(Φωτό:
Πάμπλο Νερούδα και Ματίλντε Ουρούτια. © Archivo Fundación Pablo
Neruda)
Ω,
ένα ταξίδι ο έρωτας από νερό κι αστέρια,
από αέρα πνιγερόν κι από αλευριού φουρτούνες·
μια μάχη είναι ο έρωτας από αστροπελέκια
και δυο κορμιά που λειώνουνε σε μια σταγόνα μέλι.
(Σονέτο XII, Πρωί)
Πάμπλο Νερούδα
(Χιλή. 12 Ιουλίου 1904, Παράλ – 23 Σεπτεμβρίου 1973, Σαντιάγο)
Από τα 100 Σονέτα του Έρωτα
Α. Πρωί (3 σονέτα)
Mañana [6:00 – 11:59], 32 σονέτα (I – XXXII)
IV
ΘΥΜΗΣΟΥ EKEINO TO παράξενο φαράγγι,
σκαρφάλωναν μ’ αναπαλμούς τ’ αρώματά του
και κάθε τόσο ένα πουλάκι πέταγε ντυμένο
με απάθεια και με νερό στα χειμωνιάτικά του.
Της γης τα θεία δώρα για θυμήσου
τις οργισμένες ευωδιές, το χρυσό βούρκο
τ’ αγριοβότανα, τις παλαβιάρες ρίζες,
τ’ αγκάθια τα θαυματουργά ίδια με σπάθες.
Θυμήσου ένα μπουκέτο που ’χες φέρει,
νεράκι της σιωπής, μπουκέτο από ίσκιο,
μπουκέτο σαν μια πέτρα αφρισμένη.
Σαν το ποτέ ήταν τότε και το πάντα:
και πάμε εκεί που τίποτα δεν περιμένει
και βρίσκουμε τα πάντα εκεί να μας προσμένουν.
Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, Ιούλ.–Αύγ. 2021