Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα.
Καλή στεριά, συνταξιδιώτες...
Ή καλή θάλασσα.
«Έφυγε»
από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών ο δημιουργός Μιχάλης Μπουρμπούλης. Δικά του
δημιουργήματα είναι μερικά από τα πιο όμορφα τραγούδια της ελληνικής
δισκογραφίας. «Μην κλαις», «Πλατεία Βάθης», «Τα βεγγαλικά σου μάτια», «Καμιά
φορά» και τόσα άλλα.
Γεννήθηκε
το 1939 και μεγάλωσε στην Ιθάκη. Εκτός από στιχουργός ο Μ. Μπουρμπούλης έχει
γράψει βιβλία και θεατρικά έργα.
Στη
μακρόχρονη διαδρομή του είχε συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού
πενταγράμμου, ανάμεσά τους ο Μ. Θεοδωράκης, ο Μ. Χατζιδάκις, ο Σ. Κουγιουμτζής,
ο Δ. Λάγιος, ο Η. Ανδριόπουλος, ο Λ. Κόκοτος, ο Σ. Σέμσης, ο Γ. Σπανός, ο Γ.
Χατζηνάσιος, η Σ. Μπέλλου, η Β. Μοσχολιού, ο Γ. Νταλάρας, η Μαρινέλλα, η Μ.
Δημητριάδη, ο Δ. Μητροπάνος κ.ά.
Ο τρυφερός, ο ερωτικός Δημήτρης Ψαριανός (29 Δεκ. 1948 - 17 Νοε. 2020) δίνει από σήμερα συναυλίες με τον Μάνο και τη Φλέρη.
Ας μου επιτραπεί να τον αποχαιρετήσω με τους
στίχους μου από ένα απλό «Σ’ αγαπώ», που το τραγούδησε στην εξαιρετική μουσική του Πάνου Τσαπάρα (ένας ταλαντούχος μουσικός, ο οποίος για δικούς του λόγους έμεινε μακριά από το τραγούδι).
Η γλυκιά παρουσία του Δημήτρη Ψαριανού, η ευγένειά του, η
μοναδικής χροιάς και ευαισθησίας φωνή του μένουν από τις μέρες της ηχογράφησης ανεξίτηλα χαραγμένες στο βινύλιο της μνήμης μου...
Σ’
αγαπώ
Μουσική: Πάνος Τσαπάρας
Στίχοι: Μπάμπης Ζαφειράτος
LP, LYRA 1986: Με Ποθείς Και Μ’ Απωθείς (Β2)
Κι όμως εγώ ακόμα ελπίζω για μας
Ξέρω θα γυρίσεις και θα μ’ αγαπάς
Το γέλιο σου θυμάμαι
Κι απόψε δε φοβάμαι
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
Γεννήθηκα για ν’ αγαπώ μονάχα εσένα
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
Και ξέρω πως θα ξαναρθείς κοντά σ’ εμένα
Ψάχνω στο δωμάτιο κρυμμένες ματιές
Βρίσκω τη σκιά σου στις γκρίζες γωνιές
Το γέλιο σου θυμάμαι
Κι απόψε δε φοβάμαι
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
Γεννήθηκα για ν’ αγαπώ μονάχα εσένα
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
Και ξέρω πως θα ξαναρθείς κοντά σ’ εμένα
Το δικό μου «Σ’ αγαπώ», δυστυχώς, δεν υπάρχει στο YouTube. Έτσι
αποχαιρετώ τον Δημήτρη Ψαριανό με το τρυφερό «Σ’ αγαπώ» του Σταύρου Κουγιουμτζή και του Άκου
Δασκαλόπουλου
(Μπάμπης Ζαφειράτος, 17 Νοε. 2020)
*
Και ένα χαρακτηριστικότραγούδι από τον Μεγάλο Ερωτικό του Μάνου
Χατζιδάκι
Μερόπη κλείνω τα μάτια μου να θυμηθώ το χώμα που ρούφηξε το αίμα των σκοτωμένων πουλιών στα σπλάχνα του κι έγινε κάπου μιά φωτιά ένας καπνός κι ένα σίδερο πέρα απ’ τη σκόνη των ποταμιών που οι λυγαριές τραγουδάνε. Πάνω στα βραδυνά βουνά αναβοσβύνει ένα άστρο θέλει ν’ αρχίσει το χορό των αηδονιών και των γρύλλων.
Από το βιβλίο: Νίκος Γκάτσος, «Δάνεισε τα μετάξια στον άνεμο» Ίκαρος, Αθήνα 1994, σελ. 25 (ΑΛΩΝΑΚΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ)
*
Γράμμα στον Kύριο Νίκο Γκάτσο - Τάνια Τσανακλίδου Στου τραγουδιού την όχθη (1994)
Στίχοι: Γιώργος Ανδρέου
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Το σπασμένο βιολί του κόσμου ακόμα ουρλιάζει
Στα νωπά σπαρμένα χωράφια η μέρα χαράζει
Φαντάροι χορεύουν τις νύχτες σε άδειες ταβέρνες
Δελφίνια στο πέλαγο μόνα, νεράκι στις στέρνες
Νησιά ταξιδεύουν στον ήλιο, κανείς δε μιλάει
Την Άνοιξη όλοι προσμένουν
Κι αυτή προσπερνάει
Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ
Όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις
Από της λύπης τον καιρό
Κι όταν γυρίσεις και σε δω
Μέσα στη στάμνα τη χρυσή νερό να φέρεις
Της λησμονιάς πικρό νερό
Το πιστό σκυλί της Ιθάκης στα πόδια σου κλαίει
Και η καλή, παλιά Περσεφόνη τραγούδια σου λέει
Η φωτιά πληγή που σε καίει ,δε λέει να γιάνει
Το πικρό το όνειρο φταίει του αδελφού Μακρυγιάννη
Πόσο ακόμα ραγιάδες η Κρήτη κι η Μάνη
Σκοτεινές μαυροφόρες, μανάδες στου Οδυσσέα το χάνι
.JPG)
-by-Babis-Zafiratos(20.10.2015).JPG)