Νίκος Φωκάς: 1927, Φωκάτα Κεφαλονιάς – 25 Ιουλ. 2021, Αθήνα
Νίκος Φωκάς – 4 Ποιήματα
Μίμηση της Κεφαλονιάς
Έβγαινε μακριά η λαλιά του γκιώνη
Στη γύρω ερημιά· πνοή δεν ήταν
Επάνω στα μεγάλα λιοστάσια
Με τ’ άτρεμο φεγγάρι το πράο
Που γύρισε γοργό από τα νέφη.
Και σα γύρισε και πήγε σ’ όλα,
Καθώς ξεμάκρυνε η πρώτη ακτίνα,
Από το φέγγος που ερχόταν, μέχρι
Τη γη, από τα σύννεφα πάνου,
Με ξίπασε τόσο που μού ’φάνη
Πως ήμουν έτοιμος να πεθάνω.
Κι ένιωσα να μού ’ρχεται η γοργάδα
Εκείνη του θανάτου π’ ακόμα
Στα όνειρα μονάχα μού ’χ’ έρθει
Και μού ’φερνε από μακριά η Πατρίδα
Επάνω από κείνα τα λιοστάσια
Που κάτι βαρύ κατευοδώναν.
Σαν ξάφνου να ξεμάκρυνε κάποια,
Από τις θύμησες που ερχόνταν, μέχρι
Σ’ εμένα, πρώτη, από τη λήθη πίσω.
(Κυνήγια από σύγχρονα γεγονότα, 1954)
