Lenin reloaded: Δέκα παρατηρήσεις για τον καπιταλιστικό και τον σοσιαλιστικό τρόπο παραγωγής

 
Lenin reloaded

1. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής αναδύεται στα κενά του φεουδαλικού τρόπου παραγωγής. Αναδύεται κυριολεκτικά στα κενά του: στο κενό που εκπροσωπούν ως προς το καθεστώς ατομικής ιδιοκτησίας οι διάφορες μορφές κοινόχρηστης γης που απαλλοτριώνονται από την εκκλησία στην Αγγλία του 15ου αιώνα· στο κενό του ωκεανικού θαλάσσιου χώρου, του συστατικού στοιχείου του πρώιμου μερκαντιλισμού, μετά την τελειοποίηση πλοίων ικανών να αντέξουν το ατλαντικό ταξίδι, το ταξίδι στις Νότιες θάλασσες, στον Ειρηνικό.

Για τη διαμόρφωση των θεμελιακών όρων ενός κινήματος: Μορφικός και ταξικός χαρακτήρας ιστορικά

Πηγή λαλέουσα:
Lenin Reloaded

Το κείμενο αυτό αποτελεί συνέχεια και ανάπτυγμα του κειμένου "Στοιχεία της οπορτουνιστικής θεώρησης των κινημάτων ενάντια στην κυβερνητική εξουσία", και πιο συγκεκριμένα, ανάπτυγμα του προβληματισμού πάνω στο ερώτημα που θέτει ως θεμελιακό για τους κομμουνιστές το σημείο #5 εκείνου του κειμένου: "ποιανού τα αιτήματα, ποιανού τα συμφέροντα, ποιανού η υλική ισχύς κυριαρχεί στην κίνηση και καθορίζει την πορεία της;"

Η Ρώσικη Επανάσταση του 1905 – Ηγέτης η εργατική τάξη – Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στη Ρωσία – Το επαναστατικό κόμμα – Η λενινιστική θεωρία για το κόμμα – Τα πρώτα διδάγματα – Η ιστορική σημασία της επανάστασης του 1905

Την Κυριακή 9 Γενάρη του 1905 με το παλιό ημερολόγιο (22 Γενάρη με το νέο) πάνω από 140.000 εργάτες της Πετρούπολης πορεύονταν με ειρηνική διαδήλωση προς τα Χειμερινά Ανάκτορα. Η διαδήλωση βάφτηκε στο αίμα από το στρατό και την αστυνομία.

Έχει καταγραφεί στην Ιστορία σαν «Ματωμένη Κυριακή», και ο τσάρος σαν «Νικόλαος ο αιματοβαμμένος».Το χτύπημα του στρατού έγινε αφορμή να αρχίσει η πρώτη επανάσταση στην τσαρική Ρωσία, στην εποχή του ιμπεριαλισμού με τα γεγονότα να εξελίσσονται σε όλη τη διάρκεια του 1905.

Ήταν η πρώτη στην ιστορία της Ρωσίας επανάσταση, που ηγήθηκε η εργατική τάξη, επικεφαλής όλων των καταπιεσμένων μαζών. Το βασικό σύνθημα ήταν «κάτω ο τσάρος». Στην πρώτη γραμμή ήταν το ΣΔΕΚΡ (Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας), οι μπολσεβίκοι.

*

Θα ακολουθήσει παρουσίαση και προβολή της ταινίας του Αϊζενστάιν:

Το Θωρηκτό Ποτέμκιν 
ή από εδώ:
1905 - ΠΟΤΕΜΚΙΝ - ΚΟΜΜΟΥΝΑ

Φρίντριχ Ένγκελς – Περί δημοκρατίας

Από το "Η Δημοκρατία στην Ισπανία" (1873), ΚΟΜΕΠ 2013, τευχ. 6.

Μέσω Lenin Reloaded 
Με ένα τριπλό σχόλιο του Αντώνη από το ιστολόγιό του

[...] Από το 1789 μέχρι το 1869 [η δημοκρατία] αποτελούσε το ιδανικό ενθουσιωδών μαχητών ης ελευθερίας, οι οποίοι πάντα φιλοδοξούσαν να την πετύχουν μέσα από σκληρό, αιματηρό αγώνα· και κάθε φορά που πλησίαζαν να την πετύχουν, αυτή δραπέτευε και πάλι. Από τη στιγμή που ένας βασιλιάς της Πρωσίας [ο Γουλιέλμος Α'] κατάφερε να δημιουργήσει μια γαλλική δημοκρατία, όλα αυτά άλλαξαν. Από το 1870 –και αυτό αποτελεί πρόοδο– οι δημοκρατίες δεν γίνονται πια από δημοκράτες, ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν πια καθαροί δημοκράτες, αλλά από βασιλικούς απελπισμένους από τη μοναρχία. Για ν' αποφύγει τον εμφύλιο πόλεμο η μοναρχικά σκεπτόμενη αστική τάξη εδραιώνει τη δημοκρατία στη Γαλλία και την διακηρύσσει στην Ισπανία –στη Γαλλία επειδή υπάρχουν πολλοί υπερασπιστές της, στην Ισπανία επειδή ο τελευταίος πιθανός βασιλιάς είναι σε απεργία.

Εδώ βρίσκεται μια διπλή πρόοδος.

Πρώτο, η μαγεία που περιέβαλλε μέχρι τώρα τ' όνομα της δημοκρατίας διαλύθηκε. Μετά από τα γεγονότα στη Γαλλία και την Ισπανία μόνο ένας Karl Blind [οπαδός της δημοκρατίας, που κράτησε σοβινιστική στάση στο γερμανογαλλικό πόλεμο] μπορεί να παραμείνει προσκολλημένος στη μεταφυσική πίστη στα θαυματουργά οφέλη της δημοκρατίας. Η δημοκρατία εμφανίζεται επιτέλους και στην Ευρώπη ως αυτό που είναι σύμφωνα με τη φύση της και ως αυτό που αποτελεί πραγματικότητα στην Αμερική –ως η πιο τελειοποιημένη μορφή της εξουσίας της αστικής τάξης. [...] Από ‘δω και στο εξής η εργατική τάξη δεν μπορεί να έχει πια αυταπάτες για τη φύση της σύγχρονης δημοκρατίας ως τη μορφή του κράτους στην οποία η εξουσία της αστικής τάξης επιτυγχάνει την τελική, την πιο τελειοποιημένη της έκφραση. Στη σύγχρονη δημοκρατία η πολιτική ισότητα, η οποία σε όλες τις μοναρχίες υπόκειται ακόμα σε κάποιες εξαιρέσεις, επιβάλλεται επιτέλους πλήρως. Και αυτή η πολιτική ισότητα τι άλλο μπορεί να είναι πέρα από τη διακήρυξη της θέσης ότι οι ταξικές διαφορές δεν αφορούν το κράτος, ότι η αστική τάξη έχει στον ίδιο βαθμό το δικαίωμα να είναι αστική τάξη όπως και οι εργάτες να είναι προλετάριοι;

 

Lenin Reloaded, 27/10/2013

_____________________________________

Τα σχόλια του Αντώνη από 11:12– 11:17 μ.μ. 

 

1. 23 Νοεμβρίου 2013 - 11:12 μ.μ.

Έχω περιέργεια πόσες επισκέψεις θα έχει αυτή η ανάρτηση, που λέει σε δύο παραγράφους ό,τι δεν είπαν τόνοι ολόκληροι "αριστερής θεωρίας" την περίοδο 2008-2013.

Ως τώρα, βαράει μύγες, και χωρίς να είναι "tl:dr", που ‘λεγε και μια ψυχή.

Γιατί βέβαια, αν διαβαζόντουσαν οι Ένγκελς αντί των Ρούσηδων, δεν θα ήταν τα πράγματα όπως είναι σήμερα...

2. 23 Νοεμβρίου 2013 - 11:15 μ.μ.

Θα μου πείτε, τυχαία, αυθαίρετα, κατά λάθος διαβάστηκαν οι Ρούσηδες και όχι οι Ένγκελς;

Όχι βέβαια, ούτε τυχαία, ούτε αυθαίρετα, ούτε κατά λάθος. Οι Ρούσηδες εξέφρασαν τις αναζητήσεις της μεγαλύτερης μερίδας του σημερινού ελληνικού λαού, τους ιδεολογικούς του προσανατολισμούς, και το επίπεδο της ταξικής του συνείδησης πολύ περισσότερο από ό,τι οι Ένγκελς. Οι αντεπαναστάσεις έχουν συνέπειες βαθιές και δύσκολα αναστρέψιμες.

3. 23 Νοεμβρίου 2013 - 11:17 μ.μ.

Διαβάζουμε αυτό που είμαστε, αναζητούμε αυτό που κουβαλάμε, συγκλονιζόμαστε από ό,τι έχουμε τον εξοπλισμό για να συγκλονιστούμε, αλλάζουμε από ό,τι ανταποκρίνεται στο τι είδους αλλαγή επιζητούμε.

Δημήτρης Γόντικας: Διδάγματα και συμπεράσματα 40 χρόνια από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου

 Αποσπάσματα από την ομιλία του Δ. Γόντικα, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδήλωση της Οργάνωσης Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ για την επέτειο του Πολυτεχνείου

Στο αμφιθέατρο του Πολυτεχνείου στη Θεσσαλονίκη, που γέμισε ασφυκτικά από τη σπουδάζουσα και εργαζόμενη νεολαία, πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Παρασκευής η κεντρική εκδήλωση της Οργάνωσης Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ για την ηρωική επέτειο των 40 χρόνων από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου.

Στην εκδήλωση παρουσιάσθηκαν ηχητικά από ανέκδοτα τραγούδια της περιόδου της δικτατορίας και το συγκρότημα της ΚΝΕ πραγματοποίησε μουσικό αφιέρωμα στα τραγούδια του Πολυτεχνείου.

Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Παραθέτουμε εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία.

* * *

«Τότε παλεύαμε να ανατρέψουμε τη χούντα, τη δικτατορία των συνταγματαρχών, μια απροκάλυπτα ανοιχτή δικτατορία του κεφαλαίου.

Σήμερα παλεύουμε να ανατρέψουμε τη δικτατορία των μονοπωλίων και της ΕΕ, μια βάρβαρη εξουσία καλυμμένη με κοινοβουλευτικό μανδύα. Μια εξουσία που επιβάλλει και υπερασπίζεται έναν τρόπο παραγωγής που βρίσκεται σε παρακμή, ένα σύστημα που γίνεται όλο και πιο αποκρουστικό σε όλες του τις εκδηλώσεις.

Βαθιά αντιδραστικό, επικίνδυνο, καταστροφικό.

Lenin Reloaded: Με ποια τάξη στο τιμόνι, με ποια μέσα, για ποιο σκοπό; (ολοκληρωμένο κείμενο) – Περιλαμβάνονται και 8 σχόλια-απαντήσεις του Αντώνη από το ιστολόγιό του

Με ποια τάξη στο τιμόνι, με ποια μέσα, για ποιο σκοπό;

Τα πιο πάνω ερωτήματα τα είχα προτείνει ως ερμηνευτικό κλειδί στην πολιτική ιδεολογία και τα πολιτικά προγράμματα τον φετινό Ιούλη. (Σημ. Μποτίλιας: Είναι τα σχόλια που συμπληρώνουν την αναδημοσίευση του κειμένου στο παρόν ιστολόγιο).

Ήρθε ίσως η ώρα να αναλυθούν και να εξηγηθούν περισσότερο και με πιο σαφή αναφορά στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας αλλά όχι μόνο.

I. "Με ποια τάξη στο τιμόνι;"

Για τη θεωρία των δύο άκρων - Τα «άκρα» μέσα στην κοινωνία

Η καθυστερημένη δικαστική δίωξη και καταδίκη των ναζιστικών εγκληματικών ενεργειών της Χρυσής Αυγής συνοδεύεται από τη θεωρία των «δύο άκρων», του «δεξιού και αριστερού εξτρεμισμού», της «καταδίκης της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται», θεωρίες που έχουν ως βάση τους την εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό, του λεγόμενου «μαύρου και κόκκινου ολοκληρωτισμού», που εδώ και χρόνια επεξεργάστηκε η «Μαύρη Βίβλος» της ΕΕ.

Της Ελένης ΜΠΕΛΛΟΥ
Mέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Ανεξάρτητα από τις αποχρώσεις της θεωρίας των «δύο άκρων», τη διαβάθμιση της προβολής της και την ποικιλία των φορέων της, η απόρριψή της πρώτα απ' όλα από την εργατική αλλά και τη λαϊκή πλειοψηφία είναι αναγκαιότητα, αλλά και δείκτης της πορείας ιδεολογικής - πολιτικής χειραφέτησής τους από την αστική ιδεολογία και πολιτική.

Για το ναζισμό - φασισμό: Η Ιστορική πείρα, οι αιτίες ενδυνάμωσης της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και η πάλη ενάντια στον καπιταλισμό

Υπάρχει ιστορική πείρα, η οποία έχει μεγάλη σημασία και για σήμερα, ούτε έχει ξεχαστεί η μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, η τεράστια προσφορά του σοσιαλισμού, της ΕΣΣΔ, των εκατομμυρίων κομμουνιστών και αντιφασιστών αγωνιστών σε όλες τις χώρες, όπως και στη χώρα μας με το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ

Του Δημήτρη Αρβανιτάκη

Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Μέσα από τη συζήτηση που έχει ανοίξει για τη ΧΑ και το φασισμό - ναζισμό, έχει σημασία να βγουν συμπεράσματα, ώστε ο λαός με την οργανωμένη πάλη του να βάλει τέλος στην εγκληματική δράση της ΧΑ, να εξαλείψει την οποιαδήποτε επιρροή και ανοχή στις απάνθρωπες θεωρίες της του λεγόμενου εθνικοσοσιαλισμού, του ρατσισμού, του φυλετισμού και αντισημιτισμού, στη θέση της ΧΑ που βασικός της στόχος είναι η πάλη ενάντια στον κομμουνισμό, και στον αισχρό αντικομμουνισμό της.

• Ο λαός έχει τη δύναμη να απομονώσει, να ξεριζώσει στην κυριολεξία το φασισμό - ναζισμό, μαζί και τις αποκρουστικές απάνθρωπες θεωρίες του.