Δεκέμβρης 1944 (17)

Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά. Ο Φιντέλ είναι αθάνατος

Έφοδος στις Μονκάδες τ’ Ουρανού!: Fidel vivirá para siempre! Fidel es inmortal! - Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά! Ο Φιντέλ είναι αθάνατος!
Φιντέλ: Ένα σύγγραμμα περί ηθικής και δυο μεγάλα αρχίδια στην υπηρεσία της ανθρωπότητας (Ντανιέλ Τσαβαρία)
* Φιντέλ: Αυτός που τους σκλάβους ανύψωσε στην κορφή της μυρτιάς και της δάφνης
* Πάμπλο Νερούδα: Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε * Νικολάς Γκιγιέν: Φιντέλ, καλημέρα! (3 ποιήματα)
* Ντανιέλ Τσαβαρία: Η Μεγάλη Κουβανική Επανάσταση και τα Ουτοπικά Αρχίδια του Φιντέλ * Ντανιέλ Τσαβαρία: Ο ενεργειακός βαμπιρισμός του Φιντέλ * Ραούλ Τόρες: Καλπάζοντας με τον Φιντέλ − Τραγούδι μεταφρασμένο - Video * Χουάν Χέλμαν: Φιντέλ, το άλογο (video)


Κάρλος Πουέμπλα - Τρία τραγούδια μεταφρασμένα που συνάδουν με τη μελωδία:
* Και τους πρόφτασε ο Φιντέλ (Y en eso llego Fidel) − 4 Video − Aπαγγελία Νερούδα * Δεν έχεις πεθάνει Καμίλο (Canto A Camilo) * Ως τη νίκη Κομαντάντε (Hasta siempre Comandante)
* Τα φρούρια του ιμπεριαλισμού δεν είναι απόρθητα: Μικρή ιστορική αναδρομή στη νικηφόρα Κουβανική Επανάσταση και μέχρι τις μέρες μας ‒ Με αφορμή τα 88α γενέθλια του Φιντέλ ‒ Εκλογικό σύστημα & Εκλογές - Ασφάλεια - Εκπαίδευση - Υγεία (88 ΦΩΤΟ) * Φιντέλ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η Γυναίκα με τα Σπίρτα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η Γυναίκα με τα Σπίρτα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017

Μπάμπης Ζαφειράτος: Αχιλλέας Καουρισμάκι - Ο ποιητής του προλεταριάτου και Η Γυναίκα Με Τα Σπίρτα

*
Παρουσίαση
Μπάμπης Ζαφειράτος
(Καισαριανή, 1 Μαρ. 2017)
*
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
Σήμερα (8/3/2017) η πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας
Στις 6.30 μ.μ., στον κινηματογράφο Studio στην πλατεία Αμερικής.
Προβολή της ταινίας
Δυο Μέρες, Μια Νύχτα
(Deux Jours, Une Nuit, 2014)
Σκηνοθεσία: Ζαν-Πιέρ και Λικ Νταρντέν
Ηθοποιοί: Μάριον Κοτιγιάρ (Σάντρα) -υποψήφια για Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου, Φαμπρίτζιο Ροντζιόνε (Μανού), Κατρίν Σαλέ (Ζουλιέτ), Ολιβιέ Γκουρμέ (Ζαν Μαρκ). Γαλλία – Βέλγιο, Έγχρ. 95'.
Η Σάντρα θα ξεχυθεί σε έναν αγώνα ταχύτητας, για να κάνει τους συναδέλφους της να αντιληφθούν το ταχυδακτυλουργικό κόλπο μιας αδίστακτης εργοδοσίας, που μετατρέπει τη συναδελφική αλληλεγγύη σε πριμ αλληλοσπαραγμού. (Μπ. Ζ.)
*

Η Νύχτα της Ανθρώπινης Ύπαρξης
Αναζητώντας το άλλο μισό του ουρανού (*)
ή
Σκλάβα χωρίς αλυσίδες
Η άγρια εργασιακή εκμετάλλευση, αλλά και το φάσμα της ανεργίας παράλληλα με τον αγώνα για επιβίωση –ιδιαίτερα σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης– αγγίζει όλες τις πλευρές της ζωής, «προσφέροντας» στις γυναίκες τριπλή καταπίεση: οικογενειακή, κοινωνική, ταξική.
Η πορεία των γυναικών στην ιστορία υπήρξε δύσκολη, δύσβατη, με εμπόδια και περιορισμούς.
Φασονάδικα, φαστφουντάδικα και κάθε λογής «άδικα», είναι οι σύγχρονοι τόποι μαρτυρίου των γυναικών κυρίως, ενώ στα όμορφα χρόνια μας τα πρώτα θύματα της ανεργίας είναι οι γυναίκες.
Εκατομμύρια εργάτριες και εργάτες έχουν δώσει και δίνουν σκληρές μάχες ενάντια στην καταπίεση, για έναν καλύτερο κόσμο.
(*) Το άλλο μισό του Ουρανού, σύμφωνα με μια κινέζικη παροιμία, είναι η Γυναίκα, αφού αυτά τα δύο στοιχεία –γυναίκα και ουρανός– συνθέτουν τον Κόσμο.
(Μπ. Ζ.)

*
Το κείμενο που ακολουθεί, στην πρώτη του ενότητα για τον σκηνοθέτη, συναντάει την παλαιότερη παρουσίαση στην Κινηματογραφική Λέσχη Σκοπευτήριο (14/1/2016): Άκι Καουρισμάκι: Ένας Ελληνοφινλανδός στο Λιμάνι της Χάβρης (Μποτίλια, 22/1/2016). Ωστόσο, έγινε προσπάθεια να μην είναι επανάληψη εκείνου –ακόμα και στα σημεία όπου τα δύο κείμενα διασταυρώνονται– αλλά, διατηρώντας το καθένα την αυτοτέλειά του, να λειτουργούν και συμπληρωματικά.
*
Σκηνοθέτης άνευ πτυχίου
Παλιός μας γνώριμος ο Καουρισμάκι από το περσινό Λιμάνι της Χάβρης (ταινία του 2011), γεννήθηκε το 1957. Παρά το ότι το επώνυμό του ακούγεται γιαπωνέζικο, το Άκι «Αν θέλετε να ξέρετε –δηλώνει–, προέρχεται από το Αχιλλέας»(!). Είναι ένας φιλέλληνας με σπίτι στα Γιάννενα.
Λαντζέρης, ταχυδρόμος και κριτικός κινηματογράφου αρχικά, βοηθός σκηνοθέτη του μεγαλύτερου αδελφού του, Μίκα, πέρασε γρήγορα στη σκηνοθεσία, χωρίς να περάσει ποτέ το κατώφλι της Σχολής Κινηματογράφου.