Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα.
Καλή στεριά, συνταξιδιώτες...
Ή καλή θάλασσα.
(13 Απριλίου 1947, Πάτρα – 28 Δεκεμβρίου 2019, Αθήνα)
Τζαζ-ροκ μορφή συνθέτη ερμηνευτή και στόφα θεατρίνου
Γραμμές πνευστών με ηχόχρωμα εξαίσιας νυχτωδίας
Κι ο Ελευθερίου ο Αλκαίος ο Χικμέτ ο Καββαδίας…
Βγαίνουν από την πίπα σου σαν απ’ το Λύχνο του Αλαδδίνου
Και ό,τι κι αν γράφει ετούτη η σκρόφα η Ιστορία
Ο Ρίτσος με ένα σύννεφο το μέλλον ξελασπώνει
Σε μια πιρόγα ο Ντικ διώχνει το ζόφο που μας ζώνει
Και στο ρεσάλτο τους ο Μπρεχτ με τη Μαρία
Μας παρασέρνουν σε χορό
Στο αγαπημένο σου φτερό
Του καρχαρία
«Φεύγει», μετά από παλικαρίσια μάχη με τον καρκίνο, ο μουσικοσυνθέτης Θάνος Μικρούτσικος, ο άνθρωπος που «χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία», με τη ζωή και το έργο του, την παλικαρίσια στάση του απέναντι στην ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία χρόνια, μας έμαθε πολλά... Με κυριότερο: «Μη σταματήσεις να ονειρεύεσαι, να σπρώχνεις τα όριά σου, να κατακτήσεις το αδύνατο».
Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 13 Απριλίου 1947. Ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές του σε μικρή ηλικία στη Φιλαρμονική Εταιρεία Πατρών και στο Ελληνικό Ωδείο (πιάνο, θεωρία, αρμονία).
Ο ποιητής, ο συγγραφέας, ο ζωγράφος, ο διανοούμενος, ο
στενός συνεργάτης, του "Ριζοσπάστη", ο δικός μας Γιώργος Κακουλίδης
έφυγε σήμερα από τη ζωή νικημένος από τον καρκίνο μετά από πολύχρονη και
παλικαρίσια μάχη που έδωσε.
«Τα κείμενα του Γιώργου Κακουλίδη δεν είναι πορσελάνες.
Είναι σκληρά διαμάντια, που δεν τα κατεργάζεται με στόχο το κάλλος, αλλά μας τα
πετάει στο πρόσωπο. Εχουν μια άγρια, δημιουργική ομορφιά, αλλά και πρακτική
αξία...».Αυτά αναγράφονταν στο οπισθόφυλλο της τελευταίας έκδοσης
που κυκλοφόρησε, «Καθωσπρέπει Σκέψεις» από τις εκδόσεις «Ερατώ».
Η ποίησή του δε είναι στιλιζαρισμένη και «καθώσπρέπει». Είναι
μαχητική και ασυμβίβαστη. Είναι καταγγελτική. Είναι απότομη και δύσκολη, αλλά
και «πλασμένη με εικόνες που λάμπουν σαν πετράδια». Μέσα από την ποίησή του μας
έμαθε για εκείνο το λουλούδι που μπορεί να «κρατά τον ουρανό». Στέκεται
με συμπάθεια μπροστά στον κατατρεγμένο, μπροστά σε ιστορικά πρόσωπα που δεν
φοβήθηκαν το τέλος. Αλλωστε, ήταν «ολόκληρος μια μνήμη», όπως έλεγε. «Ολοι
έρχονται σε μένα για να τους θυμίσω το παρελθόν. Ακόμα και οι πεθαμένοι μου».
Θάνος Μικρούτσικος: Γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1947 στην Πάτρα – 28 Δεκεμβρίου 2019, στην Αθήνα
Ναζίμ Χικμέτ: 15 Ιανουαρίου 1902, Θεσαλονίκη – 3 Ιουνίου 1963, Μόσχα
Μαρία Δημητριάδη: Αθήνα, 11 Απριλίου 1950 – 6 Ιανουαρίου 2009
Σχέδιο – Σύνθεση, Μπαμπης Ζαφειράτος, 10.V.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)
ΝαζίμΧικμέτ
[Τα τραγούδια]
Τα τραγούδια των ανθρώπων είναι πιο όμορφα απ’ τους
ίδιους
πιο βαριά από ελπίδα
πιο λυπημένα
πιο διαρκή
Πιότερο απ’ τους ανθρώπους, τα τραγούδια τους αγάπησα.
Χωρίς ανθρώπους μπόρεσα να ζήσω
όμως ποτέ χωρίς τραγούδι·
μού ’τυχε ν’ απιστήσω κάποτε
στην πολυαγαπημένη μου,
όμως ποτέ μου στο τραγούδι που τραγούδησα γι’ αυτήν·
«Άφησες μόνο το χαμόγελό σου και χάθηκες στο βάθος»...
Δευτέρα 28/12/2020 - 09:02
Κι όλοι εμείς«σιγοντάρουμε
το παράπονο της νύχτας»κι αναρωτιόμαστε «ποιος άλλαξε του χρόνου τη ροή»
κι ανέκοψε τη ροή αυτής της δημιουργίας.
«Γλυκιά μου μελωδία, Του απείρου αρμονία»...
τέτοιες ήταν όλες οι μελωδίες σου. Και μας ταξίδευαν σε εικόνες και αισθήσεις.
Όπως τα μπάρκα του Κόλια, τα δίδυμα φορτηγά στην Πέργαμο και στην Μπαστιά, το
χιόνι τη νύχτα μπροστά στις πύλες της Μαδρίτης, το φουσκωμένο ποτάμι του λαού
στην κοιλάδα της Φουέντε Οβεχούνα, την πιο όμορφη θάλασσα, αυτή που δεν έχουμε
ακόμα ταξιδέψει...
Και μ' όλα «τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας
λόγια», έβαλες στο στόμα μας τους ποιητές. Ανυψωθήκαμε, δακρύσαμε, αλλά και
γλεντήσαμε, ρίξαμε τις ζεμπεκιές μας σε «μια πίστα από φώσφορο»,
αστειευτήκαμε, ερωτευτήκαμε, «βάλαμε φωτιά στα φρένα»...
(13 Απριλίου 1947, Πάτρα – 28 Δεκεμβρίου 2019, Αθήνα)
Τζαζ-ροκ μορφή συνθέτη ερμηνευτή και στόφα θεατρίνου
Γραμμές πνευστών με ηχόχρωμα εξαίσιας νυχτωδίας
Κι ο Ελευθερίου ο Αλκαίος ο Χικμέτ ο Καββαδίας…
Βγαίνουν από την πίπα σου σαν απ’ το Λύχνο του Αλαδδίνου
Και ό,τι κι αν γράφει ετούτη η σκρόφα η Ιστορία
Ο Ρίτσος με ένα σύννεφο το μέλλον ξελασπώνει
Σε μια πιρόγα ο Ντικ διώχνει το ζόφο που μας ζώνει
Και στο ρεσάλτο τους ο Μπρεχτ με τη Μαρία
Μας παρασέρνουν σε χορό
Στο αγαπημένο σου φτερό
Του καρχαρία
Ο κλασικός, ο μοντέρνος, ο ατονικός, ο αυτοσχεδιαστικός,
ο φωνητικός, ο ροκ, ο θεατρικός, ο κινηματογραφικός, ο χορωδιακός, ο δημοτικός,
ο λαϊκός, ο απρόβλεπτος, ο ρηξικέλευθος,
Ο οραματιστής Θάνος Μικρούτσικος
16 Δεκ. 2018. Περισσός, «Η συνάντηση της νεοελληνικής λογοτεχνίας με το εργατικό κίνημα και την κομμουνιστική ιδεολογία από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και το Μεσοπόλεμο», 15-16 Δεκ. 2018
11 Μάρτη 2018, Γαλάτσι. 100 χρόνια ΚΚΕ. Με τον Κώστα Θωμαΐδη στην Καντάτα για τη Μακρόνησο του Ρίτσου.
Οι 6 φωτογραφίες που ακολουθούν (πηγή 902) είναι από τις 21 Σεπτέμβρη 2019, Πάρκο Τρίτση, 45ο
Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή (19, 20, 21) «Με τους αγώνες, τα όνειρα, τη δύναμή μας… “θα χτίσουμε έναν κόσμο λέφτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα…” (Ν.
Χικμέτ), ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ»
Ο μαχητής Θάνος Μικρούτσικος
Κι ενώ δίνει τη σκληρή μάχη του με τον καρκίνο Σε 98 μέρες, στις 28 Δεκέμβρη, θα πάρει την πιρόγα για την αθανασία
Τροπάρια Για Φονιάδες Μαρία Δημητριάδη, Γιώργος
Μεράντζας
(LYRA,
1977)
Ρόζα Λούξεμπουργκ
Μπλουζάκι χίπικο και παντελόνι τζιν και στην καρδιά ζωγραφισμένος ο Γκεβάρα. Στα πορνοστάσια με ουίσκι και με τζιν παίζουν αλέγκρο την καρδιά μου σε κιθάρα.
