Εννιά χρόνια συμπληρώνονται από την έναρξη του πολέμου στη Συρία, που έχει προκαλέσει χιλιάδες νεκρούς, ακόμα περισσότερους σακατεμένους, ανεκτίμητες καταστροφές και το μεγαλύτερο προσφυγικό κύμα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στον καταιγισμό των σημερινών εξελίξεων και των ανταγωνισμών για την «επόμενη μέρα», κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι το φιτίλι του πολέμου στη Συρία άναψε το 2011 με τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη», που υποδαύλισαν ΗΠΑ και ΕΕ σε χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, προωθώντας ένα συνολικότερο σχέδιο υπονόμευσης κυβερνήσεων και καθεστώτων της περιοχής για να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα και να περιορίσουν την επιρροή των ανταγωνιστών τους, κυρίως της Ρωσίας και της Κίνας.
Μέσα σε λίγους μήνες από την έναρξη των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στη Συρία, που προβάλλονταν ως «αγώνας για τη δημοκρατία και την ελευθερία», όπως προηγουμένως στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, στην Τυνησία και αλλού, η αντιπαράθεση με την κυβέρνηση Ασαντ πήρε ένοπλη μορφή, από τμήματα της αντιπολίτευσης που χρηματοδότησαν και στήριξαν οι ΗΠΑ, πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου και κράτη της ΕΕ.
