Δεκέμβρης 1944 (17)

Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά. Ο Φιντέλ είναι αθάνατος

Έφοδος στις Μονκάδες τ’ Ουρανού!: Fidel vivirá para siempre! Fidel es inmortal! - Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά! Ο Φιντέλ είναι αθάνατος!
Φιδέλ: Ένα σύγγραμμα περί ηθικής και δυο μεγάλα αρχίδια στην υπηρεσία της ανθρωπότητας (Ντανιέλ Τσαβαρία)
* Φιντέλ: Αυτός που τους σκλάβους ανύψωσε στην κορφή της μυρτιάς και της δάφνης
* Πάμπλο Νερούδα: Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε * Νικολάς Γκιγιέν: Φιντέλ, καλημέρα! (3 ποιήματα)
* Ντανιέλ Τσαβαρία: Η Μεγάλη Κουβανική Επανάσταση και τα Ουτοπικά Αρχίδια του Φιδέλ * Ντανιέλ Τσαβαρία: Ο ενεργειακός βαμπιρισμός του Φιδέλ * Ραούλ Τόρες: Καλπάζοντας με τον Φιντέλ − Τραγούδι μεταφρασμένο - Video * Χουάν Χέλμαν: Φιντέλ, το άλογο (video)


Κάρλος Πουέμπλα - Τρία τραγούδια μεταφρασμένα που συνάδουν με τη μελωδία:
* Και τους πρόφτασε ο Φιντέλ (Y en eso llego Fidel) − 4 Video − Aπαγγελία Νερούδα * Δεν έχεις πεθάνει Καμίλο (Canto A Camilo) * Ως τη νίκη Κομαντάντε (Hasta siempre Comandante)
* Τα φρούρια του ιμπεριαλισμού δεν είναι απόρθητα: Μικρή ιστορική αναδρομή στη νικηφόρα Κουβανική Επανάσταση και μέχρι τις μέρες μας ‒ Με αφορμή τα 88α γενέθλια του Φιντέλ ‒ Εκλογικό σύστημα & Εκλογές - Ασφάλεια - Εκπαίδευση - Υγεία (88 ΦΩΤΟ) * Φιντέλ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κύκλος Ποιητών. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κύκλος Ποιητών. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2024

Κώστας Γουλιάμος: Οργανική λογοτεχνία και διανόηση ή η “Εταιρεία Συγγραφέων” ως σανατόριο — Επιτέλους μια γενναία φωνή απέναντι στην άφωνη και απρόσωπη Ανώνυμη Εταιρεία Γραφέων “Ο Κύκλος των χαμένων ποιητών” ή “Ο Κύκλος του Μηδενός”

“Ταυτίζοντας τη σιωπή με την «αντικειμενικότητα”, την “ουδετερότητα”, την “ελεγχόμενη αντιπολίτευση” και τις “ίσες αποστάσεις”, οι οργανικοί -κατά Gramsci- λογοτέχνες και διανοητές απλώς ανοίγουν το δρόμο σε επικίνδυνες πολιτικές επιλογές, που τόσο ακριβά πλήρωσε ο κόσμος τον 20ό αιώνα." Γράφει ο Κώστας Γουλιάμος, Τακτικό Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών

*

Βλέπε και εδώ:

Κώστας Γουλιάμος: Στάση ζωής που τιμά την ποίηση, τη λογοτεχνία, τον άνθρωπο (Κι εσείς βαρκούλες...) — Επιστολή-απάντηση προς το ΔΣ της Εταιρείας Συγγραφέων

*

Οργανική λογοτεχνία και διανόηση ή η “Εταιρεία Συγγραφέων” ως σανατόριο

του  Κώστα Γουλιάμου (*)

Στο 18ο αιώνα ο Giambattista Vico συγκροτεί μια προσέγγιση κατανόησης της κοινωνικής πραγματικότητας, την οποία αντιλαμβάνεται ως παράγωγο μιας διαδικασίας με ρίζες προέλευσης.

Η προσέγγισή του παραμένει διαχρονική, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που εντείνονται κι εκτείνονται παθογενείς όσο και προβληματικές στάσεις και συμπεριφορές λογοτεχνών και διανοουμένων.

Με ορισμένες εξαιρέσεις, η εκκωφαντική τους σιωπή, η αποστασιοποίηση και απουσία τους από τα δρώμενα της κοινωνικής πραγματικότητας έχει ρίζες προέλευσης στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα, που στο πρώτο τουλάχιστον τέταρτο του 21ου αιώνα επιτείνει πιο συστημικά και συστηματικά τη συντηρητικοποίηση της δημόσιας ζωής, (ανα)παράγοντας μηχανισμούς σύγχρονου αυταρχισμού και διαμόρφωσης αλλοτριωμένης συνείδησης αλλά και μια ιδιότυπη παραχάραξη της ιστορίας.

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2024

Κώστας Γουλιάμος: Στάση ζωής που τιμά την ποίηση, τη λογοτεχνία, τον άνθρωπο (Κι εσείς βαρκούλες...) — Επιστολή-απάντηση προς το ΔΣ της Εταιρείας Συγγραφέων

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ-ΗΘΕΛΗΜΕΝΗ ΣΥΣΚΟΤΙΣΗ

Επειδή με τη στάση της η Εταιρεία Συγγραφέων επιδεικνύει προκλητικά ένοχη σιωπή απέναντι στη γενοκτονία των Παλαιστινίων, όπως βέβαια και σε διάφορα άλλα κοινωνικο-πολιτισμικά-πολιτικά ζητήματα, παραθέτω πιο κάτω την επιστολή-απάντηση που έστειλα σήμερα προς το ΔΣ.

--------------------------------

Σας ευχαριστώ για την απάντησή σας.

Επειδή τίποτα δεν γίνεται σε ιστορικό κενό, επιβεβαιώνετε δια του περιεχομένου της επιστολής σας τη βαθύτατη σύγχυση αλλά και το καθεστώς κρίσης και παρακμής στο οποίο έχει δυστυχώς περιέλθει εδώ και μερικά χρόνια η Εταιρεία Συγγραφέων.

Διατυπώνετε μάλιστα την ακραία όσο και προκλητική θέση πως “η Εταιρεία Συγγραφέων…δεν τοποθετείται σε κομματικά, πολιτικά ή γεωπολιτικά θέματα”, επαναφέροντας εν πολλοίς την κατά K. Mannheim έννοια της «αιωρούμενης διανόησης» με το να πολιτογραφείτε τη λογοτεχνική δράση πάνω από το χρόνο και έξω από την ιστορική πραγματικότητα.