Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα.
Καλή στεριά, συνταξιδιώτες...
Ή καλή θάλασσα.
Δε χρηματοδοτώ με ψευδοφιλανθρωπία την πολιτική που σώζει τις μάζες, για να τις χειραγωγήσει μια και καλή και χωρίς αντίσταση. Δεν πλειοδοτώ στο μυαλομάζωμα, το μισθομάζωμα κι άλλα τέτοια τερτίπια, δίνοντας το καλό παράδειγμα της υποταγής στη συγκυρία.
Στο ικρίωμα του λαϊκισμού, της χυδαιότητας, της διαστρέβλωσης, της συναδελφικής κακοήθειας, της δημόσιας βιαιοπραγίας ακόμη, προς ηδονή των θηρευτών εντυπώσεων, έχω στηθεί αμέτρητες φορές από τότε που επέλεξα να ζω γράφοντας και μιλώντας. Το κεφάλι μου το κράτησα ψηλά και τη μέση μου ίσια κι όρθια.
Έτσι θα πράξω και τώρα. Στα γεράματα. Χωρίς τα… όπλα του τουήτερ και του ίνσταγκραμ.
Δεν έχω να αποδείξω τίποτε σε μακελάρηδες κι άλλα επίκαιρα κτήνη, φτηνιάρηδες ενδημικούς μαφιόζους και ιδεολογικούς δουλέμπορους της εντυπωσιοθηρίας.
Στο τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή, η απάντησή μου αφορά εμένα και τον παραλήπτη.
Ulf Rahmberg - Anatomy of Capitalism. Painting No.21 (side A) [oil on canvas, 1970-73]
Και καπιταλισμός και βαρβαρότητα
ΦΑΚΟΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΕΠΑΦΗΣ Σήμερα, πίσω απ’ τις αγγλικές, τουρκικές ή άλλες «εθνικές» πολιτικές επιλογές να απαγορευτεί η κυκλοφορία των γέρων, δήθεν για το καλό τους, κρύβεται η ανοιχτή συζήτηση που γίνεται για παράδειγμα στη Σουηδία, ότι η… αγέλη δεν πρέπει να νοιάζεται καθόλου γι’ αυτούς που έφαγαν τα ψωμιά τους.
Η αποκάλυψη ήρθε καβάλα σ´ έναν ελάχιστου μεγέθους, άπιαστου από το ανθρώπινο μάτι ιού με κορώνα, που λειτουργεί σα δαγκάνα όταν γραπώνει τα ζωτικά μας κύτταρα: και καπιταλισμός και βαρβαρότητα.
Το αναγεννημένο στη δραματική συγκυρία μαύρο φίδι του ναζισμού, σέρνεται ύπουλα, μασκαρεμένο σε πρόταση, ιδέα, μέτρο, σωτηρία, επιστημονικό επίτευγμα, μια χυδαία επένδυση ανιδιοτελούς ιδιοτέλειας. Φοράει πουκάμισο λογικής ή το άλλο, το καλό του, που φαντάζει φρεσκοσιδερωμένο να ανεμίζει στο τόξο ενός τόνου, διανύοντας καμαρωτά την απόσταση ανάμεσα στο φάρμακο και το φαρμάκι.
*
Λιάνα Κανέλλη: Όχι, δεν βάζω πλάτη σε επικοινωνιακά τρικ
«Οι βουλευτές δεν μπορεί να βοηθάνε από την τσέπη τους για ένα δίμηνο για να αποχτούν άλλοθι να ψηφίζουν την πολιτική που έχει φέρει τον κόσμο σε δεινή κατάσταση».
«Οι βουλευτές δεν μπορεί να βοηθάνε από την τσέπη τους για ένα δίμηνο για να αποχτούν άλλοθι να ψηφίζουν την πολιτική που έχει φέρει τον κόσμο σε δεινή κατάσταση» τόνισε η βουλευτής του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη, μιλώντας σήμερα στην τηλεόραση του ANT1.
Η Λιάνα Κανέλλη απαντώντας στις «παραινέσεις» δημοσιογράφου όπως «ας δώσετε και κάτι από τους μισθούς σας, δεν παθαίνετε τίποτα» και «ας βοηθήσουν κι οι βουλευτές λίγο…να δώσουν και κάτι από το μισθό τους, όχι μόνο να προτείνουν», υπενθύμισε σε όσους ξεχνούν ή κάνουν ότι δεν γνωρίζουν ότι το ΚΚΕ έχει καταθέσει πρόταση με την ξεκάθαρη θέση της περικοπής των μισθών των βουλευτών, την οποία απέρριψαν οι βουλευτές όλων των άλλων κομμάτων, ενώ τόνισε ότι «η γενίκευση “όλοι οι βουλευτές” είναι το φιδάκι του φασισμού το οποίο έρχεται και κάνει τους άλλους ισοπεδωτικά αντιμετωπίσιμους».
Η βουλευτής του ΚΚΕ μεταξύ άλλων υπογράμμισε την ανάγκη ο κόσμος να μην κάθεται μέσα στο σπίτι του με βουλωμένα στόματα και να δέχεται άκριτα ό,τι βλέπει στην τηλεόραση και το διαδίκτυο, αλλά να είναι σε εγρήγορση με το βλέμμα στραμμένο στην «επόμενη μέρα».
*
Ulf Rahmberg - Anatomy of Capitalism. Painting No.21 (side B) [oil on canvas, 1970-73]
Αν δεν γεννηθούν εγκαίρως τα πραγματικά ερωτηματικά πίσω από την περισσότερο ή λιγότερο αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας, ακόμα κι αν δεν τη βάψουμε, θα χρειαστούν πολλαπλάσιες κρίσιμες μάζες, δυνάμεις αλλά και αίμα, απ´ όσες θα ξοδεύονταν αν είχε πιάσει το ξόρκι του αναγκαίου καλού.
