Από τις ελάχιστες φωνές που αντιτάχθηκαν στο "θαύμα του 2004"
«Κάπως έτσι η πρωτεύουσα και η
ευρύτερη περιοχή της γέμισαν, κατά την έκφραση που χρησιμοποίησε η ίδια η
Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, με «λευκούς ελέφαντες», δηλαδή εγκαταστάσεις που,
ενώ κόστισαν αμέτρητα λεφτά, δεν είχαν να προσφέρουν απολύτως τίποτα στους
κατοίκους της Αθήνας μετά το τέλος των Αγώνων. [...]
Νομίζω ότι, τώρα πια, όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε ποια ήταν η πραγματική κληρονομιά των Ολυμπιακών Αγώνων. Και να αυτομαστιγωθούμε, έστω στα κρυφά, επειδή, την κρίσιμη στιγμή, εκφραστήκαμε με το συναίσθημα και όχι με τη λογική, δίνοντας λευκό χαρτί σε ανθρώπους που σχεδίαζαν την καταστροφή της χώρας».
Φίλιππος Συρίγος
