Στέφανος Σαράφης: Σαν ατσάλινο τείχος

Σαν ατσάλινο τείχος
Στέφανος Σαράφης
Τρίκαλα 23 Οκτωβρίου 1890 - Αθήνα 31 Μαΐου 1957
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 1.VI.2015 (Μολύβι, 29 χ 21 εκ.)

31 Μαΐου 1957, Στέφανος Σαράφης: Η Γέννηση και το Μέλλον του ΕΛΑΣ ‒ Γιάννης Ρίτσος: Η απόφασή σου σπιθοβόλαγε σα γαλάζιο αστέρι στα μάτια της Ελλάδας
(Τρίτη, 2 Ιουνίου 2015)

31 Μαΐου 1957
Ο στρατηγός του ΕΛΑΣ, στέλεχος του ΚΚΕ και βουλευτής της ΕΔΑ Στέφανος Σαράφης σκοτώνεται στη Λεωφόρο Αλίμου από αυτοκίνητο της Αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής, που οδηγούσε ο Αμερικανός σμηνίας Μάριο Μουζάλι. (Τρίκαλα 1890 - Δολοφονήθηκε στην Αθήνα, 31 Μαΐου 1957)

Σαν ατσάλινο τείχος που αλύγιστο ορμάει
στα πεδία των τίμιων μαχών.
Με αρχηγούς Σαμαρινιώτη, Καραγιώργη και Σαράφη
που 'ναι οι μάνες του λαϊκού στρατού.
 
Δίχως τανκς, αεροπλάνα, μόνο όλμους πολυβόλα
και ψυχή σαν του λαϊκού στρατού.
Με καθοδήγηση λαμπρή του αρχηγού μας Βελουχιώτη
ξεψυχάει ο αγκυλωτός του φασισμού.

Να η ώρα μας ήρθε και σαν θύελλα ξεσπάει
στον αγώνα η παγκόσμια εργατιά.
Μια φωνή αντηχεί στον αέρα πέρα ως πέρα
«μ' επανάσταση θα διώξουμε τη σκλαβιά».

Κι ο αγέρας που μουγκρίζει τη σημαία κυματίζει,
τη βαμμένη απ το αίμα του λαού.
Κατακόκκινη τη νίκη μας αγγέλει του λαού μας
με ένα «ζήτω» γύρω γύρω από παντού.

Άρης Βελουχιώτης: Η άγια κάρα της ιστορίας και τα τσακάλια του αντικομμουνισμού

Άρης Βελουχιώτης
27 Αυγούστου 1905, Λαμία - 16 Ιουνίου 1945, Μεσούντα Άρτας
Σχέδιο (2ο από 2 του Άρη), Μπάμπης Ζαφειράτος, 10.VI.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)
Και πίσω τον ακολουθάει πάντοτες ένας τρανός αητός με μια σημαία.

(Γιάννης Ρίτσος)

Όρκος του λαού μας θα ’ναι ‒μα τον Άρη‒ : Ο ΑΡΗΣ (Το Υστερόγραφο της Δόξας)

(Σάββατο, 27 Ιουνίου 2015)

*

ΑΡΗ ΜΕΘΑΥΡΙΟ σα λουφάξουν τα τσακάλια με μια πέτρα σφηνωμένη στα δόντια τους

και μπει το φως μέσα στο δίκιο του έτσι που μπαίνει το σπαθί στη θήκη του

και τ’ άρματά σου πάρουνε τη θέση τους πάνου στης ιστορίας το τζάκι

τότες θα πάρει κι ο λαός μας μες στα χέρια του την άγια κάρα σου

και θα κινήσει η λιτανεία στους φωτισμένους δρόμους

κάτου απ’ τον άγιο φανοστάτη των Τρικάλων

δίπλα στου Γοργοπόταμου τις νιολουσμένες πικροδάφνες

κι έτσι θα φεύγουν με σημαίες μέσα στον ήλιο. 

(Γιάννης Ρίτσος, Το Υστερόγραφο της Δόξας)

*

Άλλη μια πλαστογραφία από την «ΚΚΕδολογία»

Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ
Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Ιστορίας

Παραποιώντας την πραγματικότητα, προβάλλοντας ισχυρισμούς δίχως καμία τεκμηρίωση και αναπαράγοντας συκοφαντίες και αισχρότητες μαζί με κουτσομπολιά, ο Δημοσθένης Κούκουνας έγραψε βιβλίο που το κυκλοφόρησε το Σάββατο 29 Οκτώβρη 2016 η εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία», γεγονός που δείχνει και από μόνο του το στόχο του βιβλίου.

Τίτλος του βιβλίου είναι «Αρης Βελουχιώτης, το αληθινό του πρόσωπο» και στην Α' έκδοση «Ο αμφιλεγόμενος καπετάνιος του ΕΛΑΣ».

Σε αυτό, ο Αρης «υμνείται» και διασύρεται, με στόχο να χτυπηθεί το ΚΚΕ, μαζί του και μια από τις μεγαλύτερες ανατάσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος, η ένοπλη ΕΑΜική πάλη 1941 - 1944.

Το ίδιο ακριβώς που συμβαίνει με σωρεία εκδόσεων, οι οποίες βάλλουν κυρίως κατά της περιόδου 1941 - 1949. Γι' αυτό το λόγο και το συγκεκριμένο βιβλίο εντάσσεται στην αντικομμουνιστική συγχορδία των ημερών μας.

Είναι περιττό, ενώ θα ήταν και κουραστικό για τον αναγνώστη, να απαριθμήσουμε το σύνολο αυτών που περιέχονται και στις 350 σελίδες του. Θα περιοριστούμε, λοιπόν, σε μερικά παραδείγματα, που ωστόσο είναι αρκετά για να δείξουν το ύφος, το επίπεδο της ...επιστημονικής προσέγγισης των γεγονότων και άρα την έλλειψη σεβασμού προς αυτά.

1. Γράφει ο Δ. Κούκουνας σχετικά με την πολιτική γραμμή του ΚΚΕ στο ξεκίνημα της τριπλής φασιστικής Κατοχής:

«Σε ό,τι αφορά την ελληνική πραγματικότητα λοιπόν, είναι αυτονόητο ότι καμμιά κομμουνιστική οργάνωση στην Ελλάδα δεν θα αποτολμούσε να διανοηθεί τη συγκρότηση αντιστασιακού κινήματος. Η ιδέα αυτή θα αρχίσει να τίθεται μόνο μετά τη γερμανική επίθεση της 22ας Ιουνίου 1941 και για την ακρίβειαμετά την έκκληση του Στάλιν προς όλους τους κομμουνιστές της κατεχόμενης Ευρώπης να βοηθήσουν τον αγώνα που διεξήγαγε η ΕΣΣΔ» (σελ. 61). Τα ίδια επαναλαμβάνει και στη σελ. 92 (και αλλού), με σαφή στόχο να εμφανίσει το ΚΚΕ ως κόμμα υποταγμένο στο ΚΚ της ΕΣΣΔ, με πολιτική που δεν έπαιρνε υπόψη τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά υπηρετούσε ξένα, αντίθετα με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Η υπεράσπιση της ΕΣΣΔ ασφαλώς και ήταν το πρώτιστο καθήκον των όπου Γης Κομμουνιστικών Κομμάτων. Αυτή η πάλη ανταποκρινόταν και στα συμφέροντα του ελληνικού λαού (όχι γενικώς των Ελλήνων, στους οποίους περιλαμβάνεται και η αστική τάξη, αλλά του λαού). Ταυτόχρονα, όμως, από την πλευρά του ΚΚΕ έλαβαν χώρα γεγονότα πριν τις 22 Ιούνη 1941, γεγονότα που σκόπιμα ο Δ. Κούκουνας αποκρύβει.

Σαράφης - Ρώτας: Ατσάλινα τείχη στα κατσάβραχα της δόξας

Στέφανος Σαράφης
Τρίκαλα 1890 - Δολοφονήθηκε στην Αθήνα, 31 Μαΐου 1957
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 1.VI.2015 (Μολύβι, 29 χ 21 εκ.)

Στέφανος Σαράφης

Σαν ατσάλινο τείχος

Στέφανος Σαράφης: Η Γέννηση και το Μέλλον του ΕΛΑΣ ‒ Γιάννης Ρίτσος: Η απόφασή σου σπιθοβόλαγε σα γαλάζιο αστέρι στα μάτια της Ελλάδας 

(Τρίτη, 2 Ιουνίου 2015)

31 Μαΐου ‒Ο στρατηγός του ΕΛΑΣ, στέλεχος του ΚΚΕ και βουλευτής της ΕΔΑ Στέφανος Σαράφης σκοτώνεται στη Λεωφόρο Αλίμου από αυτοκίνητο της Αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής, που οδηγούσε ο Αμερικανός σμηνίας Μάριο Μουζάλι.
(Τρίκαλα 1890 - Δολοφονήθηκε στην Αθήνα, 31 Μαΐου 1957)

Σαράφης (2)

***

Βασίλης Ρώτας

Βασίλης Ρώτας
Χιλιομόδι Κορινθίας, 23 Απριλίου 1889 - Αθήνα, 30 Μαΐου 1977
Άρης Βελουχιώτης
27 Αυγούστου 1905, Λαμία - 16 Ιουνίου 1945, Μεσούντα Άρτας
Σχέδιο-Σύνθεση, Μπάμπης Ζαφειράτος, 29.V.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)
Με βάση τη γνωστή φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή
«Ο Βασίλης Ρώτας στα ελεύθερα βουνά του ΕΑΜ»

Ήσουν μεγάλος / δε σε χωρούσε τούτος ο καιρός
Γενειοφόρος Άη Αντάρτης στα ελατόβουνα.
(Γιάννης Ρίτσος)
Βασίλης Ρώτας: Ντουφέκια κλέφτικα ελασίτικα κρέμονται στα κλαδιά του τραγουδιού του ‒ Δυο χαιρετισμοί από τον Γιάννη Ρίτσο ‒ Επίμετρο
(Σάββατο, 30 Μαΐου 2015)

  
30 Μαΐου 1977 ‒Πεθαίνει ο κομμουνιστής λογοτέχνης, θεατρικός συγγραφέας και μεταφραστής, εμπνευστής και ψυχή του «θεάτρου του βουνού» Βασίλης Ρώτας.
(Χιλιομόδι Κορινθίας, 23 Απριλίου 1889 - Αθήνα, 30 Μαΐου 1977)

Ρώτας Βασίλης (5)



Μουσική: Matvey Blanter (1903-1990)
Στίχοι:  Βασίλης Ρώτας
(Katyusha)
*

Μποτίλια Στον Άνεμο: Πρόσωπα

 

28 Οχτώβρη: Η αρχουσα τάξη, οι κατοχικές κυβερνήσεις και το διαρκές αίτημα της ταξικής πάλης

Όρκος μας ο ΑΡΗΣ
Άρης Βελουχιώτης: 27 Αυγούστου 1905, Λαμία - 16 Ιουνίου 1945, Μεσούντα Άρτας
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 10.VI.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)
Το Υστερόγραφο της Δόξας
 

28η ΟΚΤΩΒΡΗ - ΚΑΤΟΧΗ

Η αστική τάξη δεν πάλεψε για την απελευθέρωση αλλά για να στεριώσει την εξουσία της

Η 28η του Οκτώβρη είναι γνωστή ως η επέτειος που ο ελληνικός λαός όρθωσε το ανάστημά του για να πολεμήσει ενάντια στην ιμπεριαλιστική εισβολή του ιταλικού φασισμού στα 1940 και ενώ μαινόταν ήδη ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα έγραψε την περίοδο του πολέμου, αλλά και στη συνέχεια, τις πιο λαμπρές σελίδες της λαϊκής πάλης.

Ενα ζήτημα, σχετικά με το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που ανάμεσα σε άλλα βρίσκεται στο πεδίο της ιδεολογικής διαπάλης της περιόδου είναι το ζήτημα της εξουσίας. 

Τα «σύγχρονα αστικά ρεύματα» στη μελέτη της Ιστορίας επιδιώκουν να αφαιρέσουν το ταξικό στοιχείο από την αντιφασιστική πάλη, προκειμένου να πείσουν τις λαϊκές μάζες πως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από τη διαιώνιση του καπιταλισμού. Αποσιωπώντας το γεγονός πως στην απελευθερωτική πάλη κατά του άξονα η αστική τάξη δεν πήρε μέρος, γι' αυτό άλλωστε δε γιορτάζει την απελευθέρωση, ενώ ταυτόχρονα πάσχιζε εν μέσω πολέμου να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις διατήρησης της εξουσίας της μετά το τέλος του.

Στέφανος Σαράφης: Η Γέννηση και το Μέλλον του ΕΛΑΣ ‒ Γιάννης Ρίτσος: Η απόφασή σου σπιθοβόλαγε σα γαλάζιο αστέρι στα μάτια της Ελλάδας

Σαν ατσάλινο τείχος
Στέφανος Σαράφης: Τρίκαλα 1890-Αθήνα 31 Μαΐου 1957 
Σκίτσο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 1.VI.2015 (Μολύβι, 29 χ 21 εκ.) 

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΣΑΡΑΦΗ

Στρατηγέ,

με το σεμνό παράστημα

με τα λαϊκά μάτια της φιλίας,

Στρατηγέ μας, ανθρώπινε κι απλέ,

όπως όλα μεγάλα,

ανοίγοντας με το μεγάλο γέλιο σου

την ελπίδα μας και τη βεβαιότητα,

Στρατηγέ του στρατού της Αντίστασης,

που μοιράστηκες το ψωμί και το κουράγιο σου

με την κυνηγημένη Δημοκρατία

πάνω ψηλά στα κατσάβραχα της δόξας,

Στρατηγέ μας, που σ’ εξόρισαν στα Μακρονήσια

χωρίς ποτέ να μπορέσουν να εξορίσουν

την τόλμη και την καλοσύνη απ’ την καρδιά σου,

Στρατηγέ μας,

που η απόφασή σου σπιθοβόλαγε

σα γαλάζιο αστέρι στα μάτια της Ελλάδας,