NEW STAR: 13 διαμάντια του παγκόσμιου κινηματογράφου στα θερινά που αγαπάμε και στο μοναδικό μας STUDIO παντός καιρού — Από 6/7 - 31/8 σε αποκατεστημένες επανεκδόσεις

IΟΥΛΙΟΣ /ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ από τη NEW STAR ΣΕ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΕΣ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ

 

Οι  ταινίες που θα κυκλοφορήσει η NEW STAR στους θερινούς κινηματογράφους και στο STUDIO new star art cinema τους μήνες ΙΟΥΛΙΟ και ΑΥΓΟΥΣΤΟ

ΣΕ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΕΣ  ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ

Θα σας κοινοποιήσουμε κάθε εβδομάδα αναλυτικά ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ

*

*

1. ΑΠΟ 6/7 ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ

ΠΑΘΟΣ (PASSION) Σκηνοθεσία: Jean-Luc Godard

Ο Γκοντάρ σας ζητά να κοιτάξετε παντού ταυτόχρονα, προσφέροντας ήχους και εικόνες που εκπλήσσουν τις αισθήσεις και πειράζουν το μυαλό.

Με χιούμορ και ασυνήθιστες τεχνικές επεξεργασίας και αφήγησης, ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ παρουσιάζει ένα συναρπαστικό όραμα για τις σύγχρονες οικονομικές και έμφυλες συγκρούσεις, την αποξένωση και την επιθυμία.

«Πάθος» του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ. TRAILER NEW STAR

FLICKR FLICKR LINK ΓΙΑ ΑΦΙΣΕΣ-ΜΠΑΝΕΡ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

https://www.flickr.com/photos/155666086@N07/albums/72177720309054207

IMDB

https://www.imdb.com/title/tt0084481/?ref_=nv_sr_srsg_10_tt_8_nm_0_q_PASSION

*

2. ΑΠΟ 6/7 ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΛΕΟΠΑΡΔΑΛΗ

Η ΞΕΚΑΡΔΙΣΤΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ ΤΟΥ HOWARD HAWKS

ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΥΣ

KATHARINE HEPBURN / CARY GRANT

Πωλ Ελυάρ (14.12.1895 - 18.11.1952): Σαν το παιδί μπρος στη φωτιά, Σαν το κλαδί μες στη φωτιά

 

Πωλ Ελυάρ: 14 Δεκ. 1895, Σαιν Ντενί - 18 Νοε. 1952, Σαραντόν-λε-Πον
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 18.XI.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

Η ΕΚΣΤΑΣΗ

Είμαι μπροστά στο γυναικείο αυτό τοπίο
Σαν το παιδί μπρος στη φωτιά
Χαμογελώντας μόλις κι έχοντας στα μάτια δάκρυ
Μπροστά σε τούτο το τοπίο που όλα σκιρτούνε μέσα μου
Όπως θολώνουνε καθρέφτες και καθρέφτες λάμπουνε
Δυο γυμνά αντανακλώντας σώματα εποχή την εποχή

Μείναμε Με κομμένη την Ανάσα. Πάει κι Ο Τρελός Πιερό. Και Ο Σώζων Εαυτόν Σωθήτω... «Έφυγε» στα 91 του ο μεγάλος σκηνοθέτης Ζαν Λικ Γκοντάρ

*

Free Cinema ή Nouvelle Vague;
Ράις Γκοντάρ ή Μονιτσέλι;
ΑΣΤΥ μωρό μου ή ΟΝΤΕΟΝ
ΝΙΡΒΑΝΑ STUDIO ή ΕΛΛΗ;

«Η Περιφρόνηση» του Γκοντάρ για την παρέμβαση Ζελένσκι στις Κάννες και ο «Αποχαιρετισμός (του) στη Γλώσσα» της δυτικής αισθητικής

*

Λευκή ρετροσπεκτίβα σε φόντο κόκκινο – Γ' Μέρος: Σκοτάδι και φως – Με αφορμή την επαναλειτουργία της Αλκυονίδας και του Studio (3 από 5) – Ταινίες (VIDEO)

*

«Έφυγε» στα 91 του ο μεγάλος σκηνοθέτης Ζαν Λικ Γκοντάρ

Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ, ο Γαλλοελβετός σκηνοθέτης που ήταν βασικό πρόσωπο της Nouvelle Vague, που  επηρέασε δραστικά τον κινηματογράφο, πέθανε σε ηλικία 91 ετών.

Ο Γκοντάρ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1930. Μόλις ξέσπασε ο πόλεμος, οι πλούσιοι γονείς του, τον έστειλαν στην Ελβετία. Εκεί απέκτησε την ελβετική υπηκοότητα. Λίγο πριν το 1950 ξαναγύρισε στο Παρίσι. Γράφεται στη Σορβόννη. Εκεί συναντά τους ανθρώπους που επηρέασαν βαθιά τη ζωή, αλλά και την ιστορία του γαλλικού κινηματογράφου. Και όχι μόνον! Κλοντ Σαμπρόλ, Φρανσουά Τριφό, Ερίκ Ρομέρ και Ζακ Ριβέτ. Ολοι μαζί αποτέλεσαν τη γνωστή «nouvelle vague».

Το 1950 η παραπάνω ομάδα εκδίδει το περιοδικό «La Gazette du Cinema». Στο περιοδικό αυτό, πότε με ψευδώνυμο «Χανς Λούκας» και πότε με το όνομά του ο Γκοντάρ, γράφει τα πρώτα του κείμενα. Παράλληλα παίζει σε ταινίες των Ριβέτ και Ρομέρ. Η πρώτη του κινηματογραφική δουλειά ήταν η μικρού μήκους ταινία «Operation Beton». Η τελευταία του «Notre musique».

Από τις σημαντικότερες ταινίες του, που αποτέλεσε και σταθμό στην ιστορία της 7ης τέχνης είναι το «Χωρίς ανάσα» (A bout de souffle) το 1960. Ο Γκοντάρ, χρησιμοποιώντας στοιχεία του αμερικανικού φιλμ νουάρ, φτιάχνει ένα φιλμ νουάρ τελείως διαφορετικό, κάτω από το πρίσμα της νουβέλ βαγκ. Απορρίπτοντας την παραδοσιακή κινηματογραφική φόρμα, σπάζοντας τις συμβάσεις της αφήγησης, φτιάχνει μία ταινία χωρίς σαφή σεναριακή δομή, με αυτοσχεδιασμό των ηθοποιών, με κατακερματισμό του φιλμικού χρόνου και χώρου στο μοντάζ και στην κινηματογράφηση, με κάμερα στο χέρι, φυσικούς φωτισμούς και χώρους, διαμορφώνοντας έτσι μια καινούργια κινηματογραφική αισθητική.

Πηγή: Associated Press

Με οδηγό το ρητό του «Ο κινηματογράφος είναι αλήθεια στα 24 καρέ το δευτερόλεπτο», ο Γκοντάρ στη συνέχεια δημιουργεί ταινίες με έντονο το πολιτικό στοιχείο, που χωρίς να είναι απαλλαγμένες από την θεώρηση των πραγμάτων από την σκοπιά του αστικού φιλελευθερισμού, διακρίνονται για τον ριζοσπαστισμό και την τόλμη τους.

Σε μία από τις τελευταίες δημόσιες παρεμβάσεις του, ο Γκοντάρ επιτέθηκε στο Φεστιβάλ των Κανών, με αφορμή την ομιλία του Ζελένσκι σε αυτό, χαρακτηρίζοντάς το εργαλείο προπαγάνδας...

902

«Η Περιφρόνηση» του Γκοντάρ για την παρέμβαση Ζελένσκι στις Κάννες και ο «Αποχαιρετισμός (του) στη Γλώσσα» της δυτικής αισθητικής

Ζαν-Λυκ Γκοντάρ: Οι Κάννες είναι ένα εργαλείο προπαγάνδας, όπως όλα τα άλλα

Την παρέμβαση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι στο φεστιβάλ κινηματογράφου των Καννών σχολίασε σκωπτικά ο μεγάλος σκηνοθέτης Ζαν Λικ Γκοντάρ.

Ο Ζελένσκι είπε μεταξύ άλλων ότι

«Ο κόσμος χρειάζεται έναν νέο Τσάπλιν που θα αποδείξει σε εμάς ότι το σινεμά δεν είναι σιωπηλό. Χρειαζόμαστε ένα σινεμά που θα δείξει ότι κάθε φορά το τέλος θα είναι με την πλευρά της ελευθερίας», προκαλώντας την αντίδραση του Γκοντάρ, ο οποίος δήλωσε:

«Η παρέμβαση του Ζελένσκι στο φεστιβάλ των Καννών είναι προφανής, αν την εξετάσουμε από την άποψη αυτού που ονομάζεται "σκηνοθεσία": ένας κακός ηθοποιός, ένας επαγγελματίας κωμικός υπό το βλέμμα άλλων επαγγελματιών οικείων επαγγελμάτων. Νομίζω ότι έχω πει κάτι ανάλογο πριν από πολύ καιρό. Χρειάστηκε έτσι η σκηνοθεσία του νιοστού παγκόσμιου πολέμου και η απειλή μιας ακόμη καταστροφής για να μάθει ο κόσμος ότι οι Κάννες είναι ένα εργαλείο προπαγάνδας, όπως όλα τα άλλα. Προπαγανδίζουν τη δυτική αισθητική...

Η συνειδητοποίηση αυτή δεν είναι κάτι σπουδαίο κι όμως ήδη είναι. Η αλήθεια των εικόνων έρχεται αργά. Τώρα, φανταστείτε ότι ο ίδιος ο πόλεμος είναι αυτή η αισθητική που αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια ενός παγκόσμιου φεστιβάλ, του οποίου οι ενδιαφερόμενοι είναι τα κράτη που βρίσκονται σε σύγκρουση ή μάλλον "συμφέροντα", που μεταδίδουν αναπαραστάσεις των οποίων είμαστε όλοι θεατές... εσείς και εγώ. Ακούω συχνά τον όρο "σύγκρουση συμφερόντων", ο οποίος είναι ταυτολογία. Υπάρχει σύγκρουση, μικρή ή μεγάλη, μόνο αν υπάρχει συμφέρον.

Πέραν της μαζικοποίησης των δολοφονιών, δεν έχουν αλλάξει πολλά: Βρούτος, Νέρωνας, Μπάιντεν ή Πούτιν, Κωνσταντινούπολη, Ιράκ ή Ουκρανία…».

902

Λευκή ρετροσπεκτίβα σε φόντο κόκκινο – Γ' Μέρος: Σκοτάδι και φως – Με αφορμή την επαναλειτουργία της Αλκυονίδας και του Studio (3 από 5) – Ταινίες (VIDEO)

Μικρό οδοιπορικό μνήμης μέσα από σινεμά και γεγονότα της ταξικής πάλης που σημάδεψαν τα χρόνια μας

Γ'

Πάμε μωρό μου σινεμά

Μπάμπης Ζαφειράτος

 

 

Πάμε μωρό μου σινεμά
Για Χιούστον Κόπολα ή Ντε Πάλμα
Να ξαναβρούμε το ΠΙΓΚΑΛ
Το ΚΥΨΕΛΑΚΙ και την ΑΛΜΑ

 

Διάλεξε θρίλερ ή νουάρ
Δυο ώρες φυγή και αυταπάτη
Που απ’ τον καθρέφτη κάποιου μπαρ
Ο Μπόγκυ θα μας κλείνει μάτι

 

Γουστάρω πάλι σινεμά
Μελβίλ ή Πέκινπα ή Ραίη
Πάμε μωρό μου στο ΠΑΛΛΑΣ
Στην ΑΕΛΛΩ στο ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΑΙΗ

 

Μπροστά στο μαγικό πανί
–Το χέρι σου μες στο δικό μου–
Ζούμε διπλά κάθε σκηνή
Γινόμαστε ήρωες εκτός νόμου

 

Έχουμε χάσει Μπουνιουέλ
Τρυφώ Ντασέν και Τορνατόρε
Παίζονται τώρα στο ΛΙΛΑ
Στο ΒΟΞ στο ΕΚΡΑΝ και στο ΑΜΟΡΕ

 

Μετά από μια στενή επαφή
Που θα ’μαστε πιο λίγο μόνοι
Θα ’ναι γλυκιά η επιστροφή
Στου μέλλοντός μας την οθόνη

 

Free Cinema ή Nouvelle Vague;
Ράις Γκοντάρ ή Μονιτσέλι;
ΑΣΤΥ μωρό μου ή ΟΝΤΕΟΝ
ΝΙΡΒΑΝΑ STUDIO ή ΕΛΛΗ;

 

Δείξε μου πόσο μ’ αγαπάς
Μη μου αρνηθείς σινεμαδάκι
Ας είναι και με happy end
Μα πρέπει να βιαστείς λιγάκι

 

Έλα. Οι Ταβιάνι κι ο Βαντίμ
Ο Παζολίνι ο Κουροσάβα
Μας περιμένουν στο ΦΙΛΙΠ
στο ΑΛΕΞ στο ΑΘΗΝΑΙΟΝ στην ΑΒΑ

 

Πάμε μωρό μου όπου μου πεις
Κι όπου ποθεί η ψυχή σου πάλι
Στα Ιλίσια ή στην Κηφισιά
Στο Φάληρο ή στην Αμφιάλη

 

Χειμερινό ή θερινό;
Αϊζενστάιν ή Ντε Σίκα;
ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ ή ΑΛΦΑΒΙΛ;
ΑΪΝΤΑ ΚΑΡΜΕΝ ή ΑΜΙΚΑ;

 

Θνητοί οι πρωταγωνιστές
Θεοί εμείς απ’ την πλατεία
Και σταυρωμένοι εραστές
Κι επαναστάτες με αιτία

 

Έχει πρεμιέρα με Λουί Μαλ
Ρενέ Λεόνε και Αντονιόνι
Λέγε. ΙΝΤΕΑΛ ή ΕΤΟΥΑΛ;
Στο ΔΑΝΑΟ ή στην ΑΝΕΜΩΝΗ;

 

Πάμε μωρό μου σινεμά
Στου σκοταδιού το αργό ταξίδι
Μετά θα δούμε κριτική
Του Ακτσόγλου και του Ραφαηλίδη

 

Μια αναπαράσταση η ζωή
Πρόβα αόρατου θιάσου
Εσύ να γίνεσαι βροχή
Να πνίγομαι στη αγκαλιά σου

 

Και στην καρδιά μας θ’ αντηχεί
Σαν χαμηλώνουνε τα φώτα
Της Καραΐνδρου η μουσική
Του Μορικόνε και του Ρότα

 

Κι άμα ο κόσμος πάει στραβά
Να δεις πώς θα ’ρχεται στα ίσα
Κι η αγάπη μας παντοτινά
Θα στέκει σαν γιγαντοαφίσα

 

Διώξε τα σύννεφα του χθες
Πάμε μαζί και χαμογέλα
Διάλεξε τ’ όνειρο που θες
Τζίλντα μου Μαίριλυν και Στέλλα

 

…………………………………

 

Έξω το φως είναι απειλή
Σκληρή η σιωπή τα λόγια στείρα
Η πόλη που πυροβολεί
Με σιγαστήρα

 

(1979-2021)

____________

 

Το Πάμε μωρό μου σινεμά, 11στροφο, γράφτηκε από Σεπ. 1979 έως Ιαν. 1980 και πρωτοδημοσιεύτηκε σε αυτή τη Ρετροσπεκτίβα, σαν προοίμιο σε κάθε μια από τις 4 συνέχειές της (17 και 31/12/2014, 7 και 15/1/2015).

Σε αυτή την ολοκληρωμένη 19στροφη μορφή του, με στίχους που για διάφορους λόγους είχανε μείνει εκτός και με άλλους που γράφτηκαν στην πορεία, δημοσιεύτηκε στην Κατιούσα, στις 28/2/2021: Πάμε μωρό μου σινεμά – Μικρή ελεγεία για τα σινεμά που αγαπήσαμε και θ’ αγαπάμε πάντα, όπου υπάρχει και η  εξελικτική του διαδρομή. Την ίδια μέρα δημοσιεύτηκε και στην Μποτίλια Στον Άνεμο.

Η 11στροφη εκδοχή παραμένει μόνο, και για την... ιστορία, στη συγκεντρωτική σελίδα των περιεχομένων της Ρετροσπεκτίβας.

*

 

Λευκή ρετροσπεκτίβα σε φόντο κόκκινο

(Από την αφήγηση ενός παλιού Αμπελοκηπιώτη)

Γ' Μέρος: Σκοτάδι και φως

Αναφορές

Ενδεικτικά: Η ΑΜΙΚΑ με τις κατσίκες και τον Καραγκιόζη. Οι φυλακές Αβέρωφ και η Ζιζή Μακρή του Πωλ Ελυάρ. Το θ(ρ)ηλυκό, γκονταρικό ΑΛΦΑΒΙΛ Bar-Cinema του Στεργιάκη. Ο Λαμπράκης και ο Πέτρουλας. Οι Αμπελοκηπιώτες πνευματικοί ταγοί του Μιχαλολιάκου, η βομβιστική προϊστορία του και η δική μου σωτηρία από το μακελειό του ΡΕΞ...

 

*

 

Σινεμά:

Αμίκα, Οντεόν, Δαναός 1 και 2, Plaza 1 και 2, Ελυζέ, Φλερύ, Λίνα, Αβέρωφ, Εκράν, (Νέα) Παναθήναια, ΑΛΦΑΒΙΛ Bar-Cinema, Αλάσκα, Ροζικλαίρ, Μόντιαλ, Αρίων, Αθηναϊκόν, Νέα Ελλάς, Αβέρωφ (Κέντρο), Ρεξ, Έλλη 
και
Φυλακές Αβέρωφ
*

Ταινίες:

Άρσεναλ (1929), Αγέλαστος Πέτρα (2000), Χωρίς Ανάσα (1983), Με Κομμένη την Ανάσα (1983), Οι Σύντροφοι (1963), Οι Γενναίοι Του Μπρανκαλεόνε (1966), Τα Χέρια Πάνω Απ' Την πόλη (1963), Κάρμεν (1984), Οι Απέναντι (1981), Οι Επαγγελματίες (1966), Αλφαβίλ (1966), Το Εξπές Των Κατασκόπων (1965), Το Ουράνιο Τόξο (1943)
*
Πρόσωπα:
Λεωνίδας Γεωργιόπουλος (Δαναός), Παναγιώτης Φαρμάκης (Μορφή), Βασίλης Ραφαηλίδης (ο αιρετικός), Οικογένεια Στεργιάκη

 και

Σπύρος Κουριδάκης (Γιατρός), Ζιζή Μακρή (Χαράκτρια), οι ποιητές:

Πωλ Ελυάρ, Γιάννης Ρίτσος, Γιώργος Καραβασίλης. Γιώργος Μανιάτης (συγγραφέας Της Λεγεώνας των ξένων),
οι αθάνατοι: Γρηγόρης Λαμπράκης, Σωτήρης Πέτρουλας, ο Εθνάρχας Τριανταφυλλίδης

 και (δυστυχώς)

Λογγίνος Παξινόπουλος, Τάκης Ιωάννου, Μιχαλολιάκος (ο γνωστός)

*
Α' Μέρος: Αλεξ-ίσφαιροι

Β΄Μέρος: Τα μεροκάματα του Τρόμου

Δ' Μέρος: Κόκκινος Θερισμός

Α', Β', Γ' και Δ' Μέρος:
Ρετροσπεκτίβα (4)

*

Τα μετά Αλκυονίδα και Studio (μ.Α.-S.) σινεμά
(Αν και μπορεί να άνοιξαν ταυτόχρονα, ή λίγο πριν)

Πηγή: Ελληνικός κινηματογράφος "Οι απέναντι" 1981"[34]

Στη Μεσογείων το Οντεόν χειμερινός (1968-'84, θέατρο Πόρτα έκτοτε), πάντα με Α' προβολής ταινίες, και η Αμίκα στην Πανόρμου, στην Πλατεία Αστροναυτών (Βλ. ειδική μνεία).

Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα" 30/09/1968

Πανόρμου και Κηφισιάς ο Δαναός, πλατεία και εξώστης (λιγάκι προβληματικός στις τελευταίες θέσεις, τον προτιμούσαμε όμως στα φοιτητικά μας γιατί 'τανε φτηνότερος, όπως στα περισσότερα εξάλλου σινεμά), πολύ όμορφη, αγαπημένη από το Μάρτη του 1972 μέχρι και τώρα ακόμη, αίθουσα, με Α' προβολής ποιοτικές ταινίες πάντα.

Μια παλιά (Ζαν Λυκ Γκοντάρ και Ζαν Πιερ Γκορέν, 1972), μια καινούργια (Αντρές Γουντ, 2011)

Κριτική από την Τζία Γιοβάνη
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 12/9/2013

ΖΑΝ - ΛΙΚ ΓΚΟΝΤΑΡ ΚΑΙ ΖΑΝ - ΠΙΕΡ ΓΚΟΡΕΝ

Όλα πάνε καλά
(Tout Va Bien)

Ο Γκοντάρ σε συνεργασία με τον Γκορέν - συνεργασία που έληξε το 1973 - γυρίζει τέσσερα χρόνια μετά το Μάη του '68 και μετά από τρίχρονη ένταξη στην κινηματογραφική ομάδα «Τζίγκα Βερτόφ», το «ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ» που προβάλλεται τώρα σε επανέκδοση, ταινία που ανήκει στην περίοδο που ο σκηνοθέτης επιχειρεί μια κριτική ανασκόπηση τόσο των πολιτικών γεγονότων όσο και του έργου του «δημιουργού» που «έναν μόνο τρόπο έχει για να γίνει επαναστάτης διανοούμενος, να παραιτηθεί από το να είναι διανοούμενος». Ο Γκοντάρ εμφανίζεται προβληματισμένος με τη φύση και τη χρήση της ιδεολογίας, ανεξάρτητα από το μέσο που εκπέμπεται... Παρόλο που οι επόμενες ταινίες του σκηνοθέτη επιδεικνύουν ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον για την αφήγηση, έχει υποστηριχθεί ότι τα κινηματογραφικά δοκίμια του Γκοντάρ δεν είναι ταινίες με τη συμβατική έννοια του όρου αλλά πρόκειται για μια μορφή αφήγησης οχυρωμένη στο λόγο...

Ένας θρύλος του σινεμά και ένας λαϊκός θρύλος στο σινεμά. Δυο ταινίες, δυο εποχές (TRAILER)

Ζούσε τη ζωή της:
Φιλμ σε δώδεκα πίνακες (1962)

Ο μοναχικός καβαλάρης (2013)

Κριτική από την Τζία Γιοβάνη, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 4/7/2013

ΖΑΝ - ΛIΚ ΓΚΟΝΤΑΡ

Ζούσε τη ζωή της

(TRAILER)

Ο Γκοντάρ φτιάχνει το 1962 την ασπρόμαυρη ταινία «ΖΟΥΣΕ ΤΗ ΖΩΗ
ΤΗΣ» (τη γοητευτικότερη μορφικά και δομικά του σκηνοθέτη -προσωπική γνώμη- μετά το «ΜΕ ΚΟΜMΕΝΗ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ» (1959). Θέμα της «ταινίας έρευνας με μορφή θεάματος» η πορνεία.

Με ρεαλιστική αφήγηση ο Γκοντάρ εστιάζει στο εξωτερικό των πραγμάτων για να διεισδύσει στο εσωτερικό τους μιλώντας για την πορνεία στο πλαίσιο της σύγχρονης αστικής αποξένωσης, της θεσμοθετημένης -κυριολεκτικά και μεταφορικά- εκπόρνευσης, με τη θέληση ή μη, του υποκειμένου.