Δεκέμβρης 1944 (17)

Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά. Ο Φιντέλ είναι αθάνατος

Έφοδος στις Μονκάδες τ’ Ουρανού!: Fidel vivirá para siempre! Fidel es inmortal! - Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά! Ο Φιντέλ είναι αθάνατος!
Φιδέλ: Ένα σύγγραμμα περί ηθικής και δυο μεγάλα αρχίδια στην υπηρεσία της ανθρωπότητας (Ντανιέλ Τσαβαρία)
* Φιντέλ: Αυτός που τους σκλάβους ανύψωσε στην κορφή της μυρτιάς και της δάφνης
* Πάμπλο Νερούδα: Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε * Νικολάς Γκιγιέν: Φιντέλ, καλημέρα! (3 ποιήματα)
* Ντανιέλ Τσαβαρία: Η Μεγάλη Κουβανική Επανάσταση και τα Ουτοπικά Αρχίδια του Φιδέλ * Ντανιέλ Τσαβαρία: Ο ενεργειακός βαμπιρισμός του Φιδέλ * Ραούλ Τόρες: Καλπάζοντας με τον Φιντέλ − Τραγούδι μεταφρασμένο - Video * Χουάν Χέλμαν: Φιντέλ, το άλογο (video)


Κάρλος Πουέμπλα - Τρία τραγούδια μεταφρασμένα που συνάδουν με τη μελωδία:
* Και τους πρόφτασε ο Φιντέλ (Y en eso llego Fidel) − 4 Video − Aπαγγελία Νερούδα * Δεν έχεις πεθάνει Καμίλο (Canto A Camilo) * Ως τη νίκη Κομαντάντε (Hasta siempre Comandante)
* Τα φρούρια του ιμπεριαλισμού δεν είναι απόρθητα: Μικρή ιστορική αναδρομή στη νικηφόρα Κουβανική Επανάσταση και μέχρι τις μέρες μας ‒ Με αφορμή τα 88α γενέθλια του Φιντέλ ‒ Εκλογικό σύστημα & Εκλογές - Ασφάλεια - Εκπαίδευση - Υγεία (88 ΦΩΤΟ) * Φιντέλ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γιώργος Κακουλίδης: Το Απόλυτο Ρόδο της Καισαριανής. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γιώργος Κακουλίδης: Το Απόλυτο Ρόδο της Καισαριανής. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2021

Το ΚΚΕ αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη τον ποιητή και ζωγράφο Γιώργο Κακουλίδη

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη τον Γιώργο Κακουλίδη

Κυριακή 17/10/2021 - 18:57

«Το ΚΚΕ αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη τον ποιητή και ζωγράφο Γιώργο Κακουλίδη που “έφυγε” από τη ζωή σήμερα σε ηλικία 65 ετών, έναν αληθινό διανοούμενο που η τέχνη και η ζωή του ήταν ένα», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Εγγονός γλύπτη και γιoς του σπουδαίου ζωγράφου Δημήτρη Κακουλίδη, ο Γιώργος Κακουλίδης επηρεάστηκε βαθιά από τη φυσιογνωμία, τη συμπεριφορά και τις αρχές του πατέρα του στο ατελιέ του οποίου συναντιόταν διανοούμενοι, όπως ο Μ. Κατσαρός, ο Ν. Καρούζος και ο ζωγράφος Α. Ακριθάκης, ενώ στην πορεία ο ίδιος συνδέθηκε στενά με τον Κ. Μοσκώφ και τον Μ. Σαχτούρη. Παρά τη σχέση του με σπουδαίους δημιουργούς βρήκε τον δικό του ιδιαίτερο δρόμο στην τέχνη τόσο στην ποίηση, όσο και στη ζωγραφική την οποία χαρακτήριζε “ποίηση με χρώματα”.

Υπήρξε “Γιός της Καισαριανής”, “συνομιλούσε” κάθε βράδυ στους δρόμους της με τους "ανώνυμους αγίους" του χθες και του σήμερα, εκείνους που έδωσαν και δίνουν το «παρών» στους μεγάλους αγώνες και στον καθημερινό μόχθο.

Όπως είχε πει ο ίδιος: “Χρωστάω το είναι μου και ό, τι έχω κάνει στη γειτονιά που μεγάλωσα. Είναι ιστορικός τόπος. Το σπίτι μου ήταν κοντά στο Σκοπευτήριο. Εκεί γεννήθηκε ο ήρωάς μου. Το όνομά του είναι Ναπολέων Σουκατζίδης”.

Αυτές τις “συνομιλίες”, τα όσα ειπώθηκαν και τα όσα δεν έχουν ακόμα ειπωθεί αποτύπωνε, σαν σκληρά διαμάντια, στα γραπτά του και στον λόγο του ο Γιώργος Κακουλίδης, αποκαλύπτοντας την άγρια ομορφιά και άκρα ευαισθησία και ευγένεια των ταπεινών.

Ο Γιώργος Κακουλίδης ασκούσε σκληρή κριτική στους εχθρούς του ανθρώπου, της ανθρωπότητας, στους εχθρούς του δίκιου του εργάτη, στους δολοφόνους των ψυχών, στους συμβιβασμένους συνοδοιπόρους του κάθε εφιάλτη.

Ταυτίστηκε με την αγωνία του λαού, τους αγώνες της εργατικής τάξης, τον προλεταριακό διεθνισμό, την προοπτική για την επαναστατική ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Το 1994 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από συνθέτες μας, όπως ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Νίκος Κυπουργός, ο Τάσος Μελετόπουλος, Στάμος Σέμσης κ.ά.

Συμπορεύθηκε με το ΚΚΕ και ως υποψήφιος βουλευτής και ευρωβουλευτής του Κόμματος υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων, “Γιατί πάντοτε στα δύσκολα ακούω τον ψίθυρο των Διακοσίων του Σκοπευτηρίου, που μου λένε πως ό,τι κάνουμε το κάνουμε για λόγους «ορθοστασίας» ενάντια στην άβυσσο που μας περιβάλλει. Και τέλος, για το στοίχημα που επέβαλαν οι κομμουνιστές του «εμείς», μακριά από το «εγώ», που βλέπω με άγρια χαρά να συνεχίζεται στις μέρες μας”.

Επί χρόνια αρθρογραφούσε στον “Ριζοσπάστη” μέσα από τη στήλη "Απόλυτο Ρόδο", που τη χαρακτήρισε καθοριστική στη ζωή του.

Η θέλησή του για συνεχή προσφορά στο ΚΚΕ και στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ παρέμεινε αμείωτη ως το τέλος. Διετέλεσε μέλος της Κριτικής Επιτροπής του Διαγωνισμού Λογοτεχνίας για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στη σύντροφό του Λητώ και σε όλους τους οικείους του».

902

Γιώργος Κακουλίδης: Ήρθε η ώρα να ακολουθήσω το θάμπος

Γιώργος Κακουλίδης, Αθήνα 1956
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 27.
IV.2017 (Μολύβι, 29 χ 21 εκ.)

*

 

Δεν είμαι φτιαγμένος για τίποτα

και το τίποτα ακολουθώ

 

[…]

Τώρα ο δρόμος έστριψε απότομα

και με έβγαλε στο μοβ δάσος της Καισαριανής

μια ίλη ιππικού που ερχόταν

για ασκήσεις από το Χαϊδάρι

συγκρούεται με αγωνιστικές μοτοσικλέτες

λίγο μετά την εκκίνησή τους

Τα άλογα σηκώνουν τα μπροστινά πόδια τους

οι μηχανές τρομάζουν και χτυπάνε στα τυφλά

γίνονται όλα μια ασημένια σάρκα

με τα κεφάλια των αλόγων

σαν θαύματα να πέφτουν στο αιώνιο

το μοβ του δάσους γίνεται βαθύ κόκκινο

με πιτσιλιές και κομμάτια μετάλλου

που αναγνωρίζουν το τέλος τους

Πρέπει να ευχαριστήσω τον Ύψιστο

που ενώ δεν με γνωρίζει

με κάνει κοινωνό αυτής της σφαγής;

 

[…]

Ένας σκύλος στην άκρη του δρόμου

είναι ο πατέρας σου μεθυσμένος και ρέστος

Ένας σκύλος στην άκρη του δρόμου

είναι ο βασιλιάς Σολομώντας

που έπαψε να ονειρεύεται

Ένας σκύλος στην άκρη του δρόμου

είναι ένας βετεράνος με τα παράσημά του

Ένας άνθρωπος στην άκρη του δρόμου

είναι κάποιος που δεν κατόρθωσε να γίνει σκύλος

Ένας νεκρός στην άκρη του δρόμου

είναι στη σωστή θέση του να γίνει λουλούδι

Ένα σπασμένο παιχνίδι στην άκρη του δρόμου

είναι ο θεός που χόρτασε και ησύχασε

 

[…]

Εγώ ο γαλάζιος ελέφαντας

ο Γιόχαν Μάρτιν Σούμπαρτ

μαθητής και ξίφος του Μπαχ

ενώ μου πήραν το όνομα

και τη νύχτα μου

θα συνεχίζω να προκαλώ το γαλαξία

τουλάχιστον να γελάσει

γιατί από την εποχή

που ο θυμός τού έβαλε την ουρά στα σκέλια

ούτε καταιγίδες ούτε σεισμούς

γνώρισε κανείς

εκτός από κάτι μικρές αναταράξεις

για να θυμόμαστε πού και πού

τη δύναμη και τη δόξα του

 

[…]

Έχω κουραστεί να αποχαιρετώ

καλύτερα να μη γνωρίζω κανέναν

και στην προκυμαία που όλα παίζονται

πρέπει κυρίως να γυρίζουμε

την πλάτη στη θάλασσα

γιατί αλίμονο στον καθένα

αν πιστέψει πως μπορεί ένα μάτι

να κοιτάξει τη θάλασσα

μόνο όποιος έχει ναυαγήσει

μπορεί να σας πει από το άλφα

μέχρι του χειμώνα το ωμέγα

τι πέρασε πάνω της

και πώς κατάφερε κι έζησε

επειδή είχε κλειστά μάτια


Μην ακούς τον παράδεισο

δεν είμαι φτιαγμένος για τίποτα
αλλά ήρθε η ώρα να ακολουθήσω το θάμπος

Γιώργος Κακουλίδης, Μην Ακούς Τον Παράδεισο (2016)

*

Σημείωση Μποτίλιας

Πρόκειται για το τελευταίο μεγάλο συνθετικό του ποίημα: Εδώ μεταφέρω τους δυο εναρκτήριους στίχους, τρία μικρά αποσπάσματα - στάσεις και το φινάλε που μας ξαναφέρνει στην αρχή του ποιήματος, στη δημιουργία του σύμπαντος λόγου και στην αιώνια μάχη.

Η πρώτη στάση, σταθμός και διαρκές στάσιμο (χορικό) της ζωής του, είναι η αγαπημένη Καισαριανή –στην Καισαριανή γεννιέσαι, δεν γίνεσαι κάτι που θα ήθελε κάποιος άλλος, μας λέει ο ίδιος–, σε μια ιστορική στιγμή που προβάλλεται στο σήμερα με αυτήν την καταπληκτική αντιστροφή. Η σκηνή –αν ερμηνεύω σωστά– σηματοδοτεί τα (δέκα) καμιόνια του στρατόπεδου Χαϊδαρίου, με τους 200 κομμουνιστές κρατούμενους που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο, το Μάη του 1944. Ανάμεσά τους και ο ήρωάς του, ο
Ναπολέων Σουκατζίδης, στον οποίον συχνά επιστρέφει –όπως έγινε και σε τιμητική εκδήλωση στην Καισαριανή στις 27/4/2017, και χάρη στον οποίον «σχημάτισε έναν άνθρωπο»:

«Πάντοτε στα δύσκολα ακούω τον ψίθυρο των Διακοσίων του Σκοπευτηρίου, που μου λένε πως ό,τι κάνουμε το κάνουμε για λόγους "ορθοστασίας" ενάντια στην άβυσσο που μας περιβάλλει. Το σπίτι μου ήταν κοντά στο Σκοπευτήριο. Εκεί γεννήθηκε ο ήρωας μου. Το όνομα του είναι Ναπολέων Σουκατζίδης... Ο άνθρωπος αυτός είναι κομμάτι της Καισαριανής και είναι ο μόνος ήρωας που αγάπησα. Άλλοι στη γενιά μου μπορεί να είχαν ήρωα έναν κινηματογραφικό αστέρα, έναν ποδοσφαιριστή. Εγώ ποτέ δεν σήκωσα τα μάτια μου από τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη. Χάρις σε αυτή τη γειτονιά που θα προσκυνώ πάντα, σχημάτισα έναν άνθρωπο».

*

Ο Γιώργος Κακουλίδης, Το Απόλυτο Ρόδο της Καισαριανής και του Ρίζου, δεν είναι πια ανάμεσά μας (VIDEO)

*

Δεν είμαι φτιαγμένος για τίποτα

και το τίποτα ακολουθώ

[...]

Μην ακούς τον παράδεισο

δεν είμαι φτιαγμένος για τίποτα

αλλά ήρθε η ώρα να ακολουθήσω το θάμπος

 

Γιώργος Κακουλίδης,

Μην Ακούς Τον Παράδεισο (2016)

*

«Εφυγε» ο ποιητής μας Γιώργος Κακουλίδης

Κυριακή 17/10/2021 - 16:32

Ο ποιητής, ο συγγραφέας, ο ζωγράφος, ο διανοούμενος, ο στενός συνεργάτης, του "Ριζοσπάστη", ο δικός μας Γιώργος Κακουλίδης έφυγε σήμερα από τη ζωή νικημένος από τον καρκίνο μετά από πολύχρονη και παλικαρίσια μάχη που έδωσε.

«Τα κείμενα του Γιώργου Κακουλίδη δεν είναι πορσελάνες. Είναι σκληρά διαμάντια, που δεν τα κατεργάζεται με στόχο το κάλλος, αλλά μας τα πετάει στο πρόσωπο. Εχουν μια άγρια, δημιουργική ομορφιά, αλλά και πρακτική αξία...». Αυτά αναγράφονταν στο οπισθόφυλλο της τελευταίας έκδοσης που κυκλοφόρησε, «Καθωσπρέπει Σκέψεις» από τις εκδόσεις «Ερατώ».

Η ποίησή του δε είναι στιλιζαρισμένη και «καθώσπρέπει». Είναι μαχητική και ασυμβίβαστη. Είναι καταγγελτική. Είναι απότομη και δύσκολη, αλλά και «πλασμένη με εικόνες που λάμπουν σαν πετράδια». Μέσα από την ποίησή του μας έμαθε για εκείνο το λουλούδι που μπορεί να «κρατά τον ουρανό». Στέκεται με συμπάθεια μπροστά στον κατατρεγμένο, μπροστά σε ιστορικά πρόσωπα που δεν φοβήθηκαν το τέλος. Αλλωστε, ήταν «ολόκληρος μια μνήμη», όπως έλεγε. «Ολοι έρχονται σε μένα για να τους θυμίσω το παρελθόν. Ακόμα και οι πεθαμένοι μου».