|
Σοβιερτική αφίσα του 1926. Οι χειραφετημένες γυναίκες οικοδομούν τον σοσιαλισμό. Adolf Iosifovich Strakhov-Braslavsky 1896-1979. |
Ποιος είναι ο βούρκος;
Σχετικά με τις καταγγελίες στο χώρο του θεάτρου
*
Της
Ελένης ΜΗΛΙΑΡΟΝΙΚΟΛΑΚΗ
(Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ)
*
Μίλησε, κλαις;
Όχι δε λες.
Μήπως πεινάς;
Και τι να φας!
(«Ο ηθοποιός», Μάνος Χατζιδάκις)
Η αποκάλυψη από την Σοφία Μπεκατώρου της σεξουαλικής
κακοποίησής της προκάλεσε ένα ντόμινο καταγγελιών στο χώρο του θεάτρου, που
ανεξάρτητα από τον όποιο προβληματισμό για το βαθμό στοιχειοθέτησής τους ή τον
τρόπο και το χρόνο δημοσιοποίησής τους, μπορούν να λειτουργήσουν θετικά.
Μπορούν δηλαδή να συμβάλουν στο να καταπολεμηθούν
συντηρητικά, πουριτανικά, ρατσιστικά αντανακλαστικά, που ενοχοποιούν τη γυναίκα
για τη σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική κακοποίησή της, στο να περιοριστεί ίσως
σε κάποιο βαθμό η αναπαραγωγή τέτοιων αντιδραστικών και επικίνδυνων φαινομένων.
Θα είναι μάλιστα ευχής έργο να βοηθήσουν το πλήθος των
εργαζομένων στο θέατρο, και σε κάθε κλάδο και εργασιακό χώρο, όλους αυτούς που
δεν έχουν την ευκολία και τα προνόμια των διασημοτήτων του θεάματος, να βρουν
τη δύναμη και την τόλμη για να προσπεράσουν τους εκβιασμούς και τον εκφοβισμό
της εργοδοσίας και να αντιπαλέψουν αγωνιστικά και συλλογικά, μέσα από τους
μαζικούς φορείς τους, κάθε μορφή βίας και καταναγκασμού, που γεννά αναπόφευκτα
η εκμεταλλευτική κοινωνία.
Γιατί, χωρίς αμφιβολία, το έδαφος για την ανάπτυξη και
την ανοχή φαινομένων κακοποιητικής συμπεριφοράς το λιπαίνει ο φόβος μπροστά
στην ανεργία, στην εργασιακή και οικονομική ανασφάλεια, στον κίνδυνο για
αποκλεισμό από την εργασία, στην ανέχεια, στην πείνα, ο οποίος ενισχύεται από
την απουσία εργασιακών δικαιωμάτων, μετατρέποντας τους εργαζόμενους σε εύκολα
θύματα.