 |
Κάρολος Κουν (Κάρολος Κοέν)
Προύσα, 13 Σεπ. 1908 - 14 Φεβ. 1987, Αθήνα
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 26.II.2017 (Μολύβι, 29 χ 21 εκ.) |
____________
Δημοσίευση, Κυριακή 26/02/2017 - 13:34
Ενημέρωση: Κυριακή 26/02/2017 - 21:07
____________________
«Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέριος πολιτισμός στον τόπο μας. Μόνος ο καθένας μας είναι ανήμπορος. Μόνος, ο καθένας από σας τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε. Το θέατρο, ως μορφή Τέχνης, δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, ν' αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε μαζί μια αλήθεια. Να γιατί διαλέξαμε το θέατρο σα μορφή εκδήλωσης του ψυχικού μας κόσμου [...]».
Κάρολος Κουν
*
Για τον κοινωνικό χαρακτήρα του θεάτρου και την καινοτόμα συμβολή του Κουν
Στις 14 του Φλεβάρη συμπληρώθηκαν τριάντα χρόνια από το θάνατο του μεγάλου σκηνοθέτη και καινοτόμου δασκάλου του ελληνικού θεάτρου, του Κάρολου Κουν. Με αφορμή αυτή την επέτειο, ο «Ριζοσπάστης» ανατρέχει σε αποσπάσματα από τα λόγια του ίδιου του Κουν, που δείχνουν πώς έβλεπε την κοινωνική διάσταση του θεάτρου, αλλά και από τα λόγια του ποιητή Νίκου Γκάτσου για τον καινοτόμο ρόλο του Κουν στο θέατρο.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 25-26/2/2017
*
Η Μποτίλια αναζήτησε τα κείμενα από την ιστοσελίδα του Θεάτρου Τέχνης από όπου (με αλλαγή στον αρχικό τίτλο και προσθήκη 18 επιπλέον φωτό του Κουν) τα αναδημοσιεύει εν τέλει χωρίς περικοπές, οι οποίες, όπως διαπιστώνεται –ιδιαίτερα από το τεράστιο κείμενο του Κουν– κρίθηκαν αναγκαίες από την εφημερίδα, λόγω του περιορισμένου της χώρου. (Κυριακή 26/02/2017 - 21:07)
*
Κάρολος Κουν
Η κοινωνική θέση και η αισθητική γραμμή του Θεάτρου Τέχνης
Διάλεξη που δόθηκε στις 17 Αυγούστου 1943 για τον Όμιλο Των Φίλων του «Θεάτρου Τέχνης»
Όταν πέρυσι τον Ιούνιο, ύστερ' από εντατική προπαρασκευαστική δουλειά με τους μαθητές της Σχολής κάναμε την πρώτη μας συνάντηση, νέοι και παλαιοί μαθητές και νέοι ηθοποιοί συνεργάτες μου στο επαγγελματικό θέατρο, και θέσαμε τις βάσεις της εργασίας μας στο «Θέατρο Τέχνης», μείναμε σύμφωνοι αρχικά, πως το θέατρό μας δε θα 'χε κανένα λόγο ύπαρξης αν δε διέφερε απόλυτα από τα υπάρχοντα θέατρα.
M’ αυτό μη μας καταλογισθεί ούτε αυθάδεια μήτε αναίδεια. Δεν επιθυμούμε να επιρρίψουμε μομφή ή να θίξουμε κανένα. Εννοούμε μόνο, ότι δεν ξεκινήσαμε με την προοπτική να προσθέσουμε ένα ακόμα θέατρο στα τόσα υπάρχοντα, ούτε θέσαμε ως απώτερη φιλοδοξία μας να επιτύχουμε να δώσουμε παραστάσεις κατά τι καλύτερες από τον Α ή το Β. Ύστερ’ απ’ αυτή την άρνηση –και βάση κάθε νέας δημιουργίας είναι μια άρνηση– ύστερα λοιπόν απ’ αυτή την άρνηση κι όλα τα δεν, ας εξηγήσουμε το θετικό μέρος της αποστολής μας.
