Ο
Αναστάσιο Ακίνο ήτανε ο Σπάρτακος του Ελ Σαλβαδόρ
o
Μαρουλάντα και ο Γιον Σόσα και ο Πατρίς Λουμούμπα
του
19ου αιώνα στο Ελ Σαλβαδόρ
Ρόκε Δάλτον
Γεννήθηκε
στο Σαν Σαλβαδόρ στις 14 Μαΐου 1935
Δολοφονήθηκε στο Κεσαλτεπέκε στις 10 Μαΐου 1975
10
ποιήματα από 2 συλλογές
Μετάφραση
– Σημειώσεις
Μπάμπης
Ζαφειράτος – Μποτίλια Στον Άνεμο
Πρώτη
δημοσίευση, Κατιούσα,
10/5/2023
Κεντρική
Φωτό: Ο Ρόκε Δάλτον στην Αβάνα το 1969, στο Casa de las Américas, σε συζήτηση
αμέσως μετά την απονομή του Βραβείου Ποίησης για την ποιητική συλλογή Ταβέρνα
και άλλα Μέρη (Taberna y otros Lugares). Φωτό: Χεράρδο Μπαρέρο.
(Πηγή: Μουσείο Λόγου και
Εικόνας του Ελ Σαλβαδόρ)
δεν
πήρε την εξουσία γιατί δεν το ήξερε πως είχε κερδίσει τη μάχη
μετά την ενέδρα που έστησε στη φρουρά
και οργάνωσε σαν μαρξιστής την αποδώ μεριά του Ποταμού Λέμπα
και απαλλοτρίωσε τα πάντα από τους πλούσιους του Σαν Βισέντε
που είχανε κρύψει το χρυσάφι τους στην εκκλησία κάτω απ’ του Σαν Χοσέ τα άγια
μεσοφόρια
(Ρόκε
Δάλτον: Ιστορίες και ποιήματα της Ταξικής Πάλης, Ακροαριστεροί)
Το παράθυρο στο πρόσωπο (1961)
La Ventana en El Rostro (México)
Άσματα για τον
Αναστάσιο Ακίνο
[16
Απρ. 1792 – Σαν Βισέντε, 24 Ιουλ. 1833]
Στον
Χόρχε Αρίας Γόμες
Ο Αναστάσιο Ακίνο ήτανε η
ενσάρκωση του αρχαιότερου ιδεώδους για τον ειρηνικό άνθρωπο της Αμερικής: του
ιδεώδους της συνύπαρξης με τη γη, με την ελευθερία, με την απλόχερη αγάπη.
Το 1832, έναν αιώνα
ακριβώς πριν από την οδυνηρή εποποιία του Φελισιάνο Άμα και του Φαραμπούντο Μαρτί,
πατέρες της μελλοντικής πατρίδας, ο Αναστάσιο Ακίνο, μπροστάρης των ιθαγενών
του Σαν Πέδρο Νονουάλκο, ξεσηκώθηκε ενάντια στο καταπιεστικό καθεστώς των
λευκών και πλούσιων Λαντίνων, που εμπορεύονταν, και εξακολουθούν να
εμπορεύονται, την πείνα και τον πόνο του Ίντιου.
Μετά από πολλές νικηφόρες
μάχες, συνελήφθη από τις δυνάμεις της κυβέρνησης του Σαλβαδόρ και τουφεκίστηκε
στις 24 Ιουνίου του 1833.
Μετάφραση: Μπάμπης
Ζαφειράτος, 26 Φεβ. – 8 Μαρ. 2023
Cantos a Anastasio Aquino
A Jorge Arias Gómez
Anastasio Aquino fue la encarnación del más
antiguo ideal del hombre pacíficamente americano: el ideal de convivir con la
tierra, con la libertad, con el amor repartiéndose.
En el año de 1832, exactamente un siglo antes de
la dolorosa epopeya de Feliciano Ama y Farabundo Martí, padres de la patria
futura, Anastasio Aquino se rebeló al frente de la comunidad indígena de San
Pedro Nonualco, contra el sistema opresor de los blancos y ladinos ricos que
comerciaban, como ahora comercian, con el hambre y el dolor del indio.
Después de muchas batallas victoriosos, fue
capturado por las fuerzas del gobierno salvadoreño y fusilado el 24 de junio de
1833.
Καταγωγή
I
Το γυμνό σου πόδι πάνω
στη σκληρή γη: λάσπη στη λάσπη.
Το πρόσωπό σου ομόψυχο μπροστά στον λαό: αίμα στο αίμα.
Η αντρίκια φωνή σου ένας κάμπος φλεγόμενος: κραυγή στην κραυγή.
Το σώμα σου, καθεδρικός από αντάρτικα μούσκουλα: άνθρωπος στον άνθρωπο.
Η καρδιά σου από καστανόχρωμα άνθη, δίχως αγκάθια: ρόδο στο ρόδο.
Το γοργόφτερο βήμα σου πάντα μπροστά: ρότα στη ρότα.
Η εκδικήτρα γροθιά σου, πάντα υψωμένη: πέτρα στην πέτρα.
Ο θάνατός σου, η επιστροφή σου στη γη: μάχη στη μάχη.
