*
Είν’ η ζωή μου
μια πληγή σε νιότη ευτυχισμένη.
Κι αλίμονο όποιος δεν τα ζει ποτέ τα τραύματά του
–πληγές ζωής· πάντα θα ’ναι η ζωή του σκορπισμένη
και σκόρπια κι η χαρά του.
*
Μπάμπης Ζαφειράτος / Μποτίλια Στον Άνεμο
Πρώτη δημοσίευση: Κατιούσα, 28/3/2021
*
Μιγέλ Ερνάντες
– Miguel Hernández Gilabert: 30 Οκτ. 1910,
Οριουέλα – 28 Μαρ. 1942, Αλικάντε. Μεγάλη μορφή των Ισπανικών Γραμμάτων, παρά
τον πρόωρο θάνατό του. Ποιητής μα και θεατρικός συγγραφέας, πρόλαβε να αφήσει 7
ποιητικές συλλογές και 5 θεατρικά έργα.
Αντιφασίστας ο Ερνάντες, με το ξέσπασμα του Ισπανικού Εμφυλίου κατατάσσεται εθελοντικά στους Δημοκρατικούς, το Καλοκαίρι του 1936 εντάσσεται στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Ισπανίας και από τις αρχές του 1937 είναι πολιτικός επίτροπος στο περίφημο 5ο Σύνταγμα του Δημοκρατικού Στρατού.
1933. Ο Μιγέλ Ερνάντες στην Καρταχένα (Μούρθια). Φωτογραφία από το αρχείο των κληρονόμων του. (Πηγή: elpais.com)
Ουσιαστικά αυτοδίδακτος ο Ερνάντες, γιδοβοσκός από τα μικράτα του, έφτασε μέχρι το γυμνάσιο, οι Ιησουίτες στο σχολείο που φοιτούσε του έδωσαν υποτροφία για να προχωρήσει σε ανώτερες σπουδές, αλλά ο πατέρας του δεν τον άφησε να συνεχίσει και σε ηλικία 15 ετών τον στρώνει στην κτηνοτροφία του. Τσομπανάκος ο Μιγέλ, έβοσκε τα γίδια του, διάβαζε ποίηση και άρχισε να γράφει τα ποιήματά του.
