Μπέργκμαν: Ο δάσκαλος (1960) και Άλεν: Ο θαυμαστής του (2013) - Δυο σπουδαίοι δημιουργοί. Δείτε (και) εδώ τον παλιό ή αναζητήστε τους στα θερινά

ΙΝΓΚΜΑΡ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ

Η πηγή των παρθένων

Κατά τη δεκαετία του '50 ο Ινγκμαρ Μπέργκμαν βρίσκεται σε φάση παρατήρησης της κοινωνικής εξέλιξης, κατά την οποία ο «εκσυγχρονισμός» διαγκωνίζεται με τη σθεναρή προηγούμενη κατάσταση, για την απόλυτη επικράτηση... Στις ταινίες εποχής αυτής της περιόδου «ΕΒΔΟΜΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ» και «ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝ» - παράγωγα αυτού του προβληματισμού - η Σουηδία αποδίδεται ως παραδοσιακό λαϊκό τραγούδι που αιωρείται ανάμεσα στην «αθωότητα» και το «κακό», ένα αλληγορικό μείγμα από κωμωδία και τρικ δεξιοτήτων, με τη Στοκχόλμη να παρουσιάζεται σαν επαρχιακή τρύπα που δεν της λείπει η γραφικότητα. Η ασφάλεια εξισορροπεί με την απειλή. Ο κτηνώδης βιασμός στην ταινία απεικονίζει μια σχέση που αναμφισβήτητα έχει να κάνει με αυτή τη μεταβατική φάση στο προτσές της μετατροπής της σουηδικής κοινωνίας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και συμβολίζει το απόλυτο κακό, την ίδια στιγμή που αυτό ερμηνεύεται υπό το φως της συνολικής ηθικής της παραδοσιακής saga, που είναι θρησκευτική.