Ιμπεριαλιστικός πόλεμος και προλεταριακός διεθνισμός
*
Της
Αλέκας ΠΑΠΑΡΗΓΑ
(Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ)
*
Σήμερα, παρά το γεγονός ότι έχουν συμβεί σημαντικές αλλαγές στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, παρά την εμφάνιση παλαιών φαινομένων με νέες μορφές ή και φαινομένων που μοιάζουν πρωτόγνωρα, ιδιαίτερα μετά τη νίκη της αντεπανάστασης (που γέννησε στην πορεία και νέα ιμπεριαλιστικά κέντρα), ο προλεταριακός διεθνισμός, η διεθνιστική πάλη των λαών, είναι η αναγκαία απάντηση διακριτής εναντίωσης κατά όλων των αστικών τάξεων και των ανταγωνιζόμενων κρατικών ηγεσιών και συνασπισμών, των εμπόλεμων πλευρών, ανεξάρτητα ποιος πρώτος ξεκίνησε την επίθεση.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία για μια ακόμη φορά βάζει στην πρώτη γραμμή το καίριο ζήτημα της στάσης των λαών απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, είτε αυτοί ζουν στο καπιταλιστικό κράτος που κάνει εισβολή είτε σ' αυτό που δέχεται ξένα στρατεύματα.
Το ΚΚΕ στο Πρόγραμμά του1 τοποθετείται συγκεκριμένα στο γενικό αυτό ζήτημα ή και με τη μορφή ερωτήματος που συχνά τίθεται, για το τι πρέπει να κάνουμε στην περίπτωση ιμπεριαλιστικής εμπλοκής της Ελλάδας σε αμυντικό ή επιθετικό πόλεμο:
«...Το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές (δική μας υπογράμμιση), ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας. Με την πρωτοβουλία και καθοδήγηση του Κόμματος να συγκροτηθεί εργατικό - λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης, με σύνθημα: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την "ειρήνη" με το πιστόλι στον κρόταφο».
Επομένως, αξίζει να σκεφτούμε πώς θα ήταν σήμερα τα πράγματα ανάμεσα στους δύο λαούς, τον ρωσικό και τον λαό της Ουκρανίας, εννοείται στις συγκεκριμένες συνθήκες, αν εκδηλωνόταν στον έναν ή στον άλλον βαθμό η αυτοτελής λαϊκή παρέμβαση και από τις δύο πλευρές.