4-7 Μαΐου 1948: 154 εκτελεσμενοι κομμουνιστές ή Ο κομμουνιστικός κίνδυνος και το εγκάρδιο (Αντάντ) αστικό κράτος, από τον Βενιζέλο της Κριμαίας έως τους Λαδάδες της δικαιοσύνης

Ελευθέριος K. Βενιζέλος (Χανιά, 1864 – Παρίσι, 1936)
Ιούνιος 1917: Τρεις μεραρχίες στην Κριμαία διότι ο κόσμος εκινδύνευεν από τον μπολσεβικισμό

04 Μαΐου 1948

Από τις 4 έως τις 7 Μάη εκτελούνται 154 κομμουνιστές πολιτικοί κρατούμενοι σε αντίποινα για το σκοτωμό του υπουργού Δικαιοσύνης Χρ. Λαδά (αρμόδιου υπουργού για τον Α.Ν.509) από τον Ε. Μουτσογιάννη την Πρωτομαγιά.

*

Ιδιώνυμο

Ο όρος αναφέρεται στο «ιδιώνυμο» (ειδικό) αδίκημα όπως περιγράφεται στον νόμο N.4229/24 Ιουλίου 1929 (ΦΕΚ 245/Τεύχος Πρώτον/25 Ιουλίου 1929) μετά από πρόταση της κυβέρνησης Βενιζέλου. Ο τίτλος του νόμου ήταν "Περί των μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών". Ο στόχος του ήταν η ποινικοποίηση των "ανατρεπτικών" ιδεών, ιδιαίτερα η δίωξη κομμουνιστών, αναρχικών και η καταστολή των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων. Ιδιώνυμο στη Νομική Επιστήμη ονομάζεται το έγκλημα εκείνο για το οποίο προβλέπονται ιδιαίτερες ποινές σε σχέση με τα εγκλήματα της γενικής κατηγορίας, όπου αυτό υπάγεται. Ο όρος από το 1929 απέκτησε πολιτική σημασία και σήμανε κάθε κατασταλτικό μέτρο που εφαρμόστηκε έως το 1974 και ποινικοποιούσε την υποστήριξη και διάδοση των κομμουνιστικών ιδεών.

*

Α.Ν. 509/1947

Μετά την απελευθέρωση, και συγκεκριμένα το 1947 ψηφίσθηκε ο Αναγκαστικός Νόμος 509/1947 όπου δια του άρθρου 2 το αδίκημα της ανατροπής του πολιτεύματος και του προσηλυτισμού υπήχθη στη δικαιοδοσία των στρατοδικείων, που είχε επαναφέρει σε λειτουργία διαρκείας, παρά το τέλος του πολέμου, ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός λίγους μήνες προτού παραδώσει την εξουσία. Σύμφωνα μ’ αυτόν τον νόμο, προβλεπόταν η ποινή θανάτου για τους αρχηγούς ή τους οδηγούς συστασιωτών και η ποινή ισόβιων δεσμών για τους απλούς συστασιώτες.

*

Χρίστος Λαδάς (1891 – 1 Μαΐου 1948)

ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ὑπ’ ἀριθ. 509

Περὶ μέτρων ἀσφαλείας τοῦ Κράτους, τοῦ πολιτεύματος, τοῦ κοινωνικοῦ καθεστῶτος καὶ προστασίας τῶν ἐλευθεριῶν τῶν πολιτῶν

Π Α Υ Λ Ο Σ
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Ἄρθρον 1.

1. Τὸ Κομμουνιστικὸν Κόμμα Ἑλλάδος, τὸ Ἐθνικὸν Ἀπελευθερωτικὸν Μέτωπον (ΕΑΜ) καὶ ἡ Ἐθνικὴ Ἀλληλεγγύη προπαρασκευάσαντα καὶ ἐνεργοῦντα τὴν κατὰ τῆς ἀκεραιότητος τῆς Χώρας προδοτικὴν ἀνταρσίαν διαλύονται. Ἐπίσης διαλύεται καὶ πᾶν ἄλλο πολιτικὸν κόμμα, σωματεῖον ἢ ὀργάνωσις, ἥτις ἤθελε θεωρηθῇ, κατὰ τὰς διατάξεις τῆς ἑπομένης παραγράφου, ὡς συνεργαζόμενη μετ' αὐτῶν ἢ ἐπιδιώκουσα ἀμέσως ἢ εμμέσως τὴν ἐφαρμογὴν ἰδεῶν ἐχουσῶν ὡς σκοπὸν τὴν διὰ βιαίων μέσων ἀναπροπὴν τοῦ πολιτεύματος, τοῦ κρατοῦντος κοινωνικοῦ συστήματος ἢ τὴν ἀπόσπασιν μέρους ἐκ τοῦ ὅλου τῆς Ἐπικρατείας.

Ο Κόκκινος Οχτώβρης της αιωνιότητας ‒ Η διαπάλη για την κατεύθυνση της Επανάστασης ‒ Οχτωβριανή και Ελ. Βενιζέλος (VIDEO)

Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν (Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ) Ρωσία, 22 Απριλίου 1870, Ουλιάνοφσκ - 21 Ιανουαρίου 1924, Γκόρκι Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 7.XI.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

98 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΧΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1917
  
Βλέπε και

Λένιν, 6 Νοε. (24 Οκτ.): Η καθυστέρηση της δράσης ισοδυναμεί με θάνατο (VIDEO)

1917 ‒Στις 7 Νοέμβρη (25 Οκτώβρη με το παλιό ημερολόγιο). H εξέγερση, που είχε ξεσπάσει στην Πετρούπολη την προηγούμενη μέρα, αναπτύσσεται γοργά. Μόνο τα Χειμερινά Ανάκτορα (όπου βρίσκονταν τα μέλη της Προσωρινής Κυβέρνησης), το Γενικό Επιτελείο, το ανάκτορο Μαρίινσκι και ελάχιστα άλλα σημεία στο κέντρο της πόλης έμεναν ακόμη στα χέρια των αστικών δυνάμεων. Επαναστατικές εκδηλώσεις είχαν ξεσπάσει επίσης ταυτόχρονα στη Μόσχα, το Μινσκ, την Κροστάνδη κ.α.

Στις 10 το πρωί η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή δημοσιεύει διάγγελμα του Β. Ι. Λένιν με τίτλο «Προς τους πολίτες της Ρωσίας!», με το οποίο αναγγέλλει τη νικηφόρα πορεία της Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Το ίδιο πρωί ο Λένιν μιλάει στην Ολομέλεια του Σοβιέτ της Πετρούπολης και δηλώνει πως η Επανάσταση πραγματοποιήθηκε.

22 Απριλίου 1870, Ουλιάνοφσκ, Ρωσία - 21 Ιανουαρίου 1924, Γκόρκι, Ρωσία
Ο Λένιν έζησε, Ο Λένιν ζει, Ο Λένιν θα ζει για πάντα! 
Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκη
Λιθογραφία, πόστερ, του 1967. Καλλιτέχνης: Βίκτορ Σεμένοβιτς Ιβάνοφ (1909-68)

Το βράδυ στις 11 παρά είκοσι άρχισε στο Σμόλνι τις εργασίες του το 2ο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών. Κατά την έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου ήταν παρόντες 649 αντιπρόσωποι, από τους οποίους 390 μπολσεβίκοι, 160 εσέροι, 72 μενσεβίκοι κλπ. Οι μενσεβίκοι, οι δεξιοί εσέροι και οι υπόλοιπες δυνάμεις του συμβιβασμού, όταν πείστηκαν ότι η πλειοψηφία των συνέδρων ήταν με το μέρος των μπολσεβίκων, εγκατέλειψαν επιδεικτικά τη συνεδρίαση.

6 Απριλίου 1919: Ο Κόκκινος Στρατός μπαίνει νικηφόρος στην Οδησσό. Και ο Βενιζέλος αποχωρεί!

Οι λαοί της Γης χαιρετίζουν τον Κόκκινο Στρατό των Εργατών. 1919*

6 Απριλίου

1919 ‒ Ο Κόκκινος Στρατός μπαίνει νικηφόρος στην Οδησσό. Καταλυτικό ρόλο στη νίκη της επανάστασης έπαιξε τόσο η πολύπλευρη στήριξη των εργατών και αγροτών διαφόρων εθνικοτήτων, όσο και η ανάπτυξη του επαναστατικού κινήματος στα ίδια τα στρατεύματα των ιμπεριαλιστών επεμβασιών (κυρίως των Γάλλων, αλλά και των Ελλήνων).