Κώστας Γουλιάμος
Αστυνόμευση
εργασίας, ποινικοποίηση απεργίας, ο κ. Μητσοτάκης, ο κ. Λέτα και η ελεύθερη
αγορά της... ΛΑΡΚΟ
Η ραγδαία υποτίμηση της εργασιακής δύναμης, όπως εκδηλώνεται με τις τεχνολογίες έντασης και αστυνόμευσης της εργασίας, αποτελεί συνέπεια των μεθοδευμένων στόχων του καπιταλισμού για πλούτο και κέρδος.
Ειδικότερα η πρόσφατη εγκύκλιος του υπουργείου Εργασίας που επεκτείνει τον χρόνο απλήρωτης δουλειάς, οι αντεργατικοί «νόμοι Χατζηδάκη (4808/2021) και Γεωργιάδη» (5053/2023) περί 13ωρου εργασίας τη μέρα και δυνατότητα απασχόλησης σε πολλούς εργοδότες ως δήθεν «δικαίωμα» του εργαζόμενου, η εφαρμογή του μνημονιακού «νόμου Βρούτση- Αχτσιόγλου» και, βέβαια, τα περί απαρτίας του 50%+1 στις Γενικές Συνελεύσεις και το υπό διωγμό —ακόμα και ποινικά— απεργιακό δικαίωμα, όλ` αυτά και άλλα περισσότερα αποτελούν τον πυρήνα των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής.
Γι’ αυτό και δεν έρχονται ως κεραυνός εν αιθρία. Το αντίθετο, συνδέονται με τον μονοπωλιακό καπιταλισμό και τις νεοφιλελεύθερες και σοσιαλφιλελεύθερες αντεργατικές του παρεμβάσεις.
Ταυτόχρονα, ταυτίζονται με τον αντεργατικό μηχανισμό εκμετάλλευσης που βρίσκεται σε αντιστοίχιση με σχετικές Ευρωενωσιακές Οδηγίες (λόγου χάρη, 88/2003, 2019/1152 κλπ), που φυσικοποιούν το τερατώδες, δηλαδή το 13ωρο εργασίας την ημέρα.
