Κώστας Καρυωτάκης (30.10.1896 - 21.7.1928): Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη (ΙΙ)

Κώστας Καρυωτάκης

30 Οκτωβρίου 1896, Τρίπολη Αρκαδίας – 21 Ιουλίου 1928, Πρέβεζα

Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 30.X.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

 

 

Ένα ξερό δαφνόφυλλο την ώρα αυτή θα πέσει,

το πρόσχημα του βίου σου, και θ’ απογυμνωθείς.

Με δέντρο δίχως φύλλωμα θα παρομοιωθείς,

που το χειμώνα απάντησε στου δρόμου εκεί τη μέση.

 

Κι αφού πια τότε θα ’ναι αργά νέες χίμαιρες να πλάσεις

ή ακόμη μια επιπόλαιη και συμβατική χαρά,

θ’ ανοίξεις το παράθυρο για τελευταία φορά,

κι όλη τη ζωή κοιτάζοντας, ήρεμα θα γελάσεις.

 

 

Φθορά

 

Στην άμμο τα έργα στήνονται μεγάλα των ανθρώπων,

και σαν παιδάκι τα γκρεμίζει ο Χρόνος με το πόδι.

 

 

Στο άγαλμα της Ελευθερίας

που φωτίζει τον κόσμο

 

Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει

τους ουρανούς το στέμμα σου. Το φως σου,

χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.

Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι,

λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει

σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.

 

Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ’ αγοράσουν

έμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι.

Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,

πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν

οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν

με το πορτρέτο του Dorian Gray.

 

Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,

μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,

όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη

σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,

και τη ζωή τους εξακολουθούνε,

νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.

 

 

Κ. Γ. Καρυωτάκης, Ποιήματα. Εισαγωγή: Έλλης Αλεξίου, Παρουσίαση: Γιώργη Πικρού

(εκδόσεις Γ. Οικονόμου, χ.χ.)

Ελεγεία και Σάτιρες (1928)

Ένα ξερό δαφνόφυλλο, σ. 100.

Φθορά, σ.119.

Στο άγαλμα της Ελευθερίας - Σάτιρες, σ. 129

 

Βλέπε και:

Κώστας Καρυωτάκης: Όταν οι άνθρωποι θέλουν το κακό

Κώστας Καρυωτάκης: Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη (Ι)

 

 

Κώστας Καρυωτάκης: Όταν οι άνθρωποι θέλουν το κακό

Κώστας Καρυωτάκης: 30 Οκτ. 1896, Τρίπολη Αρκαδίας - 21 Ιουλ. 1928, Πρέβεζα
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 30.X.2015 (Μελάνι, 29χ21 εκ.)

 

*

Κράτησε κάποιον τόπο μυστικό,
στον πλατύ κόσμο μια θέση.
Όταν οι άνθρωποι θέλουν το κακό,
του δίνουν όψη ν' αρέσει.

Του δίνουν λόγια χρυσά, που νικούν
με την πειθώ, με το ψέμα,
όταν [οι] άνθρωποι διαφιλονικούν
τη σάρκα σου και το αίμα.

(Υποθήκαι —Ελεγεία και Σάτιρες, 1927)

 

*

 

Κώστας Καρυωτάκης: Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη (I)

Κώστας καρυωτάκης, 30 Οκτωβρίου 1896, Τρίπολη Αρκαδίας - 21 Ιουλίου 1928, Πρέβεζα
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 30.X.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

*

ΚΡΙΤΙΚΗ 
Δεν είναι πια τραγούδι αυτό, δεν είναι αχός 
ανθρώπινος. Ακούγεται να φτάνει
σαν τελευταία κραυγή, στα βάθη της νυχτός, 
κάποιου πόχει πεθάνει.
(Κ. Κ.)

*

Στο Άγαλμα Της Ελευθερίας Που Φωτίζει Τον Κόσμο
Ελεγεία και Σάτιρες (1928)
(Σάτιρες)

Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης

Μουσική, τραγούδι: Θανάσης Γκαϊφύλλιας (1999)

Λευτεριά, Λευτεριά σχίζει, δαγκάνει
τους ουρανούς το στέμμα σου. Το φως σου,
χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι,
λογαριάζουν, πόσα δολάρια κάνει
σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.