Κώστας Γουλιάμος: Η Ουκρανία και η στρατιωτικοποίηση της πολιτικής από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ – ΕΕ

*

Ένα εξαιρετικό άρθρο του Κώστα Γουλιάμου με την απρόσμενη συνάντηση του Ξενοφώντα για την ανεξαρτησία της βίας με τη κραυγή του Κόνραντ, «Η φρίκη... Η φρίκη…», που τη μεταφέρει ο Κόπολα στην Αποκάλυψη Τώρα και τη συνδέει με τον Έλιοτ της Έρημης Χώρας: «Σε μια χούφτα σκόνη θα σου δείξω το φόβο» (βλέπε και από σύνδεσμο κάτω)

*

Κώστας ΓΟΥΛΙΑΜΟΣ

Ουκρανία: Στρατιωτικοποίηση της πολιτικής από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ

Μετά την έγκριση για χρήση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς σε ρωσικό έδαφος από τον απερχόμενο Πρόεδρο των ΗΠΑ, κλιμακώνεται επικίνδυνα και ανεξέλεγκτα η σύγκρουση. Πιάνουμε λοιπόν τον μίτο από εκεί που τον άφησε ο Joseph Conrad με τον Kurtz στη νουβέλα «Η Καρδιά του Σκότους», δηλαδή με τον ιμπεριαλισμό των Ευρωπαίων στη ζούγκλα του Κονγκό.

Εκείνη η μέγιστη σε ένταση κραυγή «Η φρίκη! Η φρίκη!» στην αφήγηση του Conrad αποτυπώνει τη σκαιά και γλίσχρα πολιτική του ιμπεριαλισμού στο τέλος του πρώτου τέταρτου του 21ου αιώνα.

Υπό αυτό το πρίσμα, και στον απόηχο της απόφασης Μπάιντεν, το ευρωατλαντικό στρατόπεδο (ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ) κλιμακώνει τη σύγκρουση στην Ουκρανία, αυξάνοντας ραγδαία τους κινδύνους για τους λαούς.

Κώστας Γουλιάμος: Για τη λογοτεχνία, τις τέχνες, τις επιστήμες και την απεραντοσύνη του ελάχιστου

Κώστας Γουλιάμος

Σκέψεις

(Φωτογραφία: Γιώργος Χρηστάκη            ς)

Πολλοί διαβάζουν, μελετούν ή/και παραπέμπουν στην έννοια του “χρονότοπου” του Mikhail Bakhtin, ωστόσο ελάχιστοι γνωρίζουν ή συνειδητοποιούν πως ο όρος έχει τις ρίζες του στη θεωρία της σχετικότητας του Albert Einstein.

Το αναφέρω επειδή αρκετές εννοιλογήσεις αφομοιώθηκαν από θεωρητικούς των γραμμάτων και των τεχνών.

Από την άλλη λογοτεχνία και τέχνες εμπνέουν κατά καιρούς επιστημονικές ιδέες.

Τα επιστημονικής φαντασίας μυθιστορήματα, για παράδειγμα το “Contact” (1985) του Carl Sagan, έρχονται κι` επανέρχονται σε θεματικές επαφών της ανθρωπότητας με πιο προηγμένες τεχνολογικά εξωγήινες μορφές ζωής.

Κώστας Γουλιάμος: Η Καμάλα του Μπάιντεν, ο Ντόναλντ, ο Αμερικανικός Εμφύλιος του καπιταλισμού και οι επώδυνες διευθετήσεις για το Κυπριακό — Ούτε εισβολή, ούτε κατοχή! 50η επέτειος διαίρεσης!Ι

*

Βλέπε και

Νίκος Χριστοδουλίδης: «Προβλέψιμος και αξιόπιστος εταίρος»(!) η Κύπρος για τα ευρωατλαντικά σχέδια

*

Κώστας Γουλιάμος

Κυπριακό: συνάντηση επώδυνων διευθετήσεων — Για "50η επέτειο διαίρεσης (!) μιλάνε οι ΗΠΑ. Ούτε εισβολή, ούτε κατοχή!

Με αφορμή τη συνάντηση του πρόεδρου ΗΠΑ Biden με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Ν. Χριστοδουλίδη, ο Λευκός Οίκος εξέδωσε σχετική ανακοίνωση.

Το περιεχόμενο της εν λόγω ανακοίνωσης είναι όχι μόνο προκλητικό αλλά κι επικίνδυνα ανησυχητικό καθότι ο Λευκός Οίκος κάνει μια μεθοδευμένα βιαστική αναφορά στο κυπριακό. Συγκεκριμένα γίνεται αναφορά στην «50ή επέτειο διαίρεσης».

Αυτό. Ουδεμία αναφορά σε εισβολή και κατοχή από την Τουρκία. Πρόδηλα η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου δεν αποτελεί ένα pro forma έγγραφο.

Τουναντίον, ως επίσημη ανακοίνωση έχει τη δική της πολιτική σημειολογία, καθότι η απουσία ονομαστικής αναφοράς στο δράστη του εγκλήματος της εισβολής και κατοχής, δηλαδή στην Τουρκία, υποδηλοί περισσότερα απ` όσα αναφέρονται στο συγκεκριμένο κείμενο.

ΚΚΕ: Ανακοίνωση για την 28η Οκτωβρίου 1940 — 80 χρόνια από την Απελευθέρωση, 12 Οκτώβρη 1944 — Τότε και τώρα... Μόνο ο λαός σώζει τον λαό στο δρόμο της ανατροπής με ΚΚΕ δυνατό!

*

Βλέπε και:

ΚΚΕ: 80 χρόνια από την Απελευθέρωση, 12 Οκτώβρη 1944 — Τότε και τώρα... Μόνο ο λαός σώζει τον λαό στο δρόμο της ανατροπής με ΚΚΕ δυνατό!

*

ΚΚΕ: Ανακοίνωση για την 28η Οκτωβρίου 1940

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την εξής ανακοίνωση για την 28η Οκτωβρίου 1940

«Η εισβολή των στρατευμάτων της φασιστικής Ιταλίας τα ξημερώματα της 28ης Οκτώβρη 1940 αποτέλεσε το εναρκτήριο γεγονός - ορόσημο μιας περιόδου που θα οδηγούσε στο δράμα της τριπλής φασιστικής κατοχής, αλλά και στην αφύπνιση και ηρωική μαζική δράση των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.

Αυτή η δράση, μαζί με τον τιτάνιο αγώνα και τις θυσίες της ΕΣΣΔ και του Κόκκινου Στρατού, των παρτιζάνικων κινημάτων και των λαών σε όλη την Ευρώπη, οδήγησε τελικά στην απελευθέρωση της Αθήνας και όλης της χώρας —τα 80 χρόνια από την οποία τίμησε πριν λίγες μέρες το ΚΚΕ— και στη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των λαών.

Είναι πολλά αυτά που έχει να διδαχθεί ο λαός και η νεολαία από εκείνη την περίοδο, ιδιαίτερα σήμερα που η φωτιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου έχει ανάψει για τα καλά στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και στις συνολικά 56 συγκρούσεις που είναι ενεργές σε όλον τον πλανήτη, αριθμός που είναι ο μεγαλύτερος που έχει καταγραφεί μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Κώστας Γουλιάμος: Ο βιομηχανικός εφεδρικός στρατός και η φαιά πανούκλα — Καταπολέμηση της εκμετάλλευσης, όχι της μετανάστευσης

Κώστας Γουλιάμος

Καταπολέμηση της εκμετάλλευσης, όχι της μετανάστευσης

Η άνοδος της ακροδεξιάς επιβεβαιώνει την αλληγορία της «Πανούκλας» του Albert Camus: ότι δηλαδή δεν αντιμετωπίζεται η φαιά πανούκλα της ακροδεξιάς, του φασισμού-ναζισμού, και η επακόλουθη εξαθλίωση, με ανεξάντλητες δικαιολογίες.

Τέτοιες ακριβώς δικαιολογίες αποτυπώνονται για παράδειγμα στις αποφάσεις της γερμανικής κυβέρνησης αλλά και στη σχετική συζήτηση που γίνεται στην Ευρώπη –της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης- για το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα.

Διαβάζοντας κανείς προσεκτικά τις θέσεις των αστικών και συστημικών κομμάτων, αντιλαμβάνεται πως οι μηχανισμοί καταστολής και ο επικίνδυνα εκτεινόμενος κι εντεινόμενος ρατσισμός απέναντι στους μετανάστες και πρόσφυγες δεν αποτελούν μόνο αποκλειστικό γνώρισμα του λόγου της ακροδεξιάς.

Κώστας Γουλιάμος: Η καπιταλιστική κρίση, η αστική τάξη και η άνοδος του φασισμού στη Γερμανία (μα και αλλαχού)

*

Μια διακήρυξη ενάντια στο φασισμό δεν μπορεί να έχει ίχνος ειλικρίνειας, όταν μένουν ανέπαφες οι κοινωνικές καταστάσεις, που τον παράγουν σαν φυσική αναγκαιότητα. Όποιος δε θέλει να εγκαταλείψει την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όχι μονάχα δε θ' απαλλαγεί από το φασισμό, αλλά θα τον χρειάζεται. […] Είναι αδύνατο να θέλει κανείς να καταπολεμήσει το φασισμό διατηρώντας τον καπιταλισμό.

Μπέρτολτ Μπρεχτ: Για την τέχνη και την πολιτική

*

Κώστας Γουλιάμος

Η καπιταλιστική κρίση, η αστική τάξη και η άνοδος του φασισμού στη Γερμανία (μα και αλλαχού)

Το ακροδεξιό AfD κόμμα υπό την ηγεσία ενός ναζί, του Björn Höcke, ήρθε πρώτο στις εκλογές της Κυριακής στο ανατολικό κρατίδιο της Θουριγγίας, στη Γερμανία. Υπάρχει εξήγηση.

Έχει ιστορικά αποδειχτεί πως σε περιόδους παρατεταμένης καπιταλιστικής κρίσης, αυξάνονται τα ιδεολογήματα και οι προτάσεις που συσκοτίζουν τις αιτίες όξυνσης της κρίσης αλλά και τους τρόπους διεξόδου από αυτή.

Ταυτόχρονα επιχειρείται συστηματικά από τον κυρίαρχο αστικό πολιτικό λόγο αποπροσανατολισμός συνειδήσεων, που αντικειμενικά βρίσκονται σε αναβρασμό λόγω της επίθεσης του κεφαλαίου.

Κώστας Γουλιάμος: Για τη ρηγμάτωση της αστικής ιδεολογίας

Κώστας Γουλιάμος

Για τη ρηγμάτωση της αστικής ιδεολογίας

Ημεροδρόμος, Παρασκευή 30 Αυγούστου 2024

Τη διαλεκτική σύνδεση βάσης και εποικοδομήματος διατύπωσε το 1857 ο Μαρξ στον Πρόλογο της Εισαγωγής στην “Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας”, με τη θέση πως «η οικονομική δομή της κοινωνίας» σχηματίζει την «πραγματική βάση» πάνω στην οποία «υψώνεται ένα κοινωνικό και νομικό εποικοδόμημα».

Με βάση την ιστορική εμπειρία, οι επιστήμες —ως μέρος του κοινωνικού εποικοδομήματος— εξακολουθητικά αποτελούν αντικείμενο διαρκούς έρευνας. Παρατηρούμε πως στο ριζοσπαστικό δρόμο μαθηματικών και φυσικής, τουλάχιστον στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και αργότερα, οι επιστημονικές και τεχνολογικές καινοτομίες του 20ου διαδραμάτισαν καθοριστικό κοινωνικό και πολιτισμικό ρόλο.

Στην εποχή μας ωστόσο, ο καπιταλισμός εκτείνει και επιταχύνει με πρωτόγνωρη ένταση την ενσωμάτωση των νέων γνωσιολογικών δεδομένων (αστροφυσικής, γενετικής, νευρο-επιστήμης, κβαντικής τεχνολογίας, τεχνητής νοημοσύνης κλπ), στους μηχανισμούς λειτουργίας του, αλλοιώνοντας/ παραμορφώνοντας ή/και συγχέοντας την αληθινή ουσία της έρευνας με το καπιταλιστικό κέρδος.

Κώστας Γουλιάμος: Καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, πολιτικός υβριδισμός και ελεγχόμενη αντιπολίτευση

Κώστας Γουλιάμος

Καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και μεταρρυθμίσεις γεννούν τον ιό του πολιτικού υβριδισμού

Πολιτικός υβριδισμός είναι η εναλλασσόμενη σχέση αστικής εξουσίας μεταξύ αλληλοσυνδεόμενων κομματικών συστημάτων, με φαινομενικά ή κατ' επίφαση διαφορετικό ιδεολογικό πρόσημο.

Από πολλές απόψεις θα χαρακτήριζα τον πολιτικό υβριδισμό ως το επίσημο ένδυμα κομφορμισμού.

Μεταμφιεσμένος άλλοτε ως “εκσυγχρονισμός” κι άλλοτε ως “προοδευτικό” ή/και “ανανεωτικό” σύστημα ιδεών, ο πολιτικός υβριδισμός επιβάλλει, ενσωματώνει και, συνακόλουθα, διαιωνίζει την αστική ιδεολογική κυριαρχία, αναπαράγοντας αφενός την ταξική ιεραρχία κι εκμετάλλευση, αφετέρου τη συναίνεση και αποδοχή της από τις λαϊκές τάξεις ως κάτι “φυσικό” ή “κανονικό”. Πρόκειται για το επίσημο ένδυμα κομφορμισμού.

Κώστας Γουλιάμος: Ω, τι κόσμος μπαμπά... ή Η οικονομία της προσοχής

Κώστας Γουλιάμος

Ω, τι κόσμος μπαμπά...

Ο χρόνος στον καπιταλισμό του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα και, κυρίως, στο πρώτο ήδη τέταρτο του 21ου, συνδέεται μεταξύ άλλων με δύο παράγοντες: την οικονομία πολέμου και την οικονομία της προσοχής.

Ως γνωστόν η διεθνής βιβλιογραφία βρίθει αναλύσεων και κειμένων για την οικονομία πολέμου. Αντίθετα, ελάχιστα γνωρίζουμε για την οικονομία προσοχής.

Στη διάρκεια της θητείας μου στον Καναδά μελέτησα την κριτική μαρξιστική σκέψη του Dallas Smythe, ενός πρωτοπόρου διανοητή που εισήγαγε την έννοια του «κοινού ως προϊόντος», όπου η προσοχή αποτελεί έναν σπάνιο και πολύτιμο πόρο στη διατήρηση κι' ενίσχυση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και κατανάλωσης.

Κώστας Γουλιάμος: Ο βιολογικός μηχανισμός της ανθρώπινης σκέψης και η Τεχνητή Νοημοσύνη στα χέρια της αστικής τάξης — Αναγκαία η κοινωνικοποίηση της επιστημονικής εργασίας

Κώστας Γουλιάμος

Αναγκαία η κοινωνικοποίηση της επιστημονικής εργασίας

Το πεδίο της Τεχνητής Νοημοσύνης, το οποίο μονοπωλεί ο κεφαλαιοκρατικός ψηφιακός και κβαντικός κόσμος, έχει ρωγμές. Οι ρωγμές δεν αφορούν μόνο στην απεριόριστη μηχανοποίηση και αύξηση της αποδοτικότητας για μεγιστοποίηση του κεφαλαιοκρατικού κέρδους. Σχετίζονται και με μορφές και τρόπους απο-ανθρωποποίησης της ανθρωπινότητας.

Η ιστορικοποίηση της ανθρωπινότητας αποτελεί σημαντική αντίληψη στο έργο του Μαρξ. Αντιστρέφοντας τον μηχανιστικό αναγωγισμό και, κυρίως, την αφηρημένη καθολικότητα που απέδιδε στον άνθρωπο ο Χέγκελ ή/και ο Φόιερμπαχ, ο Μαρξ διατύπωσε τη θέση περί του ανθρώπου ως συγκεκριμένης καθολικότητας. Ειδικά στο Γ΄ από τα “Χειρόγραφα” (1844), εξηγούσε την ιδιότητα της ανθρωπινότητας του ανθρωπίνου γένους.

Επιπλέον ο Μαρξ στα Χειρόγραφα του 1844 σημείωνε: “Να λέμε ότι ο άνθρωπος είναι μια υλική, ζωντανή, πραγματική, αισθητή, αντικειμενική ύπαρξη με φυσικές δυνάμεις, σημαίνει ότι έχει πραγματικά αισθητά αντικείμενα σαν αντικείμενα της ύπαρξης του και της ζωτικής του έκφρασης…”.

Κώστας Γουλιάμος: Ο ιός των (απο)μιμήσεων

Κώστας Γουλιάμος

Ο ιός των (απο)μιμήσεων

Η επέκταση της λογοτεχνικής και καλλιτεχνικής ανεπάρκειας πολλαπλασιάζεται όσο ένα έργο αποτελεί άθροισμα (απο)μιμήσεων, μεταφέροντας το µνηµονικό ή φαντασιακό πρότυπο άλλων.

Έτσι το κείμενο (εικόνα, ήχος, γλώσσα) που μιμείται, “περιέχοντας πλήθη” κατά τη ρήση του W. Whitman, εκ προοιµίου ωθεί, αν δεν ενδυναµώνει έναν απατηλό τρόπο έκφρασης που κάθε άλλο παρά σχέση έχει με τη διακειμενική προέκταση ή/και τη δημιουργική συνδιαµόρφωση.

Η (απο)μίμηση συνθέτει ένα επικίνδυνο παιγνίδι και, συνάµα, έναν παιγνιώδες υβριδικό αποτύπωμα αυτο‐αναφορικής μορφής, όπου συγγραφείς και καλλιτέχνες μέσω φαντασμαγορικών και μη τεχνασμάτων αφενός καλύπτουν τη συγγραφική ή καλλιτεχνική τους ανεπάρκεια, αφετέρου απαξιώνουν λόγω αδυναμίας την οντολογική διαλεκτική του κοινωνικού είναι.

Κώστας Γουλιάμος: Η θεατρικότητα της λογοτεχνικής-καλλιτεχνικής ζωής

Προτομή του ποιητή Αχιλλέα Παράσχου, Αθήνα - Κήπος Ζαππείου. Γλύπτης, Γεώργιος Δημητριάδης

*

Κώστας Γουλιάμος

Η θεατρικότητα της λογοτεχνικής-καλλιτεχνικής ζωής

Στους “ποιητές και διανοητές αρχείου” μπορεί κανείς να εντάξει, αρχής γενομένης από τον Αχιλλέα Παράσχο, ολόκληρες στρατιές ποιητών, συγγραφέων και καλλιτεχνών.

Χωρίς στοχαστική φαντασία, ενεργή οντολογική θεμελίωση κι αισθητική ενσωμάτωση του κοινωνικού, χωρίς αυτοσυνείδηση και χωρίς την αποϊεροποίηση κοινότοπης γλώσσας και κάθε ιδεαλιστικού μυθεύματος, στρέφονται προς τον πολιτισμικό καιροσκοπισμό, μετέχοντας σε αγοραίες πρακτικές εφήμερης δόξας.

Μάλιστα πολλές φορές η στάση και η δράση τους παραπέμπει στον Αχιλλέα Παράσχο, ο οποίος μολονότι μέλος της «Χρυσής Νεολαίας» (διανοούμενων που ενεργά ζητούσαν την απομάκρυνση του Όθωνα από την Ελλάδα) και μάλιστα με ποινή φυλάκισης στο Μεντρεσέ της Πλάκας (εξού και το ποίημα του Εις τον πλάτανον του Μεντρεσέ), εντούτοις η στροφή του υπέρ του βασιλικού θεσμού, όπως βέβαια και η σχέση του με θύλακες της εξουσίας, έγιναν αντικείμενο παρωδίας και διακωμώδησης.

Κώστας Γουλιάμος: Κοινωνίες της μεγάλης φτώχειας και των αβυσσαλέων ανισοτήτων

Τζωρτζ Γκρος (1893-1959). Οι αποκρουστικοί τύποι της ιδιοκτησίας  (1921)

 

Κώστας Γουλιάμος

Κοινωνίες της μεγάλης φτώχειας και των αβυσσαλέων ανισοτήτων

Διογκώνεται το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών. Αυτό ακριβώς αποτυπώνεται στην τελευταία “Έκθεση Παγκόσμιου Πλούτου” της UBS για το 2023.

Σύμφωνα με την Έκθεση, το 1% των πλουσιότερων στον κόσμο, (εισοδήματος άνω του 1 εκατομ. δολαρίων, κατέχουν το 47,5% του συνόλου του παγκόσμιου πλούτου, το οποίο ισοδυναμεί με περίπου 214 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Οι ενήλικες με εισόδημα λιγότερο από 10.000 δολάρια, που αποτελούν σχεδόν το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού, κατέχουν λιγότερο από το 1% του παγκόσμιου πλούτου.

Τζωρτζ Γκρος (1893-1959). Οι κομμουνιστές πέφτουν – οι συναλλαγματικές αξίες σηκώνονται (1920)

Να σημειωθεί δε πως ο κόσμος έχει βυθιστεί σε ένα χρέος 315 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Institute of International Finance τον Μάιο.

Κώστας Γουλιάμος: Περί μετανθρωπισμού ξανά — Οι νέοι ωρολογοποιοί και η βαρβαρότητα του καπιταλισμού

Transhumanism by Cameron Gray 2024
For more art by Cameron Gray, please visit ParableVisions.com and Facebook.com/CameronGrayTheArtist

* * *

Κώστας Γουλιάμος

Επανέρχομαι στο περί μετανθρωπισμού ζήτημα

*

Ας ληφθούν υπόψη και τα ακόλουθα:

Κώστας Γουλιάμος: Ο homo technicus, η σοσιαλδημοκρατική εκδοχή του μετανθρωπισμού και η μηχανή της καπιταλιστικής ανάπτυξης (19/7/2023)

Κώστας Γουλιάμος: Για το ζήτημα του μετανθρωπισμού — Η κεφαλαιοκρατική εκμετάλλευση των μηχανών — Ημερίδα ΚΝΕ, 30/4/2024 (20/4/2024)

*

Συνήθως η ανάλυση που υπερασπίζεται το μετασχηματισμό της φυσιολογίας του Homo Sapiens με τεχνολογικά ενθέματα διατυπώνει θέσεις ad placitum οι οποίες —σε συνάρτηση με τις μεταφυσικές αντιλήψεις ή/και προσεγγίσεις περί της ιδιόμορφης όσο κι επιβεβλημένης σχέσης ανάμεσα στον άνθρωπο και το ψηφιακό/κβαντικό σύστημα τεχνολογίας—, διαμορφώνουν μια sui generis ερμηνευτική αποπλάνηση.

Ειδικότερα, τα χαρακτηριστικά αυτής της ερμηνείας προσπαθούν να εδραιώσουν δοξασίες μετανθρωπιστικού διαφωτισμού, εστιάζοντας σε προτάγματα μεταφυσικής επιστημολογίας αλλά και στρεβλώνοντας, μεταξύ άλλων, τον Αριστοτέλειο υλομορφισμό.

Ωστόσο το πιο σημαντικό είναι πως η εν λόγω ερμηνεία δεν κατανοεί τη διαλεκτική, κι έτσι ipso facto εξάγει συμπεράσματα και απόψεις που εκτοπίζουν τον άνθρωπο από την προσέγγιση στην αντικειμενική πραγματικότητα.

Κώστας Γουλιάμος: Προκατειλημμένη άγνοια — Οι σοφιστές, ο Πλάτωνας κι η αριστοκρατία του καπιταλισμού

 

Κώστας Γουλιάμος

Προκατειλημμένη άγνοια

Έχω κατ’ επανάληψη αναφερθεί σε προηγούμενα σχόλια για συγγραφείς που αποδίδουν εννοιολογήσεις και όρους σε λάθος στοχαστές ή/και αγνοούν ολόκληρες σχολές σκέψης. (βλ. και εδώ).

Πριν από λίγες μέρες ολοκλήρωσα το πόνημα του Jean-François Lyotard με τίτλο «Το Απάνθρωπο ‒ Κουβέντες για τον χρόνο» (2019, ελληνική έκδοση).

Ο Γάλλος διανοητής αναγνωρίζεται διεθνώς για το πολυσχιδές έργο που άφησε στα φιλοσοφικά και κοινωνιολογικά πεδία του 20ου αιώνα.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο που αναφέρομαι, ο Lyotard στο κεφάλαιο «Το υψηλό και η αβανγκάρντ» —μιλώντας για τον Μπουαλώ και τη μετάφρασή του «Περί Ύψους» του Λογγίνου—, διατείνεται (με βάση τον Λογγίνο) πως «...μετά τον Αριστοτέλη, τον Κικέρωνα, τον Κοϊντιλιανό, η διδακτική της ρητορικής είναι μέρος της παράδοσης» (σελίδα 151).

Κώστας Γουλιάμος: Η τέχνη ως ψιμυθίωση ή, άλλως, η ανυπαρξία αισθητικής νοημοσύνης

Κώστας Γουλιάμος

Η τέχνη ως ψιμυθίωση ή, άλλως, η ανυπαρξία αισθητικής νοημοσύνης

Όσο εντείνεται κι εκτείνεται η εμπράγματη κοινωνία, τόσο πιο ευδιάκριτη γίνεται η ανυπαρξία ή/και η απώλεια αισθητικής νοημοσύνης.

Αυτό τουλάχιστον αποτυπώνεται σε έργα τέχνης και βιβλία. Κυρίως εκείνων που αυτοπροσδιορίζονται ως συγγραφείς και καλλιτέχνες, χρησιμοποιώντας, φέρ’ ειπείν, τη σχέση της εικόνας προς το παρελθόν ως μέσο χρονικής ανάμνησης και ως παραστατική διάταξη και σχήμα.

Μηχανοποιώντας μάλιστα τις μορφές αναμνήσεων κι εργαλειοποιώντας το συναίσθημα, δημιουργούν ατελείς μονάδες που, ως τέτοιες, αποκαλύπτουν τις πολύπτυχες ψιμυθιώσεις τους, οι οποίες με τη σειρά τους αποτελούν κατάλοιπο τεχνασμάτων.

Κώστας Γουλιάμος: Η αίσθηση της χρονικότητας στην εποχή της ψηφιακής λογόσφαιρας

Κώστας Γουλιάμος

Η αίσθηση της χρονικότητας στην εποχή της ψηφιακής λογόσφαιρας

Το καθεστώς της ταχύτητας στον 21ο αιώνα εγκαινιάζει μια νέα χρονικότητα και, κατ' επέκταση, μια νέα περιοδολόγηση είναι αναμφίβολα αναγκαία.

Χθες πάντως διατύπωσα ένα σχόλιο για την ταχύτητα και τον πόλεμο (δολοφονίες + γενοκτονία).

Θέμα της ταχύτητας που βιώνουμε στην εποχή μας είναι το χάος, ήτοι μια διαρκώς αιωρούμενη σύγχυση με στόχο τη στρέβλωση ή/και την εξαφάνιση της ιστορίας.

Και ακόμα: η εμμονικού χαρακτήρα φαντασμαγορία του ψηφιακού και, οσονούπω, κβαντικού στιγμιότυπου.

Κώστας Γουλιάμος: Ο όλεθρος ή η φαντασμαγορία της εξαφάνισης — Γενοκτονία στη Γάζα με τη συγκατάθεση Ευρωπαίων και Αμερικανών

Κώστας Γουλιάμος

Ο όλεθρος ή η φαντασμαγορία της εξαφάνισης

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που απειλεί σήμερα τις κοινωνίες και τους πολιτισμούς μας προκύπτει από την ανοχή απέναντι σε αυταρχικές όσο και βίαιες μορφές αστικών κυβερνήσεων που ενώ αυτοπροσδιορίζονται ως δημοκρατικές, στην ουσία οι κεφαλαιοκρατικές τους πολιτικές εκκολάπτουν το αυγό του φιδιού: τον εκφασισμό της καθημερινής ζωής και πολιτικής.

Μέρος του εκφασισμού είναι η ακαριαία ταχύτητα με την οποία συντελούνται δολοφονίες και γενοκτονίες από το ιμπεριαλιστικό σύστημα και, ταυτόχρονα, η εξίσου ακαριαία επιτάχυνση της εξαφάνισης της ιστορίας.

Θ’ αποκαλούσα αυτό το φαινόμενο «φαντασμαγορία της εξαφάνισης». Γιατί, ακριβώς, όλο το ζήτημα είναι στην ταχύτητα με την οποία (ανα)παράγεται, μεταξύ άλλων, η διαχείριση της εξαφάνισης ή/και της στρέβλωσης, που άλλωστε είναι άλλη μια μορφή εξαφάνισης.

Κώστας Γουλιάμος: O “εξειδικευμένος ηλίθιος” και άλλες εννοιολογήσεις

Κώστας Γουλιάμος

O “εξειδικευμένος ηλίθιος” και άλλες εννοιολογήσεις

Στις δυτικές μητροπόλεις του καπιταλισμού και, συνακόλουθα, στην περιφέρεια, πολλές φορές ερευνητές αλλά και λόγιοι αποδίδουν όρους ή/και εννοιολογήσεις σε λάθος συγγραφείς και διανοητές.

Για παράδειγμα, ολοκλήρωσα πρόσφατα τον τόμο του Karel Kosik υπό τον ελληνικό τίτλο “Η Κρίση της Νεοτερικότητας”.

Πρόκειται για κείμενα που καλύπτουν την περίοδο 1964-2000 του σημαντικού Τσέχου φιλόσοφου, όπου σ`ένα εξ αυτών —στο «Διαφωτισμός και Κουλτούρα»— αποδίδει λανθασμένα στον Max Weber την εννοιολόγηση (όρο) “εξειδικευμένος ηλίθιος”.

Προφανώς ο Karel Kosik αγνοεί —για δικούς του λόγους— πως ο εν λόγω όρος απαντάται στον Diderot, και βέβαια στην “Αθλιότητα της φιλοσοφίας” του Marx, δημοσιευμένη ως γνωστόν το 1847 ως “απάντηση στη Φιλοσοφία της αθλιότητας του κ. Προυντόν”.

Κώστας Γουλιάμος: Οι Ολυμπιάδες των αναβολικών και οι καταβολές τους στην Ελληνική Μυθολογία

Κώστας Γουλιάμος

Η αέναη παρουσία της Ελληνικής Μυθολογίας

Με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες, αξίζει να σημειώσουμε πως η χρήση αναβολικών ουσιών και στεροειδών δεν αποτελούν “τέχνασμα” της εποχής μας.

Στο μακρινό 1960, ο ποδηλάτης Κναντ Γένσεν από την Δανία πέθανε στη Ρώμη, αφού πήρε αμφεταμίνες.

Αργότερα στους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ, στον Καναδά, εισάγεται για πρώτη φορά ο έλεγχος στεροειδών.

Παρά ταύτα η προκλητική ένταση κι έκταση της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού, εκτρέφει πλέον έναν ηγεμονικά “αναγνωρισμένο” τρόπο τοξικού ανταγωνισμού, όπου κυριαρχούν μηχανισμοί του ντόπινγκ.

Άλλωστε η ίδια Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) έχει ταυτίσει την ύπαρξη των Ολυμπιακών Αγώνων με τα δισεκατομμύρια των πολυεθνικών επιχειρήσεων, καθιστώντας τον αθλητισμό πεδίο κερδοφορίας και συσσώρευσης πλούτου, όπου κατ’ ουσίαν οι πολυεθνικές ασκούν έλεγχο στις πολιτικές αλλά και στις δομές των αθλητικών θεσμών, του ντόπινγκ συμπεριλαμβανομένου.