Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα.
Καλή στεριά, συνταξιδιώτες...
Ή καλή θάλασσα.
Μια Μποτίλια γεμάτη από το Σονέτο 18 του Σαίξπηρ, με την εξαίσια φωνή και την αισθαντική μουσική ενός ακόμη πολύ καλού διαδικτυακού φίλου, του Μιχάλη Σακέλλη, σε μετάφραση Μπάμπη Ζαφειράτου
Ελπίζοντας στην επιείκεια του Βάρδου μα και στη δική σας πετάμε αυτήν την Μποτίλια στον Άνεμο του διαδικτύου και σας ευχόμαστε καλή ακρόαση
Και πώς ν’ αντέξει μέρα
θερινή μπροστά σου;
Πιότερ’ η θέρμη σου κι η ομορφιά η αιθέρια:
Σκληροί άνεμοι σκορπούν στο Μάη τον έρωτά σου
Και φεύγουν βιαστικά για μας τα καλοκαίρια.
Φορές του ήλιου ο καυτός
ο δίσκος λάμπει
Κι άλλοτε η χρυσή του η όψη σκοτεινιάζει·
Κι ό,τι ωραίο σβήνει κάποτε στα θάμπη
Είτε απ’ την τύχη ή κι απ’ τη φύση που το αλλάζει·
Μα το αιώνιο θέρος σου
δεν θα περάσει
Κι ούτε ποτέ θα ξεθωριάσει η ομορφιά σου·
Κι ο χάρος δεν θα καυχηθεί πως θα σε σκιάσει,
Μες στο σονέτο μου το αιώνιο πέρασμά σου:
Όσο
οι άνθρωποι ανασαίνουν και θωρούνε Θα ζεις για πάντα
εδώ που οι στίχοι μου θα ζούνε.
Τρία από
τα πιο φημισμένα πορτρέτα του Σαίξπηρ. Το πορτρέτο του Cobbe (1610), το
πορτρέτο του Chandos (αρχές του 1600) και το πορτρέτο του Droeshout (1622).
(Πηγή: wikipedia).
SONETT XVIII
Shall I compare thee to a summer's day?
Thou art more lovely and more temperate:
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date:
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimm'd;
And every fair from fair sometime declines,
By chance or nature's changing course untrimm'd;
But thy eternal summer shall not fade
Nor lose possession of that fair thou owest;
Nor shall Death brag thou wander'st in his shade,
When in eternal lines to time thou growest:
So long as men can breathe or eyes can see, So long lives this and this gives life to thee.
Τα άλλα δύο ξανακοιταγμένα από Μποτίλια: Το 18 εδώ και το 97 από 11σύλλαβο εδώ
Σονέτο
XVIII (18)
[Και πώς ν’ αντέξει μέρα θερινή μπροστά σου;]
Και πώς ν’ αντέξει μέρα
θερινή μπροστά σου;
Πιότερ’ η θέρμη σου κι η ομορφιά η αιθέρια:
Σκληροί άνεμοι σκορπούν στο Μάη τον έρωτά σου
Και φεύγουν βιαστικά για μας τα καλοκαίρια.
Φορές του ήλιου ο καυτός
ο δίσκος λάμπει
Κι άλλοτε η χρυσή του η όψη σκοτεινιάζει·
Κι ό,τι ωραίο σβήνει κάποτε στα θάμπη
Είτε απ’ την τύχη ή κι απ’ τη φύση που το αλλάζει·
Γιατρειά
δεν παίρνω πια, τα φρένα μου λασκάρουν,
Γυρνάω αλλόφρονας κι αιώνια ταραγμένος·
Παραμιλάω και τα λόγια μου σαλτάρουν,
Σε μια ασυνάρτητη αλήθεια είμαι χαμένος.
Αφού οι στεριές, ο ορείχαλκος, τα κύματα κι η πέτρα
Είναι θνητά και κάποτε η δύναμή τους σπάει,
Πώς η ομορφιά τέτοιας οργής ν’ αντέξει τη φαρέτρα,
Που απ’ τον ανθό πιο ευαίσθητη στον άνεμο λυγάει;
Ω, πώς του θέρους η πνοή η μελένια να κρατήσει,
Που οι μέρες την πολιορκούν, με λύσσα τη σκορπίζουν,
Όταν και κάστρα απόρθητα ο Χρόνος θα γκρεμίσει
Και ατσαλόπορτες χοντρές στο διάβα του σαπίζουν;
Ο Σαίξπηρ-Άμλετ από τον Ντέηβιντ Λεβίν (1926-2009), σε σχέδιο του 1981
ΣΟΝΕΤΟ 18
Και πώς ν’ αντέξει μέρα θερινή μπροστά σου;
Πιότερ’ η θέρμη σου κι η ομορφιά η αιθέρια:
Σκληροί άνεμοι σκορπούν στο Μάη τον έρωτά σου
Και φεύγουν βιαστικά για μας τα καλοκαίρια.
Κάποτε του ήλιου ο καυτός ο δίσκος λάμπει
Κι άλλοτε η χρυσή του η όψη σκοτεινιάζει·
Κι ό,τι ωραίο σβήνει κάποτε στα θάμπη
Είτε απ’ την τύχη, ή κι απ’ τη φύση που το αλλάζει·
Μα το αιώνιο θέρος σου δεν θα περάσει
Κι ούτε ποτέ θα ξεθωριάσει η ομορφιά σου·
Κι ο χάρος δεν θα καυχηθεί πως θα σε σκιάσει,
Μες στο σονέτο μου το αιώνιο πέρασμά σου:
Όσο οι άνθρωποι ανασαίνουν και θωρούνε
Θα ζεις για πάντα εδώ που οι στίχοι μου θα ζούνε.
Shall I compare thee to a summer's day?
Thou art more lovely and more temperate:
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date:
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimm'd;
And every fair from fair sometime declines,
By chance or nature's changing course untrimm'd;
But thy eternal summer shall not fade
Nor lose possession of that fair thou owest;
Nor shall Death brag thou wander'st in his shade,
When in eternal lines to time thou growest:
So long as men can breathe or eyes can see,
So long lives this and this gives life to thee.
Ήσουν μεγάλος / δε σε χωρούσε τούτος ο καιρός Γενειοφόρος Άη Αντάρτης στα ελατόβουνα Βασίλης Ρώτας:Χιλιομόδι Κορινθίας, 23 Απριλίου 1889 - Αθήνα, 30 Μαΐου 1977
Σύνθεση - σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 29.V.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.) Με βάση τη γνωστή φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή «Ο Βασίλης Ρώτας στα ελεύθερα βουνά του ΕΑΜ»