Του φτωχού Μπ. Μπ. από τα μαύρα δάση (10.2.1898 - 14.8.1956) και του οσίου Μαραμπού από τα χίλια πέλαγα (11.1.1910 - 10.2.1975)

Μπέρτολτ Μπρεχτ

10 Φεβ.1898, Άουγκσμπουργκ Βαυαρίας ‒ 14 Αυγ. 1956, Ανατολικό Βερολίνο

Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 14.VIII.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

 

Μπέρτολτ Μπρεχτ
ΣΑΝ ΠΛΑΚΩΣΑΝ ΟΙ ΤΡΟΜΕΡΟΙ ΛΗΣΤΕΣ

Σαν πλάκωσαν οι τρομεροί ληστές, αλιά μου,
την πόρτα εγώ τους είχα διάπλατα ήδη ανοίξει·
τους άκουσα που μου φωνάξαν τ’ όνομά μου
και βγήκα να τους δω έξω, δίχως άλλη νύξη.

Και πριν καλά-καλά λεχθεί έστω και μια λέξη,
την αρμαθιά με τα κλειδιά έτρεξα να φέρω·
νομίμως όλα εκτελεστήκαν, και είχε τρέξει
και η τήρηση των τύπων ‒ τούτο μόνο ξέρω.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
Η βαβυλωνιακή σύγχυση των λέξεων και άλλα 499 ποιήματα
(GUTENBERG, Αθήνα, 2014, σ. 264)

*

 

 

Νίκος Καββαδίας

11 Ιαν. 1910, Χαρμπίν Μαντζουρίας ‒ 10 Φεβ. 1975, Αθήνα

Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 7.V.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

Νίκος Καββαδίας
FRESCO

Ο Fra Giovanni σιωπηλός οδήγαε τη γραφίδα.
Το αγγελικό σου πρόσωπο χυμένο στη σπουδή.
Ορθός ο δούλος δίπλα σας, μακρύς σα νεροφίδα,
έτριβε τ' άγια χρώματα σε πέτρινο γουδί.

Όργανο, σε ξεχάσανε σε ποια κλειστή ροτόντα,
που δεν την ελειτούργησε λιβάνι και παπάς;
Από νωρίς ξεχάστηκες τους βιαστικούς ρωτώντας.
Όθε αγαπάς νυχτώθηκες, μπαίνεις και δε χτυπάς.

Σκουφί, σωκάρδι βυσσινί φορώ, μακρύ στιλέτο.
Χρυσόβουλη βαστάω γραφή κι ένα πουγκί φλουριά.
Σκύβεις, κοιτάζεις το νερό που ρέει στο καναλέτο,
Γυρνάς, διώχνεις το δούλο σου και σβήνεις τα κεριά.

Άσχημος είμαι. Αμαρτωλός σε φρέσκο του Ανωνύμου,
χυμένο είναι το μάτι μου με χτύπημα σφυριού,
το αυτί κομμένο, κι έχασα μια νύχτα τη φωνή μου
στη ναυμαχία του Μισιριού.

Κι αυτός, ωραίος όπως εσύ, ψηλός, porca miseria!
το σχήμα του κρύβει λαμπρή πολεμική στολή.
Χαϊδεύει τα δύο χέρια σου, τα ευλογημένα χέρια,
πέφτει το ράσο του, ο σταυρός γλιστράει και σε φιλεί.
*
Με το καράβι του Θησέα σ' αφήσαμε στη Νάξο.
Γυμνή, μ' ένα στα πόδια σου θαλασσινό σκουτί.
Σε ποιες σπηλιές εκρύφτηκες και πώς να σε φωνάξω;
Κοστάρω κι όλο με τραβάει μακριά το καραντί.
*
Ένα κοπάδι ελέφαντες, μαϊμούδες και καμήλες
σου κουβαλούσαν σε μακρύ ποντόνι τα προικιά.
Μα τα 'πιε ανεμορούφουλας απέξω από τις Μύλες
και ξέστρωσες το νυφικό κρεβάτι σου Θιακιά.

Sydney 1955

ΤΡΑΒΕΡΣΟ (ΚΕΔΡΟΣ 1977, σ. 13-14)

* * *

Πατρίς Λουμούμπα (2.7.1925-17.1.1961): Πάνω στο γέλιο σου σημάδευαν την καρδιά της Αφρικής (Γιάννης Ρίτσος)

Πατρίς Λουμούμπα (Patrice Émery Lumumba)
Βελγικό Κονγκό, νυν Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό
Γεννήθηκε στις 2 Ιουλ. 1925, Ανατολικό Κασάι
Δολοφονήθηκε από τη CIA και τις μυστικές υπηρεσίες Αγγλίας και Βελγίου
στις 17 Ιαν. 1961, στην Ελίζαμπετβιλ της Κατάνγκα
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 2.VII.2016 (Μολύβι, 29χ21 εκ.)

 

*

Εσύ κυνηγημένο αγρίμι, διωγμένος απ’ το σπίτι σου
Σακατεμένος από μάχες που βία ωμή τις γένναγε
Κι αιώνες βαρβαρότητας με βιαστές και μακελλάρηδες
Που σου έδιναν επιλογή: νεκρός ή σκλάβος.

(Πατρίς Λουμούμπα)

*

Δύο ποιήματα του Πατρίς

Μπάμπης Ζαφειράτος: Πατρίς Λουμούμπα (2.7.1925-17.1.1961), Κλάψε, αγαπημένε μαύρε μου αδερφέ

 

Μπάμπης Ζαφειράτος: Πατρίς Λουμούμπα (2 Ιουλ. 1925 - 17 Ιαν.1961), Ξημερώνει στην καρδιά της Αφρικής

Και ο Μαύρος Άγιος του Γιάννη Ρίτσου

Πατρίς Λουμούμπα: Όμορφος σαν την απόφαση της ελευθερίας

 

* * *

Νίκος Καββαδίας (11.1.1910 - 10.2.1975): Ο Μαραμπού, ο Θαλασσινός, ο Γητευτής — Ιδανικός και άξιος εραστής τριών γυναικών: της Θάλασσας, της Αντίστασης και της Ποίησης

Νίκος Καββαδίας
11 Ιανουαρίου 1910, Χαρμπίν Μαντζουρίας - 10 Φεβρουαρίου 1975, Αθήνα
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 7.V.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

 

«Θα προτιμούσα να έχω στο κεφάλι μου, αντί για το μυαλό τού Στάινμπεκ, τα σκατά ενός μικρού Βιετναμέζου»
Νίκος Καβαδδίας
(Για την υποστήριξη του Αμερικανού συγγραφέα στον πόλεμο του Βιετνάμ)

 

Νίκος Καββαδίας

Αντινομία

 

Ο έρωτάς σου μια πληγή και τρεις κραυγές.
Στα κόντρα σκούζει ο μακαράς καθώς τεζάρει.
Θαλασσοκόρη του βυθού –χίλιες οργιές–
του Ποσειδώνα εγώ σε κέρδισα στο ζάρι.

 

Και σ’ έριξα σ’ ένα βιβάρι σκοτεινό
που στέγνωσε κι ξανεμίστηκε το αλάτι.
Μα εσύ προσμένεις απ’ το δίκαιον ουρανό
το στεριανό, το γητευτή, τον απελάτη.

 

Όταν θα σμίξεις με το φως που σε βολεί
και θα χαθείς μέσα σε διάφανη αμφιλύκη
πάνω σε πράσινο πετούμενο χαλί,
θα μείνει ο ναύτης να μετρά το άσπρο χαλίκι.

 

m/s Aquarius 1974

 

Τραβέρσο – Προμετωπίδα Γιάννη Μόραλη (Δεύτερη Έκδοση, Κέδρος, 1977, σ. 31)

(Προσωπικό αρχείο: Μπάμπης Ζαφειράτος - Μποτίλια Στον Άνεμο)

 

 

Περισσότερα:

Νίκος Καββαδίας, ο ιδανικός και άξιος εραστής τριών γυναικών: της Θάλασσας, της Αντίστασης και της Ποίησης - Αφιέρωμα (VIDEO - Λι - Χρονολόγιο)

 

Μπάμπης Ζαφειράτος - Μποτίλια Στον Άνεμο
και
Όλα τα Πρόσωπα της Μποτίλιας

Μπάμπης Ζαφειράτος: Των αγίων Φιντέλ (13.8.1926 - 25.11.2016) και Μαραντόνα (30.10.1960 - 25.11.2020)

 

Fidel es inmortal!
Φιδέλ Αλεχάντρο Κάστρο Ρους
(Fidel Alejandro Castro Ruz)
Μπιράν Επαρχίας Οριέντε, 13 Αυγούστου 1926 - Αβάνα, 25 Νοεμβρίου 2016
Σχέδιο (2^ο από 3 του Φιντέλ), Μπάμπης Ζαφειράτος, 28.XI.2016 (Μολύβι, 29 χ 21 εκ.)

Μπάμπης Ζαφειράτος: Επίγραμμα για τον Φιντέλ

Μπάμπης Ζαφειράτος: Επίγραμμα για τους Ήρωες της 26 Ιουλίου 1953

Μπάμπης Ζαφειράτος: Μια ακροστιχίδα στη Μνήμη του Φιντέλ

Μπάμπης Ζαφειράτος: Κούβα, Μια πατρίδα για όλον τον Κόσμο — Το Βραβείο Λένιν στον Φιντέλ (1961) — Δύο ποιήματα του Ελ Ίντιο Ναβορί και ένα Επίγραμμα για τον αθάνατο Κομαντάντε (STUDIO, 25 Νοε. 2022)

Δεν είναι μόνο ένας θεός...

Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα
Αργεντινή, Μπουένος Άιρες: Λανούς, 30 Οκτ. 1960 – Τίγρε, 25 Νοε. 2020
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 29.XI.2020 (Μολύβι σε χαρτί ακουαρέλας Α4)

Επίγραμμα - Η εκδίκηση του Μαραντόνα

Επίγραμμα για τον Ντιέγκολ Μαραντόνα

Γιάννης Ρίτσος (1.5.1909-11.11.1990): Στο Υπερώον της ποίησης, ανέγγιχτος από την κόψη του θανάτου (4 επιγράμματα - 4 σχέδια του Μπάμπη Ζαφειράτου)

 

Γιάννης Ρίτσος
1 Μαΐου 1909, Μονεμβασιά – 11 Νοεμβρίου 1990, Αθήνα
Σχέδιο (4^ο από 4 του Ρίτσου), Μπάμπης Ζαφειράτος, 29.IV.2016 (Μολύβι, 29χ21 εκ.)

 

Επίγραμμα

Για τον Άγιο Ρίτσο της Πρωτομαγιάς

(1 Μαΐου 1909, Μονεμβασιά – 11 Νοεμβρίου 1990, Αθήνα)

 

[Α]

Μ’ ένα Τρακτέρ τη γη οργώνοντας έσπειρε νέους ήχους
Στην έρημό μας ξεφυτρώσανε θεόρατες Πυραμίδες
Τα όνειρα γίνανε πουλιά και μανιφέστα οι ελπίδες
Βγήκανε οι δεκαπεντασύλλαβοι μέσα απ’ του Μαρξ τους στίχους
Κι ο Επιτάφιος του λαού σε μιαν Ελλάδα της οδύνης
Έφερε την Πρωτομαγιά στον ουρανό της Ρωμιοσύνης

Λόρκα (5.6.1898 - 19.8.1936): Δύο ποιήματα από το Ρομανθέρο Χιτάνο — Και το Σονέτο του τρυφερού παράπονου | Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος

Φεδερίκο Γαρθία Λόρκα

Γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου 1898, στην πόλη Φουέντε, Βακέρος της επαρχίας Γρανάδας.

Δολοφονήθηκε από τους φασίστες του Φράνκο, στις 19 Αυγούστου 1936, μεταξύ Βιθνάρ και Αλφακάρ έξω από τη Γρανάδα.

Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 5.VI.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

 

 

Φεδερίκο Γαρθία Λόρκα

Δύο Τσιγγάνικα Ποιήματα

(Romancero Gitano)

 

Μετάφραση

Μπάμπης Ζαφειράτος – Μποτίλια Στον Άνεμο
Πρώτη δημοσίευση εδώ, 19/8/2024

 

 

 

 

Φεδερίκο Γαρθία Λόρκα

Καβγάς

 

Στον Ραφαέλ Μέντες

 

Μες στη μέση της χαράδρας

οι σουγιάδες του Αλμπαθέτε,

όμορφοι μ’ αντίμαχο αίμα,

ψάρια που αστραφτοκοπάνε.

Ένα φως τραχύ ανελέητο,

τραπουλόχαρτο, θερίζει

μες στην πικροπρασινάδα

τα φαριά τα φρενιασμένα,

τους ωραίους καβαλαραίους.

Με μια ελιά στεφανωμένες

κλαίνε δυο γριές γυναίκες.

Των Αγίων Μπέρτολτ (10.2.1898 - 14.8.1956) και Μάνου (14.8.1908 - 2.9.1984) — Ο Κατράκης «Συντροφιά με τον Μπρεχτ»

Μπέρτολτ Μπρεχτ: 10 Φεβ. 1898, Άουγκσμπουργκ Βαυαρίας - 14 Αυγ. 1956, Ανατολικό Βερολίνο
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 14.VIII.2015 (Μελάνι, 29χ21 εκ.)
*
Μάνος Κατράκης: 14 Αυγ. 1908 Κίσσαμος, Κρήτη - 2 Σεπ. 1984, Αθήνα
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 2.IX.2017 (Μολύβι, 29 χ 21 εκ.)
 

*

ΟΠΟΙΟΣ ΑΜΥΝΕΤΑΙ

Όποιος αμύνεται, όταν του κόβει την ανάσα
αυτός που του σφίγγει το λαιμό, προστατεύεται
από ρητή διάταξη του νόμου –
γι’ αυτό και κραυγάζει
πως ευρέθη σε νόμιμη άμυνα. Όμως
αυτός ο ίδιος νόμος το πρόσωπό του αποστρέφει
—και αν τυχόν ιδεί, αντιπαρέρχεται—,
όποτε αμύνεσθε, γιατί σας κόβουν το ψωμί.
Και βέβαια όποιος δεν τρώει πεθαίνει,
το ίδιο πεθαίνει δε και όποιος τρώει ελάχιστα,
μόνο που αυτός αργεί λιγάκι να πεθάνει.
Και όσο πεθαίνει —μέρες και μήνες—
του απαγορεύεται η άμυνα.

(Wer sich wehrt)

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
Μπέρτολτ Μπρεχτ, Η βαβυλωνιακή σύγχυση των λέξεων και άλλα 499 ποιήματα
(GUTENBERG, Αθήνα, 2014, σ. 159)

*

ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ME TON ΜΠΡΕΧΤ

Τον Φεβρουάριο του 1978 το Ε.Λ.Θ. συμμετέχει στις εκδηλώσεις για τα 80 χρόνια από τη γέννηση του Μπέρτολτ Μπρεχτ με το ανέβασμα της παράστασης Συντροφιά με τον Μπρεχτ στο θέατρο Μπρόντγουαιη.

Η ιδέα και η σκηνοθεσία είναι του Ζιλ Ντασέν, η μετάφραση και η διασκευή του Μάριου Πλωρίτη.

Τη μουσική των Hans Eisler και Kurt Weil επιμελείται ο Θάνος Μικρούτσικος, ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι του Αντ. Κυριακούλη.

Δίπλα στον Μάνο Κατράκη εμφανίζεται ένα επιτελείο λαμπρών ηθοποιών - πρωταγωνιστών του θεάτρου: η Μελίνα Μερκούρη, ο Γιάννης Φέρτης, η Μπέτυ Βαλάση, ο Χρήστος Καλαβρούζος κ.ά.

Ο στόχος της παράστασης δηλώνεται ξεκάθαρα στο πρόγραμμα:

«Ούτε βιογραφία του Μπρεχτ, ούτε ανθολογία του έργου του αποτελεί το πρόγραμμα που παρουσιάζουμε... Εκείνο που θελήσαμε να δώσουμε είναι μερικές πλευρές του Μπρεχτ ιδιαίτερα αγαπητές σε μας... Κι αυτά, πάντα, μέσα από εκείνο που ο Μπρεχτ θεωρούσε ως “την πιο μεγάλη κι ευγενική λειτουργία του θεάτρου: την ψυχαγωγία”, την ψυχαγωγία που απευθύνεται στη λογική του θεατή, και αποσκοπεί να τον φωτίσει και να τον αλλάξει, ώστε να αλλάξει κι εκείνος με τη σειρά του τον κόσμο».

Μία από τις χαρακτηριστικές στιγμές της επικοινωνίας με τους θεατές ήταν όταν σε ένα τραγούδι, που ερμήνευε ο Μάνος Κατράκης, τον διακόπτει με χειροκροτήματα ενθουσιασμένο το κοινό και ο καλλιτέχνης απαντά: «Στον Ντασέν, που επέμενε να τραγουδήσω».

«ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ME TON ΜΠΡΕΧΤ»

Επιλογή και προσαρμογή: JULES DASSIN, ΜΑΡΙΟΣ ΠΛΩΡΙΤΗΣ
Μεταφράσεις: ΜΑΡΙΟΣ ΠΛΩΡΙΤΗΣ
Σκηνοθεσία: JULES DASSI
Μουσική: HANS EISLER, KURT WEILL, ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ
Κοστούμια: ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥΛΗΣ
Τραγούδι: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΡΑΣ
Ορχήστρα: ΗΛ. ΚΟΛΟΒΟΣ (κλαρινέτο), Θ. ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ (πιάνο), Γ. ΚΟΥΤΡΑΣ (μπάντζο)
Φωτισμοί: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ
Βοηθός σκηνοθέτη: ΜΑΝΟΥΕΛΛΑ ΠΑΥΛΙΔΟΥ
(Από το λεύκωμα: ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ, Στη ζωή, τη σκηνή και την οθόνη. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2004)

*

Περισσότερα:

Των Αγίων Κατράκη (14.8.1908 - 2.9.1984) και Μπρεχτ (10.2.1898 - 14.8.1956) ή Όταν ο Μάνος Κατράκης βρισκόταν συντροφιά με τον Μπέρτολτ Μπρεχτ — Μια παράσταση και 2 ποιήματα της παράστασης — Για τους ναζί, την άμυνα και την αλληλεγγύη: 3 ακόμη ποιήματα του φτωχού Μπ. Μπ. από τα Μαύρα Δάση (Και τα 5 ποιήματα στην εξαιρετική μετάφραση του φίλου και σύντροφου Γιώργου Κεντρωτή)

Πολύχρωμος... κατακόκκινος και φλογερός, Γραμματέα! Με τον ίδιo πάντα ξύλινo λόγo που τσακίζει τα κόκκαλα του ταξικού μας εχθρού! — Κι ο έρμος ο Παντελής — Καλή συνέχεια. Με δύναμη πάλι και πάλη. ¡Hasta La Poesía De La Revolución!

Δημήτρης Κουτσούμπας: 10 Αυγούστου 1955, Λαμία.

Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 5.V.2015 (Μελάνι, 21χ29 εκ.)

 

Πολύχρωμος... κατακόκκινος και φλογερός Γραμματέα! Με τον ίδιο πάντα ξύλινο λόγο που τσακίζει τα κόκκαλα του ταξικού μας εχθρού! — Καλή συνέχεια. Με δύναμη πάλι και πάλη. ¡Hasta La Poesía De La Revolución!

Και δυο ξύλινες ρήσεις του Δημήτρη Κουτσούμπα

Η μία κρίση διαδέχεται την άλλη με ένα μικρό διάλειμμα αναιμικής ανάκαμψης και ο λαός πληρώνει το μάρμαρο (Από συνέντευξη στις 24/5/2020)... Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Μόνο που ο έρμος ο «Παντελής», κάπως έτσι βρίσκεται μονίμως διασωληνωμένος και σε συνθήκες πανδημίας κορονοϊού και σε συνθήκες όχι τόσο ιδιαίτερες και ζόρικες, αλλά πάντως σε συνθήκες οπωσδήποτε καπιταλισμού. (Από άρθρο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου, 28-29/3/2020)

79 χρόνια από τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι — Νικηφόρος Βρεττάκος (1.1.1912 - 4.8.1991): Γράμμα στον Ρόμπερτ Οπενχάιμερ

Νικηφόρος Βρεττάκος

1 Ιαν. 1912, Κροκεές Λακωνίας - 4 Αυγ. 1991, Πλούμιτσα Λακωνίας

Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 30.XII.2015 (Μελάνι, 29χ21 εκ.)

 

 
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

ΣΤΟΝ ΡΟΜΠΕΡΤ ΟΠΕΝΧΑΪΜΕΡ

[...]
 

Αλλά, φίλε Οπενχάιμερ, όχι
δεν προσθέσατε τίποτα στην καρδιά μας. Η πράξη σας
έμεινε πράξη. Η σελίδα σας έκλεισε.
Τ’ ανάλαφρο σαν αστέρι όνομά σας
έγινε στάχτη στη Χιροσίμα.
Σε τι θα ωφελούσε ν’ αφήσουμε τώρα
την καρδιά μας αδέσποτη κάτω απ’ τα δάκρυά σας;
Σε τι θα ωφελούσε να κάτσουμε δίπλα σας
αντίκρυ στο σύμπαν; Σας παραδίνουμε στη
μακροθυμία των αιώνων κι ευχόμαστε
ν’ αξιωθείτε τη χάρη της.

[...]

Προσέξτε με, όχι, είμαι αυτός που επέζησε, φίλε Οπενχάιμερ!

Τα χέρια μου και τα πόδια μου τα ’χω ξεθάψει απ’ τη Χιροσίμα.

Τα χείλη μου γίνηκαν σκόνη και πέσανε.

Μόνο το στόμα μου έμεινε ν’ ανοιγοκλείνει.

Τ’ άσπρο μου σαν ασβεστωμένο πρόσωπο,

δε μπορεί πια να κλάψει, να γελάσει, να ’χει ένα όνομα.

Δε μπορεί πια, Ρομπέρτ! Κοιταξέ με καλύτερα.

Δυσκολεύεσαι ακόμη; Ρομπέρτ, δε με γνώρισες; Ο αδελφός σου

Ρομπέρτ! Είμαι εγώ, ο αδελφός σας,

που σας ζύμωσα το ψωμί και το ξέρατε.

Που σας ύφανα και το ξέρατε, που σας τα ’δωσα όλα,

που σας έχτισα τ’ αργαστήρι σας με παράθυρα στον ουρανό,

να μελετάτε τον ήλιο, να ψάχνετε

το βάθος του κόσμου, να στοχάζεστε άνετα.

Κι εσείς αντί να παρακάμψετε τη νύχτα,

να φυλαχτείτε από τη Σκύλλα κι απ’ τη Χάρυβδη,

που καιροφυλαχτούν ανάμεσα στις μεταμφιεσμένες

συμπληγάδες,

αφήσατε ανοιχτές τις πόρτες του εργαστηρίου σας

και μπήκε μέσα αυτό το μαύρο σκυλί ο Μεφιστοφελής

κι έκατσε δίπλα σας

κι αφήσατε τα χέρια σας μες στα δικά του

και ψαλιδίζατε το φως

και μαστορεύατε στο σκοτάδι.

[...]

 

Ολόκληρο εδώ:

Νικηφόρος Βρεττάκος: Γράμμα στον Ρόμπερτ Οπενχάιμερ (5 VIDEO - Ο ποιητής για το Γράμμα και η μελοποίηση του ποιήματος από τον Νίκο Καλλίτση)