Κώστας Γουλιάμος: Η ανασυγκρότηση του αστικού κράτους και η «επιμήκυνση» της βαρβαρότητας

(Yves Herman/Reuters © Provided by The Telegraph)

Κώστας Γουλιάμος

Η «επιμήκυνση» της βαρβαρότητας

Με αφορμή το αποτέλεσμα των εκλογών στη Γαλλία:

Επί σειρά ετών και δεκαετιών η αστική πολιτική σε πολλές χώρες, της Γαλλίας συμπεριλαμβανομένης, χρησιμοποιεί το μηχανισμό της λεγόμενης «μεταπολιτικής» ως ένα είδος «οδικού χάρτη» με την εκλογική κατίσχυση των κομμάτων που την εκπροσωπούν και τη διαχειριστική θεραπεία της κάθε κρίσης της.

Από πολλές απόψεις, η μεταπολιτική χαλιναγώγηση, ιδιαίτερα μετά τις χθεσινές εκλογές και στην Γαλλία, υποδεικνύει και αποδεικνύει ευδιάκριτα το ρόλο του κυρίαρχου συστήματος: του καπιταλισμού.

Θα έλεγα, πιο συγκεκριμένα, πως η μεταπολιτική —παράμετρος του ηγεμονικού λόγου— αποτελεί μηχανισμό σύγχυσης και αποπροσανατολισμού, που συνδέεται με την εκκόλαψη του φαίνεσθαι, με την έμφαση στην αισθητικοποίηση της πολιτικής, την εμμονική όσο και αγοραία εικόνα και, πάντως, με την προκλητικά συστηματική αποτροπή από την ουσιοκρατία της πολιτικής.

Φρίντριχ Ένγκελς (28.11.1820 - 5.81895): Ό,τι δεν θέλουν οι ξεχωριστοί κεφαλαιοκράτες (...) δεν το θέλει και το κράτος τους — Η κατοικία στη Δημοκρατία, την πιο τελειοποιημένη μορφή εξουσίας της αστικής τάξης

Φρίντριχ Ένγκελς (Friedrich Engels)

28 Νοεμβρίου 1820, Βούπερταλ, Γερμανία

5 Αυγούστου 1895, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο

Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 28.XI.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

*

Και στο αλέγρο σάλπισμα των νέων πατρίδων

νιώθω να ’ρχεται καταπάνω μου ο αχός

από του Μαρξ και του Ένγκελς το τραγούδι·

το παίζει ο Λένιν και το λένε οι λαοί.

 

Τσε Γκεβάρα, Σκοτεινή Αυτοπροσωπογραφία

(Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος)

Ο ποιητής Τσε Γκεβάρα - Με του Μαρξ και του Ένγκελς το τραγούδι ─ 5 ποιήματα ─ Μια κριτική προσέγγιση

*

Φρίντριχ Ενγκελς: «Για το ζήτημα της κατοικίας»

«Είναι ολοφάνερο ότι το σημερινό κράτος ούτε μπορεί ούτε θέλει να θεραπεύσει την πληγή της κατοικίας. Το κράτος δεν είναι τίποτα άλλο παρά η οργανωμένη συνολική εξουσία των ιδιοκτητριών τάξεων, των γαιοκτημόνων και των κεφαλαιοκρατών ενάντια στις εκμεταλλευόμενες τάξεις, τους αγρότες και τους εργάτες.

Ό,τι δεν θέλουν οι ξεχωριστοί κεφαλαιοκράτες (...) δεν το θέλει και το κράτος τους».

«Δεν είναι η λύση του ζητήματος της κατοικίας που λύνει ταυτόχρονα και το κοινωνικό ζήτημα, αλλά αντίθετα πρώτα η λύση του κοινωνικού ζητήματος, η κατάργηση του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής, κάνει σύγχρονα δυνατή τη λύση του ζητήματος της κατοικίας (...)

Και όταν θα αρχίσει αυτή η κατάργηση τότε θα πρόκειται για εντελώς διαφορετικά ζητήματα, από το πώς θα δώσουμε στον κάθε εργάτη το δικό του ιδιόκτητο σπιτάκι.

Στην αρχή όμως κάθε κοινωνική επανάσταση θα πρέπει να τα βολέψει με τα πράγματα που θα βρει και να θεραπεύσει τα πιο χτυπητά δεινά με τα μέσα που υπάρχουν.

Και εδώ είδαμε ότι η στενότητα της κατοικίας μπορεί να θεραπευτεί αμέσως με απαλλοτρίωση ενός μέρους των κατοικιών πολυτελείας που ανήκουν στις ιδιοκτήτριες τάξεις και με την υποχρεωτική κατοίκηση στις υπόλοιπες».

(Σύγχρονη Εποχή, 2012)

*

Φρίντριχ Ένγκελς: Δημοκρατία, η πιο τελειοποιημένη μορφή εξουσίας της αστικής τάξης

[...] Από το 1789 μέχρι το 1869 [η δημοκρατία] αποτελούσε το ιδανικό ενθουσιωδών μαχητών ης ελευθερίας, οι οποίοι πάντα φιλοδοξούσαν να την πετύχουν μέσα από σκληρό, αιματηρό αγώνα· και κάθε φορά που πλησίαζαν να την πετύχουν, αυτή δραπέτευε και πάλι.

Από τη στιγμή που ένας βασιλιάς της Πρωσίας [ο Γουλιέλμος Α'] κατάφερε να δημιουργήσει μια γαλλική δημοκρατία, όλα αυτά άλλαξαν. Από το 1870 –και αυτό αποτελεί πρόοδο– οι δημοκρατίες δεν γίνονται πια από δημοκράτες, ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν πια καθαροί δημοκράτες, αλλά από βασιλικούς απελπισμένους από τη μοναρχία.

Για ν' αποφύγει τον εμφύλιο πόλεμο η μοναρχικά σκεπτόμενη αστική τάξη εδραιώνει τη δημοκρατία στη Γαλλία και την διακηρύσσει στην Ισπανία –στη Γαλλία επειδή υπάρχουν πολλοί υπερασπιστές της, στην Ισπανία επειδή ο τελευταίος πιθανός βασιλιάς είναι σε απεργία.

Εδώ βρίσκεται μια διπλή πρόοδος.

Πρώτο, η μαγεία που περιέβαλλε μέχρι τώρα τ' όνομα της δημοκρατίας διαλύθηκε.

Μετά από τα γεγονότα στη Γαλλία και την Ισπανία μόνο ένας Karl Blind [οπαδός της δημοκρατίας, που κράτησε σοβινιστική στάση στο γερμανογαλλικό πόλεμο] μπορεί να παραμείνει προσκολλημένος στη μεταφυσική πίστη στα θαυματουργά οφέλη της δημοκρατίας.

Η δημοκρατία εμφανίζεται επιτέλους και στην Ευρώπη ως αυτό που είναι σύμφωνα με τη φύση της και ως αυτό που αποτελεί πραγματικότητα στην Αμερική –ως η πιο τελειοποιημένη μορφή της εξουσίας της αστικής τάξης.

[...] Από ‘δω και στο εξής η εργατική τάξη δεν μπορεί να έχει πια αυταπάτες για τη φύση της σύγχρονης δημοκρατίας ως τη μορφή του κράτους στην οποία η εξουσία της αστικής τάξης επιτυγχάνει την τελική, την πιο τελειοποιημένη της έκφραση.

Στη σύγχρονη δημοκρατία η πολιτική ισότητα, η οποία σε όλες τις μοναρχίες υπόκειται ακόμα σε κάποιες εξαιρέσεις, επιβάλλεται επιτέλους πλήρως.

Και αυτή η πολιτική ισότητα τι άλλο μπορεί να είναι πέρα από τη διακήρυξη της θέσης ότι οι ταξικές διαφορές δεν αφορούν το κράτος, ότι η αστική τάξη έχει στον ίδιο βαθμό το δικαίωμα να είναι αστική τάξη όπως και οι εργάτες να είναι προλετάριοι;

[Η Δημοκρατία στην Ισπανία (1873), ΚΟΜΕΠ 2013, τευχ. 6]

*

 

ΚΚΕ: 47 χρόνια μετά την κατάρρευση της δικτατορίας της 21ης Απριλίου αποδεικνύεται καθημερινά πως η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία αποτελεί μορφή άσκησης της εξουσίας του κεφαλαίου, για την απρόσκοπτη εκμετάλλευση της εργατικής-λαϊκής πλειοψηφίας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Για τα 47 χρόνια από την κατάρρευση της δικτατορίας της 21ης Απριλίου

Σάββατο 24/07/2021 - 09:47

Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει τα εξής:

Η κατάρρευση της επταετούς στρατιωτικής δικτατορίας πριν 47 χρόνια, όπως και η επιβολή της πριν από 54 χρόνια αποδεικνύουν ότι η αστική τάξη εναλλάσσει τις μορφές διαχείρισης της εξουσίας της, ανάλογα με τις εσωτερικές και διεθνείς προτεραιότητες και ανάγκες της.

Από αυτή τη σκοπιά, αποκτά ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι το ΚΚΕ αποτέλεσε τη μοναδική πολιτική δύναμη που επιδίωξε την ανάπτυξη του αντιδικτατορικού αγώνα και την ανατροπή της δικτατορίας των συνταγματαρχών με όρους ενός μαζικού εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ήταν στην καρδιά αυτού του αγώνα γράφοντας ορισμένες από τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος, με την αταλάντευτη στάση και τις ανείπωτες θυσίες τους.

ΗΠΑνθρώπινη δημοκρατία και τεθλιμμένοι συγγενείς

Η «δημοκρατία» τους

Όσους «θρήνους» κι αν επιστρατεύσουν τα αστικά επιτελεία για την «χαμένη τιμή» της «αμερικανικής δημοκρατίας», όσα «ξόρκια» και «προσευχές» για τους αστικούς «θεσμούς» που «αντέχουν», οι εικόνες από το Καπιτώλιο των ΗΠΑ αποτελούν την εικόνα στον καθρέφτη της καπιταλιστικής κοινωνίας που σαπίζει, που βουλιάζει στις αντιθέσεις, στους ανταγωνισμούς και τις αντιφάσεις της, φορτώνοντας όλο και μεγαλύτερα βάσανα στους λαούς, έως ότου εκείνοι αποφασίσουν οριστικά να απαλλαγούν από αυτή.

Δεν είναι «κακέκτυπο», αλλά αυθεντική εικόνα της αστικής δημοκρατίας, της δικτατορίας δηλαδή του κεφαλαίου, και μάλιστα στην πρώτη καπιταλιστική δύναμη παγκόσμια.

• Η «δημοκρατία» που εκθειάζουν είναι η «δημοκρατία»

• των αμέτρητων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων,

• των πραξικοπημάτων και των ανατροπών κυβερνήσεων,

Ο αντικομμουνισμός και η πραγματική στόχευση των ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΝ και ΝΕΩΝ (παλαιόθεν) φίλων του

*

Βλέπε και

Αργύρης Χιώνης: Ο αντικομουνισμός… τυφλώνει

*

Το πραγματικό τους πρόβλημα

Όσο περνούν οι μέρες και κατακάθεται ο κουρνιαχτός που σήκωσαν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ με αφορμή τη μη εκπροσώπηση της Ελλάδας στην αντικομμουνιστική σύναξη της Εσθονίας, τόσο γίνονται και πιο φανερές οι βαθύτερες στοχεύσεις του αντικομμουνιστικού βόθρου, που για μια ακόμα φορά εκτινάχτηκε το καπάκι του.

Αστοί πολιτικοί, δημοσιογραφικές «πένες», δημοσιολόγοι, παριστάνοντας τους εισαγγελείς, όπου σταθούν και όπου βρεθούν περνούν από γενεές δεκατέσσερις το σοσιαλιστικό σύστημα και κουνούν το δάχτυλο στο ΚΚΕ.

«Το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή καμαρώνουν γι' αυτό που είναι (...) Η διαφορά είναι ότι η Χρυσή Αυγή κατηγορείται για βίαια εγκλήματα σήμερα - όχι στο παρελθόν»

έγραψε χαρακτηριστικά δημοσιογράφος μεγάλης αστικής εφημερίδας, παραλείποντας σκόπιμα να πει για ποια «εγκλήματα» βαρύνεται το ΚΚΕ, έτσι, για να σέρνεται η ταύτιση με τη Χρυσή Αυγή και να εμπεδώνεται η «θεωρία των άκρων».

Η καπιταλιστική ραχοκοκαλιά της ΕΕ και το φασιστικό της μεδούλι

Αφίσες όπως αυτή έχουν περίοπτη θέση ανάμεσα στα εκθέματα που φιλοξενεί το «Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας»

Ευρωπαϊκή Ενωση: Αντικομμουνισμός μέχρι το μεδούλι

Από το αντικομμουνιστικό μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης το 2005, έως το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Απρίλη του 2009 περί «Ευρωπαϊκής Συνείδησης και Ολοκληρωτισμού», την ανακήρυξη από την ΕΕ της 23ης Αυγούστου σε «Μέρα Μνήμης των θυμάτων του ναζισμού και του σταλινισμού», την προσπάθεια να αντικατασταθεί η 9η Μάη από μέρα γιορτασμού της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών σε «μέρα της Ευρώπης», δηλαδή της ΕΕ, κι όλες τις άλλες αντικομμουνιστικές διακηρύξεις κι αποφάσεις της ΕΕ, έχουμε μια προκλητική πλαστογράφηση της ιστορικής αλήθειας.

Επιχείρηση που χρηματοδοτείται με εκατοντάδες εκατομμύρια από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, όπως συμβαίνει με το «Σπίτι της Ιστορίας», ή το πρόγραμμα «Ευρώπη για τους πολίτες», που απευθύνονται κατά κύριο λόγο σε σχολεία, μαθητές, Οργανισμούς Τοπικής Διοίκησης, ΜΚΟ.

Στο στόχαστρο αυτών των σχεδίων είναι οι νεανικές συνειδήσεις, ώστε να δηλητηριαστούν συστηματικά

Μάκης Παπαδόπουλος: Αντικομμουνιστική εκστρατεία της ΕΕ για να μας πείσει περί της αναγαιότητας του καπιταλιστικού βάλτου − Σύντομο μάθημα για τα ποτάμια αίματος της αστικής δημοκρατίας (VIDEO)

ΜΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Η κυβέρνηση φέρνει κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης μασκαρεμένη με ασπιρίνες για την ακραία φτώχεια

Παρασκευή 25/08/2017 - 14:14 - Ενημέρωση: Παρασκευή 25/08/2017 - 14:19

Η αντικομμουνιστική εκστρατεία αφορά ολόκληρη την ΕΕ και έχει στόχο να πειστούν οι λαοί στην Ευρώπη ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τον καπιταλιστικό βάλτο της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, της φτώχειας. Ο δεύτερος στόχος είναι να πειστούν ότι η αστική δημοκρατία ήταν ο συνεπής αντίπαλος του φασισμού, παραχαράσσοντας την ιστορία. 

Αυτό επισήμανε μεταξύ άλλων ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας στην τηλεόραση του «ΣΚΑΪ» το μεσημέρι της Παρασκευής 25 Αυγούστου και σχολιάζοντας τη συζήτηση των τελευταίων ημερών.

ΚΚΕ-Ανακοίνωση για συνταγματική αναθεώρηση: Ανοικτή παρέμβαση στη λειτουργία των κομμάτων – Περιορισμός των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών – Καταστολή του εργατικού - λαϊκού κινήματος

ΚΚΕ: Ανακοίνωση για τις προτάσεις της ΝΔ για τη συνταγματική αναθεώρηση

Σε ανακοίνωση για τις προτάσεις τηςΝΔ σχετικά με τη συνταγματική αναθεώρηση το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Οι προτάσεις της ΝΔ για τη συνταγματική αναθεώρηση, που γίνονται στο όνομα της διαφάνειας και της δήθεν ενίσχυσης της λαϊκής κυριαρχίας, έχουν στόχο να κάνουν το σάπιο αστικό κράτος ακόμη πιο εχθρικό ενάντια στο λαό και τα συμφέροντά του.

Ελευθερία Ανάπηρη, Ασφάλεια των Όπλων, Δικαιοσύνη Τυφλή – Φράχτες στο Αιγαίο, συρματόπλεγμα στη φτώχεια – 22 τουλάχιστον μετανάστες νεκροί ανοιχτά της Σάμου

Είκοσι δύο μετανάστες νεκροί από τη νέα τραγωδία στο Αιγαίο

Είκοσι δύο νεκροί μετανάστες ο μέχρι στιγμής απολογισμός της νέας τραγωδίας που σημειώθηκε στο Αιγαίο, με ιστιοφόρο που αναποδογύρισε ανοιχτά της Σάμου τα ξημερώματα. Πρόκειται για 12 γυναίκες, έξι άνδρες και 4 παιδιά, τρία αγόρια και ένα κορίτσι.

Η αναμόρφωση του αστικού σκηνικού: Τα σενάρια και το κριτήριο ψήφου

Τα σενάρια και το κριτήριο ψήφου

Οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου είναι γεμάτες από διάφορα σενάρια για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος με αναφορά στις δαιδαλώδεις διεργασίες που συντελούνται.

Στη ΝΔ προωθείται η μετεξέλιξη του κόμματος σε μια πιο κεντρώα παράταξη, με αφομοίωση στελεχών και της κεντροαριστεράς. Ενώ αντίστοιχα δραστηριότητα καταγράφεται στα δεξιά της ΝΔ. ΑΝΕΛ, Πολύδωρας, Ζώης, Ψωμιάδης ψαρεύουν στα θολά νερά της «πατριωτικής λαϊκής δεξιάς».

Φρίντριχ Ένγκελς – Περί δημοκρατίας

Από το "Η Δημοκρατία στην Ισπανία" (1873), ΚΟΜΕΠ 2013, τευχ. 6.

Μέσω Lenin Reloaded 
Με ένα τριπλό σχόλιο του Αντώνη από το ιστολόγιό του

[...] Από το 1789 μέχρι το 1869 [η δημοκρατία] αποτελούσε το ιδανικό ενθουσιωδών μαχητών ης ελευθερίας, οι οποίοι πάντα φιλοδοξούσαν να την πετύχουν μέσα από σκληρό, αιματηρό αγώνα· και κάθε φορά που πλησίαζαν να την πετύχουν, αυτή δραπέτευε και πάλι. Από τη στιγμή που ένας βασιλιάς της Πρωσίας [ο Γουλιέλμος Α'] κατάφερε να δημιουργήσει μια γαλλική δημοκρατία, όλα αυτά άλλαξαν. Από το 1870 –και αυτό αποτελεί πρόοδο– οι δημοκρατίες δεν γίνονται πια από δημοκράτες, ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν πια καθαροί δημοκράτες, αλλά από βασιλικούς απελπισμένους από τη μοναρχία. Για ν' αποφύγει τον εμφύλιο πόλεμο η μοναρχικά σκεπτόμενη αστική τάξη εδραιώνει τη δημοκρατία στη Γαλλία και την διακηρύσσει στην Ισπανία –στη Γαλλία επειδή υπάρχουν πολλοί υπερασπιστές της, στην Ισπανία επειδή ο τελευταίος πιθανός βασιλιάς είναι σε απεργία.

Εδώ βρίσκεται μια διπλή πρόοδος.

Πρώτο, η μαγεία που περιέβαλλε μέχρι τώρα τ' όνομα της δημοκρατίας διαλύθηκε. Μετά από τα γεγονότα στη Γαλλία και την Ισπανία μόνο ένας Karl Blind [οπαδός της δημοκρατίας, που κράτησε σοβινιστική στάση στο γερμανογαλλικό πόλεμο] μπορεί να παραμείνει προσκολλημένος στη μεταφυσική πίστη στα θαυματουργά οφέλη της δημοκρατίας. Η δημοκρατία εμφανίζεται επιτέλους και στην Ευρώπη ως αυτό που είναι σύμφωνα με τη φύση της και ως αυτό που αποτελεί πραγματικότητα στην Αμερική –ως η πιο τελειοποιημένη μορφή της εξουσίας της αστικής τάξης. [...] Από ‘δω και στο εξής η εργατική τάξη δεν μπορεί να έχει πια αυταπάτες για τη φύση της σύγχρονης δημοκρατίας ως τη μορφή του κράτους στην οποία η εξουσία της αστικής τάξης επιτυγχάνει την τελική, την πιο τελειοποιημένη της έκφραση. Στη σύγχρονη δημοκρατία η πολιτική ισότητα, η οποία σε όλες τις μοναρχίες υπόκειται ακόμα σε κάποιες εξαιρέσεις, επιβάλλεται επιτέλους πλήρως. Και αυτή η πολιτική ισότητα τι άλλο μπορεί να είναι πέρα από τη διακήρυξη της θέσης ότι οι ταξικές διαφορές δεν αφορούν το κράτος, ότι η αστική τάξη έχει στον ίδιο βαθμό το δικαίωμα να είναι αστική τάξη όπως και οι εργάτες να είναι προλετάριοι;

 

Lenin Reloaded, 27/10/2013

_____________________________________

Τα σχόλια του Αντώνη από 11:12– 11:17 μ.μ. 

 

1. 23 Νοεμβρίου 2013 - 11:12 μ.μ.

Έχω περιέργεια πόσες επισκέψεις θα έχει αυτή η ανάρτηση, που λέει σε δύο παραγράφους ό,τι δεν είπαν τόνοι ολόκληροι "αριστερής θεωρίας" την περίοδο 2008-2013.

Ως τώρα, βαράει μύγες, και χωρίς να είναι "tl:dr", που ‘λεγε και μια ψυχή.

Γιατί βέβαια, αν διαβαζόντουσαν οι Ένγκελς αντί των Ρούσηδων, δεν θα ήταν τα πράγματα όπως είναι σήμερα...

2. 23 Νοεμβρίου 2013 - 11:15 μ.μ.

Θα μου πείτε, τυχαία, αυθαίρετα, κατά λάθος διαβάστηκαν οι Ρούσηδες και όχι οι Ένγκελς;

Όχι βέβαια, ούτε τυχαία, ούτε αυθαίρετα, ούτε κατά λάθος. Οι Ρούσηδες εξέφρασαν τις αναζητήσεις της μεγαλύτερης μερίδας του σημερινού ελληνικού λαού, τους ιδεολογικούς του προσανατολισμούς, και το επίπεδο της ταξικής του συνείδησης πολύ περισσότερο από ό,τι οι Ένγκελς. Οι αντεπαναστάσεις έχουν συνέπειες βαθιές και δύσκολα αναστρέψιμες.

3. 23 Νοεμβρίου 2013 - 11:17 μ.μ.

Διαβάζουμε αυτό που είμαστε, αναζητούμε αυτό που κουβαλάμε, συγκλονιζόμαστε από ό,τι έχουμε τον εξοπλισμό για να συγκλονιστούμε, αλλάζουμε από ό,τι ανταποκρίνεται στο τι είδους αλλαγή επιζητούμε.

ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ: Αντιπαράθεση που κρύβει τον φασισμό και τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί κριτική στην κυβέρνηση ότι «δεν θέλει και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ποινικά τη Χρυσή Αυγή». Της καταλογίζει ανεπάρκειες, καθυστερήσεις και κενά στον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε τις ποινικές υποθέσεις που αφορούν σε μέλη της, επειδή η Χρυσή Αυγή είναι «σάρκα από τη σάρκα» της ΝΔ, όπως γράφει η χτεσινή «Αυγή».

Γκαίμπελς: «Αν πετύχουμε να εκλεγούν στα διάφορα κοινοβούλια εξήντα ως εβδομήντα υποκινητές και οργα­νωτές από το κόμμα μας, θα πλη­ρώνει για την αγωνιστική μας οργάνωση η ίδια η πολιτεία»

 

 Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή...

 

Jens-Galschiot, Justice

 

 

...γι' αυτό πάντα την οδηγεί το αστικό κράτος

Γκαίμπελς: «Αν η Δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια που γι' αυτή τη δουλειά να μας δώσει κάρτες δωρεάν μετακίνη­σης και μισθούς, δικό της πρόβλη­μα»

 Οι τρομοκράτες της Χρυσής Αυγής συνελήφθησαν.
Οι βουλευτές της παραμένουν ελεύθεροι

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ χαιρετίζει την «ισχυρή θέση» της κυβέρνησης για τη Χρυσή Αυγή

Φασισμός = Καπιταλισμός

Λευτεριά σε όλους τους αγωνιστές της Χρυσής Αυγής

Ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους αφέθηκαν οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής Ηλ. Κασιδιάρης, Ηλ. Παναγιώταρος και  Ν. Μίχος, ύστερα από ομόφωνη απόφαση των ανακριτών και των εισαγγελέων. Προφυλακιστέος κρίθηκε ο Γ. Λαγός.

«Μπαίνουμε στη Βουλή για να μας εφοδιάσει το οπλοστάσιο της Δημοκρατίας με τα δικά του όπλα»

Επειδή οι Πρετεντέρηδες, οι Ευαγγελάτοι, οι Αναγνωστάκηδες σήμερα τα ήξεραν όλα για το ναζιστικό μόρφωμα, αλλά χθες τα αγνοούσαν, υποστηρίζοντας ότι η Χρυσή Αυγή είναι το κόμμα του «σοφού λαού», ας ξαναδούμε δυο παιδαγωγικά βιντεάκια που παίχτηκαν πριν από ένα χρόνο, στις 13/10/2012.

 

  
 

«Είμαστε κόμμα αντικοινοβουλευτικό. Μπαίνουμε στη Βουλή για να μας εφοδιάσει το οπλοστάσιο της Δημοκρατίας με τα δικά του όπλα. Αν η Δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια που γι' αυτή τη δουλειά να μας δώσει κάρτες δωρεάν μετακίνη­σης και μισθούς, δικό της πρόβλη­μα. Αν πετύχουμε να εκλεγούν στα διάφορα κοινοβούλια εξήντα ως εβδομήντα υποκινητές και οργα­νωτές από το κόμμα μας, θα πλη­ρώνει για την αγωνιστική μας ορ­γάνωση η ίδια η πολιτεία.

"Η δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα..." (ΙΙ)

 

«Έχει ειπωθεί ότι η δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα,
με την εξαίρεση όλων των άλλων που έχουν δοκιμαστεί.»
Winston Churchill

Ένα ευφυολόγημα. Στην δημοκρατία αρέσουν τα ευφυολογήματα. Για τον Πλάτωνα ήδη, οι βασικοί της ιδεολογικοί εκφραστές λέγονται σοφιστές. Η δημοκρατία αγαπά τους σοφιστές και τα σοφίσματα.

Ένα ευφυολόγημα με την δομή παραδοξολογίας. Στην δημοκρατία αρέσει η παραδοξολογία. Είναι το χειρότερο πολίτευμα, εκτός από όλα τα άλλα. Είναι πραγματική δημοκρατία στον βαθμό που δίνει φωνή σε αυτούς που την εχθρεύονται. Είναι η ίδια ο χειρότερος εχθρός του εαυτού της. Είναι το πολίτευμα που όταν μιλά για τον εαυτό του λέει τα χειρότερα, για αυτό παραμένει το καλύτερο.

Δημοκρατία (I)

«Έχει ειπωθεί ότι η δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα,
με την εξαίρεση όλων των άλλων που έχουν δοκιμαστεί.»

Winston Churchill

«Ναι, η δημοκρατία δεν είναι καθόλου καλή, ο Μαρξ είχε δίκαιο, αλλά τι άλλο είναι ο Μαρξ παρά ένας τρόπος του να μιλάς για την υπόσχεση της δημοκρατίας, για την δημοκρατία ως υπόσχεση,
για την δημοκρατία που έρχεται πέρα από τον Μαρξ,
μετά τον Μαρξ, παρά τον Μαρξ;»

Αντώνης Μπαλασόπουλος

Διαβάζουμε σε άρθρο του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, 7/9/2013:


Στην Κύπρο, τέλος, με 41 θετικές ψήφους έναντι τριών αρνητικών, η Βουλή ψήφισε την Πέμπτη τις «προαπαιτούμενες δράσεις» για την εκταμίευση της επόμενης δόσης, ύψους 1,5 δισ. ευρώ.

Είχε προηγηθεί γερό παζάρι, καθώς κατά την ψήφιση των 14 μνημονιακών νομοσχεδίων, δύο από αυτά δεν συγκέντρωσαν αρχικά την πλειοψηφία του Σώματος.

Με 22 ψήφους κατά και 21 υπέρ, οι νόμοι «περί συνεργατικών εταιρειών» και «περί αναδιάρθρωσης χρηματοοικονομικών οργανισμών (Ελληνικής Τράπεζας)» καταψηφίστηκαν από την Ολομέλεια της Βουλής.

Αργά το βράδυ και ύστερα από παρασκηνιακές διεργασίες, τα δυο επίμαχα νομοσχέδια εγκρίθηκαν(!!)