Γιάννης Γκιόκας: Ο θεσμός της μοναρχίας κρίθηκε ιστορικά και πετάχτηκε στα σκουπίδια από τον λαό — ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, σε έναν δικομματικό καυγά αφήσανε στο απυρόβλητο το σκοτεινό θεσμικό πλαίσιο των παρακολουθήσεων — Στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα ο έλεγχος της ενημέρωσης — Η γνωμοδότηση Ντογιάκου ενίσχυσε τον αντιδραστικό νόμο της ΝΔ — Ανεξάρτητη δικαιοσύνη δεν υπάρχει (VIDEO)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ

Πετάχτηκε στα σκουπίδια από τον λαό η μοναρχία (VIDEO)

Ο θεσμός της μοναρχίας κρίθηκε ιστορικά και πετάχτηκε στα σκουπίδια από τον λαό, τόνισε ο βουλευτής και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ Γιάννης Γκιόκας, μιλώντας το πρωί της Δευτέρας στο Κανάλι της Βουλής. Πρόσθεσε ότι ήταν κομμάτι του αστικού πολιτικού συστήματος και του αστικού κράτους και ο ρόλος του ήταν αρνητικός για τον λαό, για τους αγωνιστές, για το ΚΚΕ με εξορίες, εκτελέσεις, βασανιστήρια και διώξεις. Σημείωσε ότι είναι πρόκληση η μονοπώληση της κηδείας στα ΜΜΕ.

Για τις νέες υποθέσεις διαφθοράς που απασχολούν την επικαιρότητα, τόνισε πως είναι φαινόμενα βαθιάς σήψης αυτού του πολιτικού συστήματος. Σημείωσε ότι τον έλεγχο της ενημέρωσης τον έχουν μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και πως όλα τα αστικά κόμματα προσπαθούν να έχουν επιλεκτικές σχέσεις και κάνουν παζάρια με τμήματα επιχειρηματίων που έχουν ΜΜΕ.

Βασίλης Μόσχος: Η μοναρχία ως θεσμός της αστικής εξουσίας κρίθηκε. Η αστική εξουσία;

Η μοναρχία ως θεσμός της αστικής εξουσίας κρίθηκε. Η αστική εξουσία;

Φωτό: Από τις μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις τον Ιούλη του 1965

Βασίλης Μόσχος

Μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Ο θάνατος του έκπτωτου Κωνσταντίνου Γκλύξμπουργκ επαναφέρει ως θέμα συζήτησης και επανεκτίμησης τον μοναρχικό θεσμό και τον ρόλο του στην Ελλάδα. Προκύπτουν μια σειρά ερωτήματα: Ποιος ήταν ο χαρακτήρας του θεσμού; Ποια συμφέροντα εξέφρασε; Ποιες ήταν οι πράξεις του; Αυτονόητα, η κάθε τοποθέτηση επί του θέματος εντάσσεται σε μια συνολικότερη πολιτική - ταξική οπτική.

Συνοπτικά, από διάφορα πρόσωπα των αστικών κομμάτων διαμορφώνονται οι παρακάτω τοποθετήσεις: Ορισμένοι, υπό τη φράση «θα κριθεί από την ιστορία ο Κωνσταντίνος», μετατοπίζουν στο μέλλον την οριστική κρίση και του ίδιου και του μοναρχικού θεσμού. Γενικότερα, αποσιωπούν προς ώρας το αρνητικό του παρελθόν για τα λαϊκά - εργατικά στρώματα και επιδιώκουν μια ευνοϊκότερη αντιμετώπισή του μετέπειτα και από τμήμα των στρωμάτων αυτών, ως έναν θεσμό ο οποίος πρόσφερε στην αστική συγκρότηση και θωράκιση της Ελλάδας.

Αλλοι, υπό τη φράση «έληξε το θέμα το 1974 με το δημοψήφισμα», μιλούν για οριστική καταδίκη των Γκλύξμπουργκ και της μοναρχίας. Επί της ουσίας, απομονώνουν τον μοναρχικό θεσμό από το αστικό σύστημα του οποίου υπήρξε τμήμα και θεωρούν την καθιέρωση της προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ως «λύση» όλων των συνυφασμένων και με τον μοναρχικό θεσμό προβλημάτων.

Κωνσταντίνος Γκλίξμπουργκ: Ο τελευταίος εκπρόσωπος του θεσμού της βασιλείας στην χώρα μας — Έργα και ημέρες

Ο Γκλίξμπουργκ με του Χουντικούς

Έργα και ημέρες του Κωνσταντίνου Γκλίξμπουργκ

Ο Γκλίξμπουργκ με του Χουντικούς

Η βασιλεία στην Ελλάδα δεν προέκυψε όπως σε άλλα κράτη, ως κατάλοιπο της μετάβασης από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό, αλλά εισήχθη μετά την Επανάσταση του 1821 ως αποτέλεσμα της άμεσης παρέμβασης των “μεγάλων δυνάμεων” της εποχής (Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία) σε σύμπραξη με μερίδα της εγχώριας αστικής τάξης.

Ως θεσμός, δεν μετεξελίχθηκε σε “διακοσμητική κορυφή” (όπως σε άλλα καπιταλιστικά κράτη), αλλά διατήρησε σε μεγάλο βαθμό την ισχύ του ως κέντρο εξουσίας, πάντοτε βέβαια ενσωματωμένος στο πλαίσιο του αστικού κράτους, με άμεσες διασυνδέσεις με διεθνή καπιταλιστικά κέντρα.