Κώστας Γουλιάμος: Ο Μπωντλαίρ και η τρομοκρατία των ισαποστάκηδων ή Περί διανοητικής / λογοτεχνικής / καλλιτεχνικής ατροφίας

Κώστας Γουλιάμος

Περί διανοητικής / λογοτεχνικής / καλλιτεχνικής ατροφίας

Καθώς (καθ)οδηγούμαστε από μια «αρχή», που ο Charles Baudelaire αποκαλούσε «άμεμπτη αισχρότητα στη νομιμότητα» και έτσι γινόμαστε «...νέα θύματα των αμείλικτων ηθικών νόμων», δημιουργούμε πλέον καθ’ έξιν (habitus) το ύφος και το ήθος μιας φοβισμένης κοινωνίας —κουλτούρα φόβου, την έχω ονομάσει σ’ ένα από τα βιβλία μου.

Έτσι κυριαρχεί η φανατική προσήλωση σε στάσεις και συμπεριφορές εγωτισμού.

Κυριαρχεί η υπεράσπιση ενός αταξικού δικαιωματισμού, όπως βέβαια και η τρομοκρατία των ισαποστάκηδων και της εκκωφαντικής σιωπής.

Σαρλ Μπωντλαίρ - Γιώργος Κεντρωτής: Οι Φάροι & Ταξίδι στα Κύθηρα

Charles Baudelaire. Ilustracion: Alejandro Oyervides (Πηγή: El Sol De México)

 

 

ΣΑΡΛ ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ (Παρίσι, 9 Απρ. 1821 - 31 Αυγ. 1867)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ (Μολάοι Λακωνίας, 5 Μαΐ. 1958)

 

 

VI. ΟΙ ΦΑΡΟΙ

 

 

Ὦ Ροῦμπενς, ποταμέ τῆς λήθης, κῆπε πού βλασταίνει ἡ σχόλη,

προσκέφαλο τῆς εὔδροσης σαρκός, πού δέν γεννάει τά μέσα

τοῦ πόθου, ξεχειλίζεις στή ζωή, καί συνταράσσεται ὅλη

σάν ἄνεμος στόν οὐρανό, σάν πέλαγο στό πέλαο μέσα·

 

Ντά Βίντσι Λεονάρδε, τρίσβαθε καί σκοτεινέ καθρέφτη,

ὅπου ἄγγελοι χαριτωμένοι, χαμογελαστοί σιμώνουν,

μυστήριο περιβεβλημένοι, νά ’μπουν στή σκιά πού πέφτει

τῶν πάγων καί τῶν πεύκων πού τίς χῶρες τους παντοῦθε ζώνουν·

 

ὦ Ρέμπραντ, ἐλεεινό νοσοκομείο, κάκιωμα γεμάτο,

πού ὁ Ἐσταυρωμένος, μ’ ἕναν στέφανον ἐξ άκανθών, κοιτάει

τίς προσευχές σέ δάκρυα νά ξεθυμαίνουν, και πιό κάτω

βρομιές νά σκάβουν πού χειμερινή μι’ ἀχτίδα τίς τρυπάει·