Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας |
του
Κώστα ΒΟΥΤΣΑ(Βύρωνας, 31 Δεκ. 1931 – Χαϊδάρι, 26 Φεβ. 2020)
Είναι επιτακτική ανάγκη πιστεύω για τον εργάτη, τον αγρότη, το συνταξιούχο, το νέο που βλέπει με αβεβαιότητα το μέλλον του, να υπερασπιστεί στην ουσία το δίκιο του, την κοινωνική του υπόσταση, ψηφίζοντας ΚΚΕ. Το έχω ξαναπεί και θα το λέω: Τα κόμματα στην Ελλάδα είναι δύο. Η Δεξιά και το ΚΚΕ. Η Δεξιά, που δεν είναι μόνο η ΝΔ αλλά και το ΠΑΣΟΚ, δε θ' αφήσουν τίποτε όρθιο. Είναι σαν τη Λερναία Υδρα, κόβεις ένα κεφάλι βγαίνουν περισσότερα.
Πρέπει να αφήσουμε τις μικροδικαιολογίες, ότι τάχα δε γίνεται τίποτε, να απεμπλακούμε από τις κοροϊδίες του δικομματισμού και να ψηφίσουμε το Κόμμα που υπερασπίζεται τα δίκια του λαού. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να ξεσηκώσει. Ολοι οι άλλοι είναι για... κουβέντα να γίνεται. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να κάνει πράξη την αντίσταση.
Οι άνθρωποι του μόχθου πρέπει να στηρίξουν το ΚΚΕ, που μπορεί να είναι το αντίπαλο δέος σε όσα προσπαθούν να μας επιβάλουν και σε όσα επιχειρούν να καταργήσουν. Κι αυτά που θα καταργήσουν είναι δικαιώματα κερδισμένα με αγώνες. Ο κόσμος πρέπει να ξεσηκωθεί, να ξαναγίνει αντίσταση.
Εγώ ψηφίζω ΚΚΕ και για λόγους συνείδησης, γιατί αισθάνομαι το χρέος απέναντι στον πατέρα μου, που αγωνίστηκε για όλα αυτά που συνεχίζει να αγωνίζεται το Κόμμα, αλλά και γιατί το ΚΚΕ είναι το μόνο που συνεχίζει να αντιστέκεται στην κατηφόρα που έχει πάρει η ελληνική κοινωνία και αισθάνομαι χρέος να συμμετέχω σ' αυτή την αντίσταση.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 30/1/2004
(Ο τίτλος από τα Κεριά του Κωνσταντίνου Καβάφη)
Κώστα ΒΟΥΤΣΑ(Βύρωνας, 31 Δεκ. 1931 – Χαϊδάρι, 26 Φεβ. 2020)
Είναι επιτακτική ανάγκη πιστεύω για τον εργάτη, τον αγρότη, το συνταξιούχο, το νέο που βλέπει με αβεβαιότητα το μέλλον του, να υπερασπιστεί στην ουσία το δίκιο του, την κοινωνική του υπόσταση, ψηφίζοντας ΚΚΕ. Το έχω ξαναπεί και θα το λέω: Τα κόμματα στην Ελλάδα είναι δύο. Η Δεξιά και το ΚΚΕ. Η Δεξιά, που δεν είναι μόνο η ΝΔ αλλά και το ΠΑΣΟΚ, δε θ' αφήσουν τίποτε όρθιο. Είναι σαν τη Λερναία Υδρα, κόβεις ένα κεφάλι βγαίνουν περισσότερα.
Πρέπει να αφήσουμε τις μικροδικαιολογίες, ότι τάχα δε γίνεται τίποτε, να απεμπλακούμε από τις κοροϊδίες του δικομματισμού και να ψηφίσουμε το Κόμμα που υπερασπίζεται τα δίκια του λαού. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να ξεσηκώσει. Ολοι οι άλλοι είναι για... κουβέντα να γίνεται. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να κάνει πράξη την αντίσταση.
Οι άνθρωποι του μόχθου πρέπει να στηρίξουν το ΚΚΕ, που μπορεί να είναι το αντίπαλο δέος σε όσα προσπαθούν να μας επιβάλουν και σε όσα επιχειρούν να καταργήσουν. Κι αυτά που θα καταργήσουν είναι δικαιώματα κερδισμένα με αγώνες. Ο κόσμος πρέπει να ξεσηκωθεί, να ξαναγίνει αντίσταση.
Εγώ ψηφίζω ΚΚΕ και για λόγους συνείδησης, γιατί αισθάνομαι το χρέος απέναντι στον πατέρα μου, που αγωνίστηκε για όλα αυτά που συνεχίζει να αγωνίζεται το Κόμμα, αλλά και γιατί το ΚΚΕ είναι το μόνο που συνεχίζει να αντιστέκεται στην κατηφόρα που έχει πάρει η ελληνική κοινωνία και αισθάνομαι χρέος να συμμετέχω σ' αυτή την αντίσταση.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 30/1/2004
(Ο τίτλος από τα Κεριά του Κωνσταντίνου Καβάφη)
*
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι αναφορά στην ταινία Ο Έρωτας του Οδυσσέα, του Βασίλη Βαφέα, ο οποίος είχε την τύχη να σκηνοθετήσει τον Κώστα Βουτσά σε τρεις ταινίες και μια θεατρική παράσταση.
(Βλ. και από Μποτίλια Στον Άνεμο, με αφορμή μια κριτική του Μπ. Ζαφειράτου για την ταινία του Βαφέα Ρισάλτο):
(Βλ. και από Μποτίλια Στον Άνεμο, με αφορμή μια κριτική του Μπ. Ζαφειράτου για την ταινία του Βαφέα Ρισάλτο):
Ο έρωτας του Οδυσσέα (1984)
Η ταινία αναφέρεται στα όνειρα και τις επιθυμίες του καθημερινού ανθρώπου. Ο ήρωας απολύεται από τη δουλειά του και ακολουθώντας μια νέα κοπέλα που συμβολίζει τον ιδανικό έρωτα περιπλανιέται σε χώρους πρωτόγνωρους, γεμάτους ερωτικά σύμβολα και απρόοπτες συναντήσεις.
Κώστας Βουτσάς, Κατερίνα Ροδίου
Κόκκινη Μαργαρίτα (1990)
Ο ήρωας της ταινίας εγκαταλείπει τον τεχνοκρατικό χώρο μιας φαρμακευτικής εταιρείας όπου εργάζεται, για να ακολουθήσει μια κοπέλα που ερωτεύεται και να μπει στον δικό της επαγγελματικό χώρο που είναι ο καλλιτεχνικός κόσμος του θεάτρου. Εδώ ο ήρωας θα βιώσει μια σειρά κωμικοτραγικές καταστάσεις που θα τον συνθλίψουν και θα τον οδηγήσουν σε μια καινούργια προσπάθεια διαφυγής.
Κώστας Βουτσάς, Πέμη Ζούνη
Μουσικη: Θάνος Μικρούτσικος
Κάθε Σάββατο (1999)
Σχέσεις πατέρα-γιου. Ο πρωταγωνιστής -ένας ηθοποιός του θεάτρου και της τηλεόρασης - είναι χωρισμένος και συναντάει κάθε Σάββατο τον έφηβο γιο του. Η ταινία τους παρακολουθεί ένα συγκεκριμένο Σάββατο που είναι κρίσιμο και για τους δύο. Ο πατέρας πρέπει να λύσει μια σειρά από πιεστικά επαγγελματικά και συναισθηματικά προβλήματα, ενώ ο γιος έχει το πρώτο του ερωτικό ραντεβού. Θα βρουν κοινό σημείο επαφής ή θα βιώσουν ματαιώσεις όπως συμβαίνει κάθε Σάββατο;
Κώστας Βουτσάς, Νίκος Πουρσανίδης
Μουσική: Μιχάλης Χριστοδουλίδης
1997, Θίασος Κώστα Βουτσά «Σφήκες» του Αριστοφάνη
Μετάφραση: Λεωνίδας Ζενάκος, Μουσική σύνθεση: Μιχάλης Χριστοδουλίδης
Ηθοποιοί: Κώστας Βουτσάς (Φιλοκλέων) , Γιάννης Μέρμηγκας , Στράτος Χρήστου , Θοδωρής Προκοπίου, Δημήτρης Αδάμης , Κώστας Βελέντζας , Σπύρος Βλάχος , Θεοδώρα Βουτσά , Αλέξανδρος Καλπακίδης , Άγγελος Κεχαγιάς , Χρήστος Παγκαλιάς , Προκόπης Πολίτης , Βασίλης Σπυρόπουλος*
Ο Βουτσάς πρωταγωνίστησε και το 2003 στις Σφήκες
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές, Σκηνοθεσία: Τάκης Χρυσικάκος, Μουσική: Χρήστος Λεοντής, Σκηνικά: Τάσος Ζωγράφος, Κοστούμια: Σάββας Πασχαλίδης, Χορογραφίες: Ερση Πήττα
Η ταινία αναφέρεται στα όνειρα και τις επιθυμίες του καθημερινού ανθρώπου. Ο ήρωας απολύεται από τη δουλειά του και ακολουθώντας μια νέα κοπέλα που συμβολίζει τον ιδανικό έρωτα περιπλανιέται σε χώρους πρωτόγνωρους, γεμάτους ερωτικά σύμβολα και απρόοπτες συναντήσεις.
Κώστας Βουτσάς, Κατερίνα Ροδίου
Κόκκινη Μαργαρίτα (1990)
Ο ήρωας της ταινίας εγκαταλείπει τον τεχνοκρατικό χώρο μιας φαρμακευτικής εταιρείας όπου εργάζεται, για να ακολουθήσει μια κοπέλα που ερωτεύεται και να μπει στον δικό της επαγγελματικό χώρο που είναι ο καλλιτεχνικός κόσμος του θεάτρου. Εδώ ο ήρωας θα βιώσει μια σειρά κωμικοτραγικές καταστάσεις που θα τον συνθλίψουν και θα τον οδηγήσουν σε μια καινούργια προσπάθεια διαφυγής.
Κώστας Βουτσάς, Πέμη Ζούνη
Μουσικη: Θάνος Μικρούτσικος
Κάθε Σάββατο (1999)
Σχέσεις πατέρα-γιου. Ο πρωταγωνιστής -ένας ηθοποιός του θεάτρου και της τηλεόρασης - είναι χωρισμένος και συναντάει κάθε Σάββατο τον έφηβο γιο του. Η ταινία τους παρακολουθεί ένα συγκεκριμένο Σάββατο που είναι κρίσιμο και για τους δύο. Ο πατέρας πρέπει να λύσει μια σειρά από πιεστικά επαγγελματικά και συναισθηματικά προβλήματα, ενώ ο γιος έχει το πρώτο του ερωτικό ραντεβού. Θα βρουν κοινό σημείο επαφής ή θα βιώσουν ματαιώσεις όπως συμβαίνει κάθε Σάββατο;
Κώστας Βουτσάς, Νίκος Πουρσανίδης
Μουσική: Μιχάλης Χριστοδουλίδης
1997, Θίασος Κώστα Βουτσά «Σφήκες» του Αριστοφάνη
Μετάφραση: Λεωνίδας Ζενάκος, Μουσική σύνθεση: Μιχάλης Χριστοδουλίδης
Ηθοποιοί: Κώστας Βουτσάς (Φιλοκλέων) , Γιάννης Μέρμηγκας , Στράτος Χρήστου , Θοδωρής Προκοπίου, Δημήτρης Αδάμης , Κώστας Βελέντζας , Σπύρος Βλάχος , Θεοδώρα Βουτσά , Αλέξανδρος Καλπακίδης , Άγγελος Κεχαγιάς , Χρήστος Παγκαλιάς , Προκόπης Πολίτης , Βασίλης Σπυρόπουλος*
Ο Βουτσάς πρωταγωνίστησε και το 2003 στις Σφήκες
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές, Σκηνοθεσία: Τάκης Χρυσικάκος, Μουσική: Χρήστος Λεοντής, Σκηνικά: Τάσος Ζωγράφος, Κοστούμια: Σάββας Πασχαλίδης, Χορογραφίες: Ερση Πήττα
* * *
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
Τετάρτη 26/02/2020 - 12:08 - Ενημέρωση: Τετάρτη 26/02/2020 - 12:24
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ σε ανακοίνωσή της για τον θάνατο του Κώστα Βουτσά [συμπληρωματικά για το βίο του και την πολιτεία του βλ. στο τέλος] αναφέρει:
«Η ΚΕ του ΚΚΕ αποχαιρετά το μεγάλο ηθοποιό Κώστα Βουτσά, ο οποίος για 70 χρόνια, με το πηγαίο ταλέντο του χάριζε απλόχερα τη χαρά και το γέλιο, κερδίζοντας επάξια την αγάπη όλου του κόσμου. Η πλατιά αναγνώριση και η δόξα δεν τον άλλαξαν, δεν τον απομάκρυναν ούτε στιγμή από τους λαϊκούς ανθρώπους. Παρέμεινε απλός, ζεστός, εγκάρδιος, αξιολάτρευτος, μια μεγάλη καρδιά γεμάτη από το κέφι και τη χαρά εκείνου που γνωρίζει την αξία της ζωής.
Ο Κώστας Βουτσάς ζυμωμένος από νωρίς στα βάσανα της στέρησης, αλλά και στον πόθο και τον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο, εξέπεμπε όλο εκείνο το ηθικό μεγαλείο των λαϊκών ανθρώπων, την καλοσύνη, τη γνησιότητα των αισθημάτων, τη θετική στάση απέναντι σε κάθε δυσκολία. Και δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, αφού από τα δέκα του κιόλας χρόνια, εκεί που μπαίνουν οι βάσεις της ανθρώπινης προσωπικότητας, ο Κώστας Βουτσάς έγινε Αετόπουλο και μοίραζε προκηρύξεις του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ, που τύπωνε ο κομμουνιστής πατέρας του.