Δικαστικό δράμα και αλληγορικό παραμύθι. Δυο διαφορετικές μεταξύ τους ταινίες, εξηντάρες, αρυτίδωτες

 Δυο λόγια για τις ταινίες 
(Δείτε τις εδώ)

Οι 12 Ένορκοι (1957). Δικαστικό δράμα δωματίου του Σίντνεϋ Λιούμετ (1924-2011), στο οποίο 12 ένορκοι (λευκοί) καλούνται αν αποφασίσουν για την ενοχή ενός 18χρονου Μεξικάνου μετανάστη.

Οι 11 είναι πεπεισμένοι για την ανοχή του. Ο ένας αμφιβάλει. Το φαίνεσθαι και το είναι των καταστάσεων και των ανθρώπων.

Τρεις υποψηφιότητες στα Όσκαρ (ταινίας, σκηνοθεσίας, διασκευασμένου σεναρίου), έξι βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ.

Άλλες ταινίες (επιλογή): Σέρπικο (1973), με μουσική Μίκη, Σκυλίσια Μέρα ( 1975), και οι δυο με Αλ Πατσίνο. Το Δίκτυο (1976), –Φαίη Νταναγουαίη, Γουίλιαμ Χόλντεν, Πήτερ Φιντς, Ρόμπερτ Ντυβάλ. Η Ετυμηγορία (1982) –Πωλ Νιούμαν, Σάρλοτ Ράμπλιν, Τζαίημς Μαίησον. Το Επόμενο Πρωινό 1986), Τζαίην Φόντα, Τζεφ Μπρίτζες. Τρέχοντας Στο Κενό (1988) – Ρήβερ Φοίνιξ, Μάρθα Πλίμτον. Πριν Ο Διάβολος Καταλάβει Ότι Πέθανες (2007), το κύκνειο άσμα του, –Φίλιπ Σέϋμουρ Χόφμαν, Ήθαν Χωκ, Άλπερτ Φίνεϋ, Μαρίσα Τομέϊ.

*

Θαύμα Στο Μιλάνο (1951). Ποιητικό, αλληγορικό, μανιχαϊστικό παραμύθι του Βιττόριο Ντε Σίκα (1901-1974), όπου οι φτωχοί αναλήπτονται στους ουρανούς καβάλα σε… σκουπόξυλα.

Μωρό βρίσκεται ανάμεσα στα… λάχανα. Μεγαλώνει, και μετά το ορφανοτροφείο οργανώνει τους άστεγους μιας παραγκούπολης, κόντρα στα σχέδια αδίστακτου μεγιστάνα.

«Οι φτωχοί μου –λέει ο Ντε Σίκα– είναι φτωχοί, όχι όμως αποδιοπομπαίοι. Δεν τα βάζουν μ’ αυτό που αποκαλούμε αστική κοινωνία, αλλά ζουν με τόλμη στο περιθώριό της, γιατί θέλουν ν’ απλοποιήσουν τον τρόπο ζωής τους και να επιστρέψουν στις ρίζες της ύπαρξης».

 Άλλες ταινίες (επιλογή): Κλέφτης Ποδηλάτων (1948), από Μποτίλια Στον Άνεμο, –Άννα Καρίνα, Αντρέ Λαμπάρτ, Ζεράρ Οφμάν. Ουμπέρτο Ντ. (1951), το αριστούργημά του, -Κάρλο Μπατίστι, Μαρία Πία Κασίλιο. Τελευταίος Σταθμός (1953) –Μοντγκόμερυ Κλιφτ, Τζένιφερ Τζόουνς. Χθες, Σήμερα, Αύριο (1963) και Γάμος Αλά Ιταλικά (1964), Ο Κήπος Των Φίντζι Κοντίνι (1970) –Ντομινίκ Σαντά, Χέλμουτ Μπέργκερ. Το Ηλιοτρόπιο (1970) –Σοφία Λώρεν, Μαρτσέλο Μαστρογιάννι. Εφτά Φορές Γυναίκα (1967) –Σίρλευ Μακλαίην, Πήτερ Σέλερς. Το Ταξίδι (1974), η τελευταία του, -Σοφία Λώρεν, Ρίτσαρντ Μπάρτον.

Μπ. Ζ.

_______

Πηγές που λήφθηκαν υπόψη: Βασίλης Ραφαηλίδης: Λεξικό Ταινιών, τ. Γ΄ (Αιγόκερως, 2003), Μπάμπης Ακτσόγλου: 1919-1986, Μια συλλογή ταινιών (Εταιρεία STUDIO, 1989).
Περισσότερα από IMDB: Οι Δώδεκα Ένορκοι, Θαύμα Στο Μιλάνο  Φιλμογραφία: Σίντνεϋ Λιούμετ, Βιττόριο Ντε Σίκα.