Μπάμπης Ζαφειράτος: Μάρλον Μπράντο (3 Απρ. 1924 - 1 Ιουλ. 2004), Ο Συνταγματάρχης Κουρτς από την Καρδιά του Σκοταδιού στην Αποκάλυψη μιας συγκλονιστικής ερμηνείας

Μάρλον Μπράντο - Συνταγματάρχης Κουρτς στην «Αποκάλυψη Τώρα» του Κόπολα (1979)
3 Απριλίου 1924, Ομάχα, Νεμπράσκα, ΗΠΑ
1 Ιουλίου 2004, Γουέστγουντ, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 4.III.2016 (Μολύβι, 29 χ 21 εκ.)

 

*

Μια κριτική παρουσίαση της ταινίας από τον Μπάμπη Ζαφειράτο

στο Κινηματογραφικό «Σκοπευτήριο» Καισαριανής, 2 Μαρ. 2016

 

*

Σε μια χούφτα σκόνη θα σου δείξω το φόβο
(Θ. Σ. Έλιοτ, Η Έρημη Χώρα, 1922)

*
«Ρίξε τη βόμβα! Εξολόθρευσέ τους όλους!»

«Εδώ Παντοδύναμος... Με λαμβάνεις;»

«Η φρίκη... Η φρίκη…»

(Αποκάλυψη Τώρα, 1979)

*
«...Μια μέρα είπα στον εαυτό μου: αυτή είναι η δική σου ζωή, εσύ ανεβαίνεις τον ποταμό, αυτό είναι η δική σου Καρδιά του Σκότους»

Φ. Φ.  Κόπολα

*

Εκπαιδεύουμε νέους να ρίχνουν φωτιά σε ανθρώπους, αλλά οι διοικητές τους δεν τους αφήνουν να γράψουν "Γαμάω" στ' αεροπλάνα τους επειδή είναι άσεμνο.

Ο Κούρτς της Αποκάλυψης

Αποκάλυψη Τώρα, Νέα έκδοση (2001)
Φράνσις Φορντ Κόπολα

 

 

 

Αποκάλυψη Τώρα - Η ταινία
 
Κριτική παρουσίαση: Μπάμπης Ζαφειράτος

 

Από τον Τζόζεφ Κόνραντ στον Έλιοτ και στον Χο Τσι Μινχ

Κόπολα

Ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, γόνος ιταλο-αμερικανικής οικογένειας (ο πατέρας Carmine Κόπολα, φλαουτίστας της τζαζ διάσημος συνθέτης και μουσικός ‒δική του η μουσική της Αποκάλυψης‒ η μητέρα του ηθοποιός) γεννήθηκε το 1939 στο Ντιτρόιτ, και μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές της Νέας Υόρκης.

Μπάμπης Ζαφειράτος: Αχιλλέας Καουρισμάκι, Ο ποιητής του προλεταριάτου ή Ένας Ελληνοφινλανδός από το Λιμάνι της Χάβρης

Ακι Καουρισμάκι (Aki Olavi Kaurismäki)
4 Απριλίου 1957, Οριματίλα, Φινλανδία
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 22.Ι.2016 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

Σκηνοθέτης άνευ πτυχίου

O Καουρισμάκι γεννήθηκε το 1957. Παρά το ότι το επώνυμό του ακούγεται γιαπωνέζικο, το Άκι «Αν θέλετε να ξέρετε –δηλώνει–, προέρχεται από το Αχιλλέας»(!). Είναι ένας φιλέλληνας με σπίτι στα Γιάννενα.

Λαντζέρης, ταχυδρόμος και κριτικός κινηματογράφου αρχικά, βοηθός σκηνοθέτη του μεγαλύτερου αδελφού του, Μίκα, πέρασε γρήγορα στη σκηνοθεσία, χωρίς να περάσει ποτέ το κατώφλι της Σχολής Κινηματογράφου.

Οι ταινίες του καλύπτουν ο 1/5 της φινλανδικής παραγωγής και συγκαταλέγεται στους μεγάλους εκπροσώπους του σκανδιναβικού σινεμά (και όχι μόνο). Δίπλα στους σουηδούς Μπέργκμαν και Λάσε Χάλστρομ και στη δανέζικη τριάδα Λαρς φον Τρίερ, Τόμας Βίτενμπεργκ, Σούζαν Μπίερ.

Στην πρώτη του ταινία, το Έγκλημα και Τιμωρία (1983) ο Ντοστογιεφσκικός φοιτητής μεταμορφώνεται σε εργάτη σφαγείου. Έκτοτε ο σκηνοθέτης έχει αποφασίσει: –Με τους προλετάριους και τον εργατόκοσμο· με τους κατατρεγμένους μιας κοινωνίας που κάνει τον άνθρωπο δυο φορές μετανάστη (λαθραίο ή νόμιμο): Στο βυθό της θάλασσας ή στον πάτο της στεριάς, αδιάφορο.

STUDIO new star art cinema: «Έλα Να Δεις» το κτήνος του φασισμού — Γιατί μόνο «βλέποντας» αποτρέπουμε τη ναζιστική συντέλεια του κόσμου — Του ΕΛΕΜ (Ε-νγκελς, ΛΕ-νιν, Μ-αρξ) ΚΛΙΜΟΦ (1933-2003) — Μια παρουσίαση από τον Μπάμπη Ζαφειράτο με 3 VIDEO — Το πρόγραμμα της αίθουσας από 9 έως15 Δεκέμβρη 2021

Μια δεύτερη παρουσίαση της ταινίας έγινε και στην ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ του ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΝΩ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ, στις 11/5/2016

*

Ο ιστορικός κινηματογράφος Τέχνης STUDIO new star art cinema παρουσιάζει:

«ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ» του ΕΛΕΜ ΚΛΙΜΟΦ

(αποκαταστημένη κόπια)

Πέμπτη έως και Κυριακή (9-12/12/2021) στις 22.30

*

Για το πρόγραμμα από 9 έως 15 Δεκέμβρη 2021 βλέπε κάτω

*

Η παρουσίαση της ταινίας από τον Μπάμπη Ζαφειράτο, στην Κινηματογραφική Λέσχη Καισαριανής, στις  17/2/2016, βιντεοσκοπημένη:

 

1. https://youtu.be/a2Oli9vC4bc

 

2. https://youtu.be/4JN96P6-MxI

 

3. https://youtu.be/zhTDjPDHl4E

 

Μια δεύτερη παρουσίαση της ταινίας έγινε και στην ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ του ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΝΩ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ, στις 11/5/2016

*

 Ο Έλεμ Κλίμοφ γεννήθηκε στο Στάλινγκραντ στις 9/7/1933 και πέθανε στη Μόσχα στις 26/10/2003. Οι γονείς του ήταν αφοσιωμένοι κομμουνιστές και το Έλεμ σχηματίζεται από τα ονόματα των Ένγκελς,  ΛΕνιν,  Μαρξ.

Το «Έλα να δεις» είναι η Αποκάλυψη όχι μόνο Τώρα, μα και πάντα, που συντελείται μέσα στην καρδιά ενός παιδιού, στη συγκλονιστικότερη και πληρέστερη αντιπολεμική και αντιφασιστική ταινία όλων των εποχών «για την ποιότητα της ανθρωπιάς της» (Σον Πεν), με το βρετανικό Chanel 4 να την κατατάσσει το 2008 στη «Λίστα με τις 50 ταινίες που πρέπει να δείτε πριν πεθάνετε» (21^η θέση), αλλά και τον Σπήλμπεργκ να έχει μελετήσει λεπτό προς λεπτό την ταινία πριν κάνει τη Λίστα του Σίντλερ (1993) και τον Στρατιώτη Ράιαν (1998). [Δείτε στο Επίμετρο 1 περισσότερες κρίσεις για την ταινία].

Μάρλον Μπράντο (3 Απρ. 1924 - 1 Ιουλ. 2004): «Οι δύο Κουρτς» ή Από την Καρδιά του Σκοταδιού στην Αποκάλυψη μιας συγκλονιστικής ερμηνείας

Μάρλον Μπράντο - Συνταγματάρχηςς Κουρτς στην «Αποκάλυψη Τώρα» (1979)
3 Απριλίου 1924, Ομάχα, Νεμπράσκα, ΗΠΑ
1 Ιουλίου 2004, Γουέστγουντ, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 4.III.2016 (Μολύβι, 29 χ 21 εκ.)

 

*

Σε μια χούφτα σκόνη θα σου δείξω το φόβο
(Θ. Σ. Έλιοτ, Η Έρημη Χώρα, 1922)

*
«Ρίξε τη βόμβα! Εξολόθρευσέ τους όλους!»

«Εδώ Παντοδύναμος... Με λαμβάνεις;»

«Η φρίκη... Η φρίκη…»

(Αποκάλυψη Τώρα, 1979)

*
«...Μια μέρα είπα στον εαυτό μου: αυτή είναι η δική σου ζωή, εσύ ανεβαίνεις τον ποταμό, αυτό είναι η δική σου Καρδιά του Σκότους»

Φ. Φ.  Κόπολα

*

Εκπαιδεύουμε νέους να ρίχνουν φωτιά σε ανθρώπους, αλλά οι διοικητές τους δεν τους αφήνουν να γράψουν "Γαμάω" στ’ αεροπλάνα τους επειδή είναι άσεμνο.

Ο Κούρτς της Αποκάλυψης

 

*

 

Για την ταινία βλέπε από Μποτίλια 

Μπάμπης Ζαφειράτος: Αποκάλυψη Τώρα - Από τον Κόπολα και τον Τζόζεφ Κόνραντ στον Χο Τσι Μινχ

 

*

 

Μάρλον Μπράντο: «Οι δύο Κουρτς»

Μάρλον Μπράντο (με Ρόμπερτ Λίντσεϊ), Τραγούδια που μου έμαθε η μητέρα μου, Μετάφραση Σοφία Ανδρεοπούλου - Δάφνη Βούβαλη (Λιβάνης, 1994). Φωτό - Αρχείο Μπ. Ζ.

Όταν έφτασα στις Φιλιππίνες το 1976, για να γυρίσω σκηνές από το Αποκάλυψη Τώρα, την ταινία που έπαιρνε το θέμα της από τον πόλεμο του Βιετνάμ και βασιζόταν στο μυθιστόρημα του Τζόζεφ Κόνραντ Καρδιά του Σκοταδιού, ο Φράνσις Κόπολα περνούσε διαδοχικές φάσεις κατάθλιψης, νευρικότητας και τρομερών εκρήξεων θυμού.

Ο ρυθμός της κινηματογράφησης προχωρούσε απελπιστικά αργά, προέκυπταν διαρκώς προβλήματα με τους εικονολήπτες, ο Φράνσις δεν ήταν σίγουρος για το τέλος που ήθελε να δώσει στην ταινία και το σενάριο που είχαμε στα χέρια μας φάνταζε απαράδεκτο ενώ, επιπλέον, η κινηματογραφική διασκευή δεν είχε σχεδόν καμιά ομοιότητα με το βιβλίο Καρδιά του Σκοταδιού και το μεγαλύτερο μέρος της δεν ήταν καθόλου δραματικό.

«Άκουσέ με, Φράνσις», του είπα τότε, «εγώ θα παραμείνω εδώ κοντά σου ως συνεργάτης για ένα χρονικό διάστημα ορισμένων εβδομάδων και στη διάρκειά τους θα δώσω τον καλύτερο μου εαυτό για να σε βοηθήσω, αλλά νομίζω πως κάνεις ένα τεράστιο σφάλμα».

Μπάμπης Ζαφειράτος: Ο κύριος Λαζάρ και «το μαγικό δέρμα» της καπιταλιστικής εκπαίδευσης - Σινέ Αιολία, 28-29.8.2017

*

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η παρουσίαση της ταινίας στην Κινηματογραφική Λέσχη, Σκοπευτήριο, στις 31 Μαΐου 2017.

Πρωτοδημοσιεύτηκε στην Κατιούσα στις 9/7/2017

Εδώ (με μικρές παρεμβάσεις) δημοσιεύεται με την ευκαιρία προβολής της ταινίας από τον θερινό δημοτικό κινηματογράφο Καισαριανής «Αιολία» (28-29/8/2017 –προλαβαίνετε– στην καρδιά του Άλσους Σκοπευτηρίου), αλλά και για την αρχειακή συμπλήρωση του Σινέ… Μποτίλια.

*

Ο κύκλος των χαμένων μαθητών ανάμεσα στους τοίχους του εκπαιδευτικού συστήματος, με το βάρος να πέφτει στους τύπους, αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό ρόλο του σχολείου, σε μια κοινωνία (και όχι μόνο την καναδική, εν προκειμένω) απαθή μπροστά στη διάλυση των δομών υγείας και παιδείας.

*

Ο Εξαιρετικός Κύριος Λαζάρ

(Monsieur Lazhar, 2011)

του Φιλίπ Φαλαρντό

Σενάριο: Φιλίπ Φαλαρντό, Φωτογραφία: Ρονάλντ Πλαντ, Μοντάζ: Στεφάν Λαφλέρ, Μουσική: Μαρτάν Λεόν

Ηθοποιοί: Μοχάμεντ Φελάγκ (Μπασίρ Λαζάρ), Σοφί Νελίς (Αλίς), Εμιλέν Νερόν (Σιμόν), Ντανιέλ Προυλ (Μαντάμ Βεγιανκούρ). Καναδάς, Έγχρ. 94'

Ο Φιλίπ Φαλαρντό  γεννήθηκε το 1968 στο Κεμπέκ. Μετά από σπουδές πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα, θα ξεκινήσει την καριέρα του από την τηλεόραση. Το 1988 θα συνεργαστεί σε 20 φιλμ για μια δημοφιλή τηλεοπτική σειρά ντοκιμαντέρ και το 1995 συγγράφει το σενάριο για ένα ακόμα τηλεοπτικό –ιστορικού περιεχομένου– ντοκουμέντο.

Μπάμπης Ζαφειράτος: Οι (δια)χωρισμοί του Ασγκάρ Φαραντί (5 ταινίες)

Ο σκηνοθέτης σκάβει το σκληρό περίβλημα της χώρας του, αποκαλύπτοντας ανθρώπους ευάλωτους και οικείους, που ξεπερνούν τα γεωγραφικά τους όρια, αντλώντας τα θέματά του από τα μεγάλα προβλήματα του καιρού μας: διαζύγιο, μετανάστευση, στέγη, ανεργία, δομές υγείας, υπόγεια ενδοοικογενειακή βία, ταξικοί δια-χωρισμοί.

Τι Απέγινε Η Έλι. Ταρανέχ Αλιντοστί (Έλι)

*

Με αφορμή την παρουσίαση της ταινίας Ένας Χωρισμός στην

Κινηματογραφική Λέσχη Καισαριανής, Σκοπευτήριο 24 Μαΐου 2017,

συμπληρωμένη ειδικά για την Κατιούσα.
(Εδώ με διορθωμένες κάποιες μικρές αβλεψίες)

Μπάμπης Ζαφειράτος - Μποτίλια Στον Άνεμο

*

Με τα Πυροτεχνήματα την Τετάρτη (2006) ξεχώρισε, με το Τι απέγινε η Έλι (2009) καθιερώθηκε, με το Ένας Χωρισμός ( 2011) κέρδισε τα 53 από τα 71 βραβεία για τα οποία προτάθηκε, και το 2013, αποκτώντας τη γαλλική βίζα παραγωγής για το Παρελθόν, εδραιώνει το λαμπρό του μέλλον, πριν καλά καλά συμπληρώσει τα σαράντα του χρόνια (γεν. το 1972).

Ωστόσο, ο Φαραντί έχει δείξει από νωρίς, στα 14 του ακόμη, την κλίση του για τον κινηματογράφο με μικρού μήκους φιλμ, φοιτώντας στη Σχολή Κινηματογραφίας Νέων του Ισφαχάν. Το 1998 ολοκληρώνει τις θεατρικές του σπουδές στη Δραματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Τεχεράνης και στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού του, σκηνοθετεί έξι μικρού μήκους ταινίες και δυο τηλεοπτικές σειρές.

Ένας Χωρισμός, Βερολίνο 2011. Σαρέχ Μπαγιάτ (Ραζιέ), Σαρίνα Φαραντί (Τερμέ) και ο πατέρας της, Ασγκάρ Φαραντί

Το 2001 πρωτοπαρουσιάζεται με τον καταξιωμένο συμπατριώτη του, σκηνοθέτη του πολεμικού κινηματογράφου, Ιμπραχίμ Χαταμίκια, γράφοντας μαζί του το σενάριο για το Low Heights (Ertefae Past, 2002)· μια πολιτική φάρσα στο Νοτιοδυτικό Ιράν, μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. Η ταινία θα τύχει ευρείας αποδοχής από κοινό και κριτικούς.

Μπάμπης Ζαφειράτος: Ζαν-Πιερ και Λυκ Νταρντέν - Οι (συν)αδελφοί της εργατικής τάξης και η Ροζέτα – Επίμετρο για τις άλλες ταινίες τους (34 Φωτό)

*
Παρουσίαση της ταινίας για την
Κινηματογραφική Λέσχη Καισαριανής
Σκοπευτήριο
Μπάμπης Ζαφειράτος
(29 Μαρ. 2017)
Εδώ με συμπληρωματικά στοιχεία
(Δημοσίευση: 12/4/2017 / Ανανέωση, 13/4/2017)

*

Οι προηγούμενες παρουσιάσεις

Μποτίλιες στο Σκοπευτήριο, στην ΟΓΕ και στην Αλκυονίδα

*

Ροζέτα

(Rossetta, 1999)

Σκηνοθεσία: Ζαν Πιέρ και Λυκ Νταρντέν

Ηθοποιοί: Εμιλί Ντεκέν (Ροζέτα), Φαμπρίτζιο Ροντζιόνε (Ρικέ), Αν Υερνό (μάνα), Ολιβιέ Γκουρμέ (αφεντικό). Γαλλία - Βέλγιο, Έγχρ. 95'.

Χρυσός Φοίνικας (δεύτερος) στο Φεστιβάλ των Καννών 1999. Βραβείο της οικουμενικής επιτροπής του Φεστιβάλ των Καννών Ειδικής Μνείας, 1999.

Εμιλί Ντεκέν (1981): Βραβείο Φεστιβάλ των Καννών Καλύτερης ηθοποιού, 1999. Βραβείο της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Σικάγου, Πλέον Υποσχόμενης Ηθοποιού, 1999.

Η Δεύτερη –βελγική– Πνοή του γαλλικού σινεμά

Oι Βέλγοι αδελφοί, Ζαν-Πιερ και Λυκ Νταρντέν, είναι –κατά κοινή ομολογία– οι μόνοι γνήσιοι συνεχιστές του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Και από αυτούς ακριβώς τους μη Γάλλους, το νεκρό από τη δεκαετία του 1960 γαλλικό σινεμά, με διαμορφωτές (κυρίως) τους Ρομπέρ Μπρεσόν, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ (από Μποτίλια), Αλέν Ρενέ (από Μποτίλια), Ζαν Πιερ Μελβίλ, παίρνει τη δεύτερη πνοή του –για να θυμηθούμε και την εμβληματική ταινία του τελευταίου με τον Λίνο Βεντούρα.

Μπάμπης Ζαφειράτος: Η Πηγή Των Γυναικών - Μια δροσερή πηγή που γρήγορα στερεύει και μια άνοιξη εντός των τειχών

*
Παρουσίαση
Μπάμπης Ζαφειράτος
(Καισαριανή, 15 Μαρ. 2017)

*
Αφιέρωμα στη Γυναίκα
Κινηματογραφικό «Σκοπευτήριο» - Σύλλογος Δημοκρατικών Γυναικών Καισαριανής: Αναζητώντας το άλλο μισό του Ουρανού με 3+1 ταινίες (1, 15, 29 και 8 Μάρτη 2017)

*

Η πρώτη ταινία του αφιερώματος:
1/3/2017: Αχιλλέας Καουρισμάκι: Ο ποιητής του προλεταριάτου και Η Γυναίκα Με Τα Σπίρτα (δημοσίευση, 20/3/2017)
 
*

Η Πηγή Των Γυναικών

(La Source Des Femmes, 2011)
Σκηνοθεσία: Ράντου Μιχαϊλεάνου
Ηθοποιοί: Σαλέχ Μπακρί (Σάμι), Χιάμ Αμπάς (Φατίμα), Χαφσιά Χερζί (Εσμεράλντα), Λεϊλά Μπεκτί (Λεϊλά). Γαλλία, Έγχρ. 125'.

Ο εβραϊκής καταγωγής Ράντου Μιχαϊλεάνου γεννήθηκε το 1958 στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας. Είναι συγγραφέας και σκηνοθέτης γνωστός για Το Τραίνο της Ζωής (1998), Το Κοντσέρτο (2009), και την αποψινή –τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του– Η Πηγή των Γυναικών (2011). Φοιτητής, το 1980 (επί Τσαουσέσκου) μετανάστευσε στη Γαλλία, όπου σήμερα ζει και εργάζεται, Γάλλος από τότε υπήκοος. Στη δεκαετία του 1980, δούλεψε βοηθός σκηνοθέτη, κυρίως στις ταινίες του Μάρκο Φερέρι (1928-1997, γνωστού μας από Το μεγάλο Φαγοπότι, 1973), και το 1987 δημοσίευσε μια συλλογή ποιημάτων.

Για τις δυο πρώτες ταινίες του δεν θα μπορέσω να σας διαφωτίσω, αφού δεν έχουν παιχτεί στη χώρα μας, και τις γνωρίζω μόνο πληροφοριακά.

Η πηγή του Αριστοφάνη

Ο Μιχαϊλεάνου με τη... Λυσιστράτη και την Καλονίκη

Οι γυναίκες σ’ ένα ορεινό χωριό του Μαρόκου θα καταφύγουν στην «τέχνη» της αριστοφανικής Λυσιστράτης (με αποχή από τα συζυγικά τους καθήκοντα, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις δεν διαφέρουν από βιασμό), για να πάψουν οι άντρες τους να τις χρησιμοποιούν σαν υποζύγια.

Μπάμπης Ζαφειράτος: Αχιλλέας Καουρισμάκι - Ο ποιητής του προλεταριάτου και Η Γυναίκα Με Τα Σπίρτα

*
Παρουσίαση
Μπάμπης Ζαφειράτος
(Καισαριανή, 1 Μαρ. 2017)

*
Αφιέρωμα στη Γυναίκα
Κινηματογραφικό «Σκοπευτήριο» - Σύλλογος Δημοκρατικών Γυναικών Καισαριανής: Αναζητώντας το άλλο μισό του Ουρανού με 3+1 ταινίες (1, 15, 29 και 8 Μάρτη 2017)

*
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
Σήμερα (8/3/2017) η πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας
Στις 6.30 μ.μ., στον κινηματογράφο Studio στην πλατεία Αμερικής.
Προβολή της ταινίας
Δυο Μέρες, Μια Νύχτα
(Deux Jours, Une Nuit, 2014)

Σκηνοθεσία: Ζαν-Πιέρ και Λικ Νταρντέν

Ηθοποιοί: Μάριον Κοτιγιάρ (Σάντρα) -υποψήφια για Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου, Φαμπρίτζιο Ροντζιόνε (Μανού), Κατρίν Σαλέ (Ζουλιέτ), Ολιβιέ Γκουρμέ (Ζαν Μαρκ). Γαλλία – Βέλγιο, Έγχρ. 95'.

Η Σάντρα θα ξεχυθεί σε έναν αγώνα ταχύτητας, για να κάνει τους συναδέλφους της να αντιληφθούν το ταχυδακτυλουργικό κόλπο μιας αδίστακτης εργοδοσίας, που μετατρέπει τη συναδελφική αλληλεγγύη σε πριμ αλληλοσπαραγμού. (Μπ. Ζ.)

Βλέπε από Μποτίλια: 

«Δύο ημέρες, μια νύχτα» & «Φοίνικας»: Το ταξικό σινεμά των Αδελφών Νταρντέν και η ιδιαίτερη γραφή του Κρίστιαν Πέτσολντ ‒ Η Υπόσχεση, Ροζέτα, Η Σιωπή της Λόρνα: Κατάδυση στην καπιταλιστική κόλαση

*

Η Νύχτα της Ανθρώπινης Ύπαρξης

Αναζητώντας το άλλο μισό του ουρανού (*)
ή
Σκλάβα χωρίς αλυσίδες

Η άγρια εργασιακή εκμετάλλευση, αλλά και το φάσμα της ανεργίας παράλληλα με τον αγώνα για επιβίωση –ιδιαίτερα σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης– αγγίζει όλες τις πλευρές της ζωής, «προσφέροντας» στις γυναίκες τριπλή καταπίεση: οικογενειακή, κοινωνική, ταξική.

Η πορεία των γυναικών στην ιστορία υπήρξε δύσκολη, δύσβατη, με εμπόδια και περιορισμούς.

Φασονάδικα, φαστφουντάδικα και κάθε λογής «άδικα», είναι οι σύγχρονοι τόποι μαρτυρίου των γυναικών κυρίως, ενώ στα όμορφα χρόνια μας τα πρώτα θύματα της ανεργίας είναι οι γυναίκες.

Εκατομμύρια εργάτριες και εργάτες έχουν δώσει και δίνουν σκληρές μάχες ενάντια στην καταπίεση, για έναν καλύτερο κόσμο.

(*) Το άλλο μισό του Ουρανού, σύμφωνα με μια κινέζικη παροιμία, είναι η Γυναίκα, αφού αυτά τα δύο στοιχεία –γυναίκα και ουρανός– συνθέτουν τον Κόσμο.

(Μπ. Ζ.)

*

Το κείμενο που ακολουθεί, στην πρώτη του ενότητα για τον σκηνοθέτη, συναντάει την παλαιότερη παρουσίαση στην Κινηματογραφική Λέσχη Σκοπευτήριο (14/1/2016): Άκι Καουρισμάκι: Ένας Ελληνοφινλανδός στο Λιμάνι της Χάβρης (Μποτίλια, 22/1/2016). Ωστόσο, έγινε προσπάθεια να μην είναι επανάληψη εκείνου –ακόμα και στα σημεία όπου τα δύο κείμενα διασταυρώνονται– αλλά, διατηρώντας το καθένα την αυτοτέλειά του, να λειτουργούν και συμπληρωματικά.

*

Σκηνοθέτης άνευ πτυχίου

Παλιός μας γνώριμος ο Καουρισμάκι από το περσινό Λιμάνι της Χάβρης (ταινία του 2011), γεννήθηκε το 1957. Παρά το ότι το επώνυμό του ακούγεται γιαπωνέζικο, το Άκι «Αν θέλετε να ξέρετε –δηλώνει–, προέρχεται από το Αχιλλέας»(!). Είναι ένας φιλέλληνας με σπίτι στα Γιάννενα.

Λαντζέρης, ταχυδρόμος και κριτικός κινηματογράφου αρχικά, βοηθός σκηνοθέτη του μεγαλύτερου αδελφού του, Μίκα, πέρασε γρήγορα στη σκηνοθεσία, χωρίς να περάσει ποτέ το κατώφλι της Σχολής Κινηματογράφου.