“Ταυτίζοντας τη σιωπή με την «αντικειμενικότητα”, την “ουδετερότητα”, την “ελεγχόμενη αντιπολίτευση” και τις “ίσες αποστάσεις”, οι οργανικοί -κατά Gramsci- λογοτέχνες και διανοητές απλώς ανοίγουν το δρόμο σε επικίνδυνες πολιτικές επιλογές, που τόσο ακριβά πλήρωσε ο κόσμος τον 20ό αιώνα." Γράφει ο Κώστας Γουλιάμος, Τακτικό Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών
*
Βλέπε και εδώ:
*
Οργανική λογοτεχνία και διανόηση ή η “Εταιρεία Συγγραφέων” ως σανατόριο
του Κώστα Γουλιάμου (*)
Στο 18ο αιώνα ο Giambattista Vico συγκροτεί μια προσέγγιση κατανόησης της κοινωνικής πραγματικότητας, την οποία αντιλαμβάνεται ως παράγωγο μιας διαδικασίας με ρίζες προέλευσης.
Η προσέγγισή του παραμένει διαχρονική, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που εντείνονται κι εκτείνονται παθογενείς όσο και προβληματικές στάσεις και συμπεριφορές λογοτεχνών και διανοουμένων.
Με ορισμένες εξαιρέσεις, η εκκωφαντική τους σιωπή, η αποστασιοποίηση και απουσία τους από τα δρώμενα της κοινωνικής πραγματικότητας έχει ρίζες προέλευσης στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα, που στο πρώτο τουλάχιστον τέταρτο του 21ου αιώνα επιτείνει πιο συστημικά και συστηματικά τη συντηρητικοποίηση της δημόσιας ζωής, (ανα)παράγοντας μηχανισμούς σύγχρονου αυταρχισμού και διαμόρφωσης αλλοτριωμένης συνείδησης αλλά και μια ιδιότυπη παραχάραξη της ιστορίας.