Μπάμπης Ζαφειράτος: Ένα σονέτο-ακροστιχίδα για τον Οδηγητή του λαού μας (VIDEO)

Κώστας Βάρναλης
14 Φεβρουαρίου 1884, Μπουργκάς, Βουλγαρία - 16 Δεκεμβρίου 1974, Αθήνα
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 25.IV.2015 (Μελάνι, 29χ21 εκ.)

 

 

Μπάμπης Ζαφειράτος

ΑΙΩΝΙΟΣ ΟΔΗΓΗΤΗΣ

 

Κι ως με του ήλιου επρόβαλες το κάμα,

Ωραίος στων ιδεών σου το γιορτάσι,

Στεντόρειος λόγος που ήρθε να προφτάσει

Το άδικο αίμα που έχυνε η κάμα,

Ασήκωσες στη μαύρη ετούτη πλάση ‒

Συ ο λαός κι ο Οδηγητής του αντάμα ‒

 

Βουνά, και με του στίχου σου το θάμα

Αλλαξες τη ζωής μας, και με βιάση

Ρίζωσες στης ψυχής μας το ακρογιάλι.

Νέος διαρκώς στην ταξική σου πάλη,

Απέναντί σου σκύβανε οι τραμπούκοι

Λειψοί· μια λάμψη κόκκινης ρομφαίας

Η ρίμα σου και δυνατό χαστούκι

Στη σάπια εξουσία της Αριστέας.

 

Μπάμπης Ζαφειράτος, 1967

*

 

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ

Ο ΟΔΗΓΗΤΗΣ

 

 

Δεν είμ’ εγώ σπορά της Τύχης

ο πλαστουργός της νιας ζωής.

Εγώ είμαι τέκνο της Ανάγκης

κι ώριμο τέκνο της Οργής.

 

Δεν κατεβαίνω από τα νέφη,

γιατί δε μ’ έστειλε κανείς

Πατέρας, τάχα παρηγόρια

για σένα, σκλάβε, που πονείς.

 

Ουράνιες δύναμες, αγγέλοι,

κρίνα, πουλιά και ψαλμουδιές –

τίποτα! Εμένα παραστέκουν

οι θυμωμένες σας καρδιές.

 

Εγώ του καραβιού γοργόνα

στ’ ορθόπλωρο καράβι μπρος.

Απάνω μου σπάνε φουρτούνες

κι άγριος ενάντια μου καιρός.

 

Μέσα στο νου και στην καρδιά μου

αιώνων φουντώσανε ντροπές

και την παλάμη μου αρματώνουν

με φλογισμένες αστραπές.

 

Ένας δεν είμαι, μα χιλιάδες!

Όχι μονάχα οι ζωντανοί –

κ’ οι πεθαμένοι μ’ ακλουθάνε

σε μιαν αράδα σκοτεινή.

 

Δεν δίνω λέξες παρηγόρια

δίνω μαχαίρι σ’ ολουνούς·

καθώς το μπήγω μες το χώμα

γίνεται φως, γίνεται νους.

 

Άκου, πώς παίρνουν οι αγέρες

χιλιάδων χρόνων τη φωνή!

Μέσα στο λόγο το δικό μου

όλ’ η ανθρωπότητα πονεί.

 

Ω! πώς τον παίρνουν οι αγέρες

και πώς φωνάζουμε μετά

άβυσσοι μάβροι, τάφοι μάβροι

ποτάμια γαίματα πηχτά!

 

Μα κι όσοι αγέννητοι, χιλιάδες

άπλαστοι ακόμη με βλογούν

κι όλοι ακουμπάνε τα σπαθιά τους

απάνω μου και τα λυγούν.

 

Όθε περνά, γκρεμίζει κάτου

σαν το βοριά, σαν το νοτιά

όλα τα φονικά ρηγάτα

θεμελιωμένα στην ψεφτιά.

 

Κ’ ένα στηλώνει κι ανασταίνει

το ’να βασίλειο της Δουλειάς,

(Ειρήνη! Ειρήνη!) το βασίλειο

της Πανανθρώπινης Φιλιάς.

 

 

Κώστα Βάρναλη, Ποιητικά
Κέδρος, Έκδοση δεύτερη συμπληρωμένη, 1959, σσ. 86-87

(Πρώτη έκδοση, Κέδρος, 1956)

Ο Οδηγητής
Μουσική: Χρήστος Λεοντής

Θωμαϊδης / Αντωνοπούλου / Μπούσαλης

Πάρκο Αντώνης Τρίτσης, 22/9/2017
43ο φεστιβάλ ΚΝΕ / ΟΔΗΓΗΤΗ
21, 22 και 23 Σεπτέμβρη 2017