Γιάννης Ρίτσος
Μονεμβασιά, Πρωτομαγιά 1909 – 11 Νοεμβρίου 1990, Αθήνα
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ζωή, ‒ ένα τραύμα
στην ανυπαρξία.
27.VII.68
*
Ο ποιητής απαγγέλλει τη Σονάτα του σεληνόφωτος (1956)
Η Μαρία Χαιρογιώργου - Σιγαρά ερμηνεύει στο πιάνο το Α΄ Μέρος (Adagio Sostenuto) της Σονάτας του Σεληνόφωτος, έργο 27, αρ. 2., του Λούντβιχ φαν Μπετόβεν
Πηγή βίντεο: Greek_Culture
*
ΜΟΝΟΒΑΣΙΑ (1982)
ΜΟΝΟΒΑΣΙΑ
Ο βράχος. Τίποτ’ άλλο. Η αγριοσυκιά κι η σιδερόπετρα.
Πάνοπλη θάλασσα. Καθόλου χώρος για γονυκλισία.
Έξω απ’ την πύλη του Ελκομένου
πορφυρό πορφυρό μέσα στο μαύρο. Οι γριές με τα καζάνια τους
λευκαίνοντας το πιο μακρύ φαντό της ιστορίας περασμένο σε κρίκους
απ’ τις σαράντα τέσσερις βυζαντινές καμάρες. Ο ήλιος
αμείλιχτος φίλος με το δόρυ του κατάντικρυ στα τείχη
κι ο θάνατος απόκληρος μέσα σ’ αυτή την τεράστια φωταψία
οπού οι νεκροί διακόπτουν κάθε τόσο τον ύπνο τους
με κανονιές και σκουριασμένους φανοστάτες, ανεβοκατεβαίνοντας
σκαλιά και σκαλιά σκαλισμένα στην πέτρα. Τα τσακμάκια τους
κροτούν στην κόψη της παλάμης τους σπιθοβολούν.
Εγώ – είπε –
θ’ ανέβω πιο ψηλά, πάνω απ’ τη μαλακή συνέχεια, πατώντας
στον τρούλο της μεγάλης υποβρύχιας εκκλησίας με τ’ αναμμένα
μανουάλια. Εγώ
με το γαλάζιο κόκκαλο, το κόκκινο φτερό και τα κάτασπρα δόντια.
