Δεκέμβρης 1944 (17)

Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά. Ο Φιντέλ είναι αθάνατος

Έφοδος στις Μονκάδες τ’ Ουρανού!: Fidel vivirá para siempre! Fidel es inmortal! - Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά! Ο Φιντέλ είναι αθάνατος!
Φιδέλ: Ένα σύγγραμμα περί ηθικής και δυο μεγάλα αρχίδια στην υπηρεσία της ανθρωπότητας (Ντανιέλ Τσαβαρία)
* Φιντέλ: Αυτός που τους σκλάβους ανύψωσε στην κορφή της μυρτιάς και της δάφνης
* Πάμπλο Νερούδα: Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε * Νικολάς Γκιγιέν: Φιντέλ, καλημέρα! (3 ποιήματα)
* Ντανιέλ Τσαβαρία: Η Μεγάλη Κουβανική Επανάσταση και τα Ουτοπικά Αρχίδια του Φιδέλ * Ντανιέλ Τσαβαρία: Ο ενεργειακός βαμπιρισμός του Φιδέλ * Ραούλ Τόρες: Καλπάζοντας με τον Φιντέλ − Τραγούδι μεταφρασμένο - Video * Χουάν Χέλμαν: Φιντέλ, το άλογο (video)


Κάρλος Πουέμπλα - Τρία τραγούδια μεταφρασμένα που συνάδουν με τη μελωδία:
* Και τους πρόφτασε ο Φιντέλ (Y en eso llego Fidel) − 4 Video − Aπαγγελία Νερούδα * Δεν έχεις πεθάνει Καμίλο (Canto A Camilo) * Ως τη νίκη Κομαντάντε (Hasta siempre Comandante)
* Τα φρούρια του ιμπεριαλισμού δεν είναι απόρθητα: Μικρή ιστορική αναδρομή στη νικηφόρα Κουβανική Επανάσταση και μέχρι τις μέρες μας ‒ Με αφορμή τα 88α γενέθλια του Φιντέλ ‒ Εκλογικό σύστημα & Εκλογές - Ασφάλεια - Εκπαίδευση - Υγεία (88 ΦΩΤΟ) * Φιντέλ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σεπούλβεδα Λουίς. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σεπούλβεδα Λουίς. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 17 Απριλίου 2021

Σαπφώ Διαμαντή: Στον Λουίς Σεπούλβεδα Καλφουκούρα - Πάει χρόνος που σαλπάρισες, Λουίς…

 Λουίς Σεπούλβεδα (Luis Sepúlveda Calfucura)
Οβάγε, Χιλή, 1 Οκτωβρίου 1949 – Οβιέδο, Ισπανία, 16 Απριλίου 2020

*

Γράφει η

Σαπφώ Διαμάντη

Καθηγήτρια, μεταφράστρια, διερμηνέας

*

Ο κόνδορας και το χιόνι ακίνητα έμοιαζαν…

Άγγιξα την πέτρα και είπα:

Ποιος

με περιμένει;

 

Πάμπλο Νερούδα

Canto General

Αθήνα. - Θυμάμαι τα μάτια σου, Λουίς. Κουβεντιάζαμε για εκείνο το απόβραδο που διάβασα στον γιο μου τον Φοίβο, έξι χρονών τότε, την Ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει, για τα δάκρυα του μικρού που στραφτάλισαν ρυάκια ταξιδιάρικα στα μάτια όλων μας τριγύρω. Cuéntame las lágrimas, μου ζήτησες, πες μου για τα δάκρυα. Πώς εξιστορείς τα δάκρυα με λέξεις, πώς αιχμαλωτίζεις ένα άρωμα σε μια μνήμη, πώς κλείνεις ένα όνειρο σ’ ένα συρταράκι… Κι ύστερα είπαμε άλλα.

Οβάγε. - «Γεννήθηκα κόκκινος, κατακόκκινος», έλεγες, περήφανα, γλυκά. Χιλή. Εκείνα τα χρόνια. Σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, αφού οι γονείς σου είχαν κλεφτεί. Πατέρας κομμουνιστής και μάνα Ινδιάνα, Μαπούτσε. Καλφουκούρα, «πέτρα γαλάζια» στα μαπουδουνγκούν. Και με «το ωραίο όνειρο να είσαι νέος δίχως να ζητάς την άδεια». Μα ναι. Είναι παράξενη η ζωή. Και το τι μπορούν να χτίσουν τα λόγια. Υποχρέωση του συγγραφέα

«να αφηγείται ωραία μια ωραία ιστορία και να μην αλλάζει την πραγματικότητα, γιατί τα βιβλία δεν αλλάζουν τον κόσμο. Αυτό το κάνουν οι πολίτες». 

Κοιταχτήκαμε, βάλαμε τα γέλια. Η σπίθα της αναγνώρισης. Μια ζωή, πολλές ζωές, ανακάτωμα μύθων και πραγματικότητας, θρύλοι ανεπιβεβαίωτοι και αλήθειες αδιάψευστες, όργωσες κι εσύ όλες τις πιθανές και απίθανες επικράτειες της γεωγραφίας και της ουτοπίας. Κι ύστερα είπαμε για την ελπίδα.

Πέμπτη 16 Απριλίου 2020

Λουίς Σεπούλβεδα: «Ο Γέρος που μας διάβαζε ιστορίες αγάπης», αυτός με το «Όνομα ταυρομάχου», «Ο γάτος που έμαθε στο γλάρο να πετάει» και γλύτωσε από την «Τρέλα του Πινοτσέτ» έφυγε για τον «Κόσμο του τέλους του κόσμου». Μας άφησε όμως μια αγκαλιά βιβλία για ν’ ακουμπάμε στον ώμο τους «Αν δεν έχουμε που να κλάψουμε». Κι έναν αποχαιρετισμό του στον Φιντέλ

Λουίς Σεπούλβεδα (Luis Sepúlveda Calfucura: Οβάγε, Χιλή, 1 Οκτωβρίου 1949 – Οβιέδο, Ισπανία, 16 Απριλίου 2020 (Φωτό: Jimena Mariana Contreras)

*
Ο Φιντέλ από τον Luis Sepúlveda
27 Νοεμβρίου 2016
«Η είδηση έρχεται με τα πρώτα φώτα της ημέρας, ίσως με την ίδιο έντονο φως της αυγής που είδε το τσούρμο του «Γκράνμα» στην ακτή του νησιού, πριν αποβιβαστεί κι αρχίσει το έπος που εγκαινίασε την αξιοπρέπεια της Λατινικής Αμερικής.
Στις κόρες των ματιών εκείνων των ανδρών [και γυναικών]* που άγγιξαν τη λευκή αμμουδιά της Κούβας υπήρχε και το φως εκείνων που έπεσαν κατά την επίθεση στους στρατώνες Μονκάδα, γιαυτό και το περιβραχιόνιο με το θρυλικό «26 de Julio» ήταν η εξαιρετική τους ταυτότητα.