Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα.
Καλή στεριά, συνταξιδιώτες...
Ή καλή θάλασσα.
Για τον Γιάννη Κουνέλλη: Μια πλήρης παρουσίαση από την Βασιλίκα Σαριλάκη στοtheartnoise
* Για τον Δημήτρη Μυταρά: Μια παρουσίαση από την Μαρίνα Κανακάκη στο art22
Κουνέλλης - Μυταράς: Μια τεράστια διπλή απώλεια σ' ένα βράδυ
Τον Γιάννη Κουνέλλη δεν δέχτηκε ποτέ η Σχολή Καλών Τεχνών και τον Δημήτρη Μυταρά τον διέγραψε η Ακαδημία Αθηνών. Κι οι δυο μεγαλούργησαν.
της Κατερίνας Λυμπεροπούλου
17 Φεβ. 17 (07:22) | upd: 17 Φεβ. 17 (14:08)
Τι κι αν ήταν κοινό μυστικό τα τεράστια προβλήματα που αντιμετώπιζε με την όρασή του όπως επίσης και το ότι η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια; Η είδηση τηςαπώλειας του κορυφαίου σύγχρονου ζωγράφου Δημήτρη Μυταρά σε ηλικία 83 ετών έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία χθες βράδυ - ίσως διότι τέτοιες μορφές θέλει να νιώθει κανείς ότι έχουν πάρει «εισιτήριο» για την αιωνιότητα. Κι αν αυτό συνέβη με τον Δημήτρη Μυταρά, η περίπτωση της απώλειας του Γιάννη Κουνέλη - καθώς υπήρξε το πρώτο μούδιασμα - που κυκλοφόρησε λίγη ώρα αργότερα έμοιαζε, το λιγότερο, με κακόγουστο αστείο.
Κι όμως, στα δημοσιεύματα ιταλικών μέσων ενημέρωσης δεν χωρούσε αμφισβήτηση: Το ίδιο βράδυ θα μετρούσε δυο απώλειες: Τόσο του δασκάλου κι Έλληνα θρύλου του εξπρεσιονισμού, Δημήτρη Μυταρά, όσο και του σπουδαίου διεθνή καλλιτέχνη, Γιάννη Κουνέλη, για τον οποίο είχε γραφτεί, μεταξύ άλλων, ένα αφιέρωμα στους NewYorkTimes(Οκτώβριος 2016) με τίτλο: «Η πνευματικότητα του Γιάννη Κουνέλη». («ThespiritualityofJannisKounellis»).