Φώτης Αγγουλές: Το παράνομο χειροκίνητο τυπογραφικό πιεστήριό του, σημαντικό κειμήλιο, πήρε τη θέση του στο Ιστορικό Αρχείο του ΚΚΕ

Το πιεστήριο

ΚΚΕ

Παραδόθηκε στο Ιστορικό Αρχείου του Κόμματος το τυπογραφικό πιεστήριο του Φώτη Αγγουλέ

Παρασκευή 25/09/2020 - 16:24 - Ενημέρωση: Παρασκευή 25/09/2020 - 16:36

Πιο πλούσιο γίνεται από σήμερα το Ιστορικό Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ, καθώς περνάει στα χέρια του ένα σημαντικό ιστορικό κειμήλιο, το χειροκίνητο τυπογραφικό πιεστήριο που χρησιμοποιούσε ο Φώτης Αγγουλές στη Χίο και το οποίο βρισκόταν στο κατάστημα της «Alpha Bank» του νησιού.

Το εν λόγω κειμήλιο παραχωρήθηκε, έπειτα από αίτημα που έκανε η Κεντρική Επιτροπή στην τράπεζα και θα πάρει τη θέση του στη μόνιμη έκθεση ιστορικών ντοκουμέντων της ΚΕ (δείτε πιο κάτω φωτογραφίες και διαβάστε ιστορικά στοιχεία για το πιεστήριο). 

Μάλιστα στο πιεστήριο υπάρχει ακόμα ανάγλυφη η μήτρα με το ποίημα του Φ. Αγγουλέ:

«Μην καρτεράτε να λυγίσουμε
μήτε για μια στιγμή
μηδ’ όσο στην κακοκαιριά
λυγάει το κυπαρίσσι
έχουμε τη ζωή πολύ
πάρα πολύ αγαπήσει».

Τροφοδοτούσε με διαφωτιστικό υλικό τον αγωνιζόμενο λαό

Το παράνομο χειροκίνητο τυπογραφικό πιεστήριο, γνωστό ως το τυπογραφικό πιεστήριο του Φώτη Αγγουλέ, είναι ένα κειμήλιο μεγάλης ιστορικής σημασίας, το οποίο συνδέεται με κορυφαίες στιγμές της δράσης του ΚΚΕ και του κινήματος, στη χώρα και στο νησί της Χίου, κατά την περίοδο 1946 -1949.

Φώτης Αγγουλές: Καπνίζουμε όνειρα και ταξίδια

Φώτης Αγγουλές, 1911, Τσεσμέ, Τουρκία - 28 Μαρτίου 1964, στο επιβατηγό πλοίο «Κολοκοτρώνης», ανάμεσα Χίο και Πειραιά
Πηγή φωτό: Απλωταριά, Η διαφορετική φωνή της Χίου

*

Από Μποτίλια:

Φώτης Αγγουλές: Το φυλακισμένο θαλασσοπούλι του Γιάννη Ρίτσου (9+2 ποιήματα)

*

ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΕΣ

Ετούτα τα φύκια που βλέπεις,

αγαπητέ Ρίτσο,

είναι ελπίδες

και όνειρα

και απελπισίες.

Από ’δώ ξεκινούν οι ελπίδες,

έρχονται κι ακουμπούν οι απελπισίες

κι ονειρεύονται...

Μήπως, Γιάννη, γνωρίζεις

αν η θάλασσα ξεκινά από ’δώ

ή εδώ τελειώνει;

Εμείς οι θαλασσινοί δεν το ξέρουμε.

Και σε όλη μας τη ζωή

μελετούμε τα φύκια.

Ξαπλωνόμαστε και καπνίζουμε όνειρα

και ταξίδια,

με μια πίπα που κόψαμε

από γιούσσουρο που δεν έδεσε.

·····················································

Θα σου στείλω ένα κοράλλι.

Θα ’ναι κόκκινο σαν καρδιά,

να παρακαλείς μοναχά
να με πάρουνε τα καράβια.

*

Φώτης Αγγουλές: Το φυλακισμένο θαλασσοπούλι του Γιάννη Ρίτσου (9+2 ποιήματα)

Φώτης Αγγουλές, 1911, Τσεσμέ, Τουρκία - 28 Μαρτίου 1964
Σχέδιο: Γ. Γ. Δήμου. Από «ΑΓΓΟΥΛΕΣ, ποιήματα», Σύγχρονη Εποχή, 2011

Αφού είναι αγώνας η ζωή ποια λύτρωση ζητάς
στάσου ορθός στους τύραννους και μην τους προσκυνάς
κι έλα με μας κι έλα με μας
(Φ.Α.)

*

 «... Τώρα πια δεν είμαστε οι ανήμποροι και αδύναμοι

κι ούτε ένα σφίξιμο κανείς δε νιώθει στην καρδιά του

 Γυρτός κανείς, δειλός κανείς, μονάχα ψηλομέτωποι

αγέρωχοι ανοίγουμε τα κάστρα του θανάτου [...]

Κι αφού στη φλόγα λυώσαμε κι όλοι μας σβύσαν οι καϋμοί

να, με τον ίδιο θάνατο, το θάνατο πατάμε».

Κώστας Γιαννόπουλος, Φυλακές Αίγινας, 6 Μαΐου 1948,
(Παραμονή της εκτέλεσής του. Βλ. πιο κάτω και από Γιάννη Ρίτσο)

*

Δυο καρέ (6x6) [αυτό και το επόμενο] του φωτογράφου-φωτορεπόρτερ της ΑΥΓΗΣ Στέλιου Κασιμάτη (1920-1992) αφιερωμενα στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Χιώτη ποιητή Φώτη Αγγουλέ (1911-1964)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ

*

Φ Ω Τ Η Σ   Α Γ Γ Ο Υ Λ Ε Σ

ΣΤΟΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ

Δημιουργία δεν είναι αυτή που δεν τη σφράγισε ο πόνος.

Τι τάχα κι αν εχάραξες στην πέτρα τα όνειρά σου;

Τεχνίτη δεν σου τα ’τριψε σε ψιλή σκόνη ο χρόνος;

Αυτή είν’ η μοίρα σου, ποιητή, δημιουργέ, θεούς να φτιάχνεις

Κι αν οι θεοί σου είναι θνητοί το θάρρος σου μη χάνεις.

πάρε πηλό από τη ζωή και φτιάξε το είδωλό σου

και δώσ’ του από το αίμα σου και δώσ’ του απ’ την καρδιά σου

και δώσ’ του από τον πόνο σου να ζήσει κι ετοιμάσου,

ειδωλολάτρη, αν χρειασθεί, μαζί του να πεθάνεις.