Κατερίνα Γεράκη: Οι εξελίξεις στο Προσφυγικό - Μεταναστευτικό στο φόντο της συζήτησης για την «έλλειψη εργατικών χεριών» ― Η στάση της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων ― Αλληλεγγύη και πάλη για τα δικαιώματα των μεταναστών και προσφύγων

Οι εξελίξεις στο Προσφυγικό - Μεταναστευτικό στο φόντο της συζήτησης για την «έλλειψη εργατικών χεριών»

Φωτό: Από την πρόσφατη κινητοποίηση των εργατών γης στη Μανωλάδα, που έχουν την έμπρακτη στήριξη του ταξικού κινήματος, του ΠΑΜΕ

Της Κατερίνας Γεράκη

(Υπεύθυνη της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για Πρόσφυγες και Μετανάστες)

Την τελευταία περίοδο, τα οικονομικά φύλλα των αστικών εφημερίδων φιλοξενούν ποικίλα άρθρα και ρεπορτάζ για το πρόβλημα της «έλλειψης εργατικών χεριών» σε μια σειρά από σημαντικούς κλάδους της οικονομίας, όπως στην αγροτική παραγωγή, στον τουρισμό, στις κατασκευές, σε ορισμένες ειδικότητες στη βιομηχανία κ.ά. Όμως, στην όλη συζήτηση, καμία εξήγηση δεν δίνεται για την «έλλειψη» αυτή σε συνθήκες που η ανεργία καλπάζει...

Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα στην αγροτική παραγωγή παρουσιάζεται οξυμένο, λόγω της ιδιαιτερότητας για τη συγκομιδή των αγροτικών προϊόντων σε συγκεκριμένο χρόνο, μέσα σε ανελαστικά όρια.

Μιλώντας για την αγροτική συγκομιδή, θεωρείται πλέον αυτονόητο ότι αυτή γίνεται αποκλειστικά από μετανάστες εργάτες γης, οι οποίοι έρχονται στη χώρα μέσα από τη γνωστή διαδικασία της λεγόμενης μετάκλησης για εποχική εργασία.

• Δηλαδή, οι εργοδότες «καλούν» έναν συγκεκριμένο αριθμό εργατών που χρειάζονται για ορισμένο χρονικό διάστημα, με ανώτατο όριο τους 9 μήνες για κάθε έτος.

• Ο αριθμός των μετακλητών εργατών για κάθε Περιφέρεια καθορίζεται με Υπουργική Απόφαση.

• Στον νόμο προβλέπονται ορισμένες προϋποθέσεις (κατάλυμα, κατώτατος μισθός κ.ά.), που υποτίθεται ότι ελέγχει το αστικό κράτος.

Οι εικόνες ντροπής για τις συνθήκες διαβίωσης των εργατών σε μια σειρά από περιοχές της χώρας, όπως στη Νέα Μανωλάδα, στον Μαραθώνα κ.α., αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο ότι το κράτος κλείνει τα μάτια κυρίως εκεί που δραστηριοποιούνται οι μεγάλες (καπιταλιστικές) αγροτικές επιχειρήσεις.

Οι περισσότεροι μετακλητοί εργάτες γης, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα, προέρχονται από την Αλβανία. 

Όμως, όπως χαρακτηριστικά εξηγεί ο πρόεδρος της Κοινοπραξίας Συνεταιρισμών - Οργανώσεων Παραγωγών του νομού Ημαθίας,

Ορέστης Παπαγιαννόπουλος: Το αίσθημα του ανίκητου ή Η ψυχοσύνθεση της ατομικής και κοινωνικής ήττας — Προσωπικότητα, αστικοί θεσμοί και ιδεολογήματα

Το αίσθημα του ανίκητου ή αλλιώς η ψυχοσύνθεση της ατομικής και κοινωνικής ήττας

*

Του Ορέστη Παπαγιαννόπουλου

(Ψυχολόγου, ψυχοθεραπευτή)

*

Πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «PlosOne» αναδεικνύει τη «θεωρία του αισθήματος του ανίκητου» σαν ένα σημαντικό εμπόδιο στη λήψη ατομικών μέτρων πρόληψης ενάντια στην πανδημία του Covid-19 αλλά και στον εμβολιασμό με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται η επίτευξη γενικής ανοσίας. (Leonhardt, Ridinger, Rong & Talaei-Khoe., 2021)

Επιπλέον, επισημαίνει ότι το αίσθημα αυτό είναι περισσότερο διαδεδομένο σε χώρες που προτάσσουν τα «ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες» εναντίον των συλλογικών.

Η θεωρία του αισθήματος του ανίκητου αναπτύχθηκε από τον ψυχολόγο David Elkind τη δεκαετία του 1960 (Elkind, 1967).

Στο επίκεντρό της βάζει την αίσθηση της ατομικής μοναδικότητας που νιώθει κάποιος εξαιτίας της πίστης ότι οι εμπειρίες του είναι μοναδικές, συγκριτικά με αυτές του υπόλοιπου κόσμου.

Η αίσθηση αυτή, σύμφωνα με τη θεωρία, συνοδεύεται από την πεποίθηση ότι κάποιος είναι άτρωτος απέναντι σε πολλές συνθήκες.

Τα στοιχεία αυτά επιφέρουν ως αποτέλεσμα συμπεριφορές υψηλού ρίσκου, την έλλειψη συμπόνοιας αλλά και την εγωκεντρική αντίληψη για τον κόσμο (Bright, McKillop & Ryder, 2008, Neff, 2010).

Έχει αξία να αναφερθεί ότι η θεωρία χρησιμοποιείται για να περιγράψει συμπεριφορές που εκδηλώνονται, κυρίως κατά την εφηβική ηλικία.