριν προδοθούν τα όνειρα

οι Γάλλοι μεταλλωρύχοι

ο σύντροφός μου Γκαρώ πριν γίνει διευθυντήριο

οι πρόεδροι  θ’ αλλάξουν έντρομοι τα διατάγματα

οι άλλοι θα υποκρίνονται τους έμπιστους

εγώ μαζί με την ακολουθία μου
         θ’ ανακηρύσσομαι ήρωας

το αργυρό σπαθί των ιπποτών θα λάμπει

ο πρίγκιπας ένα χλωμό παιδί με πορφυρούν χιτώνα

πάλι θα στερεώνονται οι αυλοκόλακες

κ’ εγώ θα φεύγω

θ’ αναζητάω έντρομος την όψη σου.

Κάτω

στο βάθος

τόσα πέλματα βαριά.

Ακούω να ’ρχεται καινούργιο βήμα.

 

Μιχάλης Κατσαρός

Κατά Σαδδουκαίων, Κείμενα, 1971 (σσ. 31-33)

*

Όλα τα Πρόσωπα της Μποτίλιας

Μιχάλης Κατσαρός (1919 – 21 Νοε. 1998): Ή θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε όπως αυτός ο δραπέτης ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο απέναντί ​​τους

 

Μιχάλης Κατσαρός
1919, Κυπαρισσία Μεσσηνίας – 21 Νοεμβρίου 1998, Αθήνα
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 1973
(Μολύβι σε χαρτόνι, 46χ34 εκ. / Με πλαίσιο 56χ44 εκ.)

 

 

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ

 

 

 

ΟΝΟΜΑΤΑ

 

 

Δεν υπήρχε όνομα τότε που οι άνθρωποι

ζούσαν. Μετά ένας έπαθε όνομα και από δω

και μπρος όλα άλλαξαν μόνο που τέλειωσαν

οι άνθρωποι.

 

 

 

Φοβήθηκα τα ονόματα κάποτε γιατί

τ’ άκουγα στ’ ανθρώπινα ονόματα. Χάιμ ένας

εβραίος απ’ το Μαρσέι. Κωνσταντίνος ζητά

όνομα. Μαρία Παρασκευάς και Σταμάτης

και Γεώργιος και Κίμων. Χαράλαμπος

Γεώργιος Ευστάθιος Γεώργιος Δημήτριος

Κυριακούλα Βασίλειος Παναγιώτης

μεριδοχάρτης. Όπως τα έγραφα.

 

 

 

ΚΥΜΑΤΑ

 

 

Όταν χαρακτηρίζεις την ποιότητα

της γραφής

ο ποιητής μπορεί να σκεφτεί

ότι.

Μα με τα κύματα

ο νους μου πάει στον Ιησού

που περπάτησε.

 

Τον είδαν οι απόστολοι

από πού δεν γράφουν

άλλα τον είδον περιπατούντα.

 

Κυματοθραύσται θαλασσών

όπως κοκεβικός λιμένας

σταμάταγαν τα κύματα του Αποστόλη.

Μιχάλης Κατσαρός: Οι χωροφύλακες δεν διαλύονται με αυταπάτες και ψυχοσάββατα

Μιχάλης Κατσαρός
1919, Κυπαρισσία Μεσσηνίας – 21 Νοεμβρίου 1998, Αθήνα
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 1973
(Μολύβι σε χαρτόνι, 46χ34 εκ. / Με πλαίσιο 56χ44 εκ.)

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ

ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Ο ΔΟΥΛΟΣ

Ο Δούλος που δραπέτευσε

έλεγε προσευχές στους φιλήσυχους πολίτες

γονατίζοντας σε λιγδωμένα προσκέφαλα.

Εγώ δεν ήλπιζα πως μπορεί να σωθεί.

Οι χωροφύλακες έχουν γερή όραση–

δεν διαλύονται με αυταπάτες και ψυχοσάββατα.

Τώρα αυτός που επέμενε να ρωτάει

φαίνεται θάταν αποφασισμένος για θάνατο

ή θάταν κατάσκοπος που δεν φοβάται.

Εγώ πάντως

εξακολουθώ να βλέπω τον επερχόμενο 
         μεσαίωνα

με φάλαγγες πιστών

με αργυρά δισκοπότηρα αφρίζοντα αίμα

με σημαιοστολισμούς και παρελάσεις

με ραβδούχους καλοθρεμμένους καλόγερους

εικόνες από παλιές εκστρατείες

    και τυφεκισμούς

ήρωες με αυστηρά βλέμματα

Άμες δε γ’ εσόμεθα

πληρωμένη εκπαίδευση

θεός αγέρας τα στοιχεία της φύσεως

κλειδωμένα στην εποχή σε χάλκινα

θησαυροφυλάκια.