Τα ναυάγια και η έρημος μέσα μας: 41 πνιγμένοι πρόσφυγες και μετανάστες στη Λαμπεντούζα — 27 ανθρώπους, μεταξύ αυτών και παιδιά, άφησαν χωρίς νερό, τροφή και φάρμακα στην έρημο της Βόρειας Αφρικής

Άφησαν να πεθάνουν 27 μετανάστες -και παιδιά- στην έρημο χωρίς νερό στον καύσωνα

Μεθόριος Τυνησίας Λιβύης. Η λιβυκή Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταγγέλλει πως οι τυνησιακές αρχές οδηγούν ανθρώπους στην απομακρυσμένη περιοχή της ερήμου στα σύνορα και τους εγκαταλείπουν στην τύχη τους.

Κατά δημοσιεύματα σε λιβυκά ΜΜΕ, ανάμεσα στους νεκρούς είναι παιδιά. Οι εθνικότητες των θυμάτων δεν είναι γνωστές ως τώρα.

Οι καταγγελίες πως οι τυνησιακές αρχές μεταφέρουν μετανάστες στα σύνορα με τη Λιβύη (ανατολικά) και με την Αλγερία (δυτικά) και τους εγκαταλείπουν στην τύχη τους προκαλούν ολοένα εντονότερη ανησυχία σε διεθνείς οργανισμούς και ΜΚΟ. Εκτιμάται πως τουλάχιστον 200 άνθρωποι διασώθηκαν τον Ιούλιο.

Ο διαρκής πόλεμος για την Eνέργεια και το οπλοστάσιο της Tρομοκρατίας

Κιρκούκ, Βαγδάτη, Ρουμάλια. Τεράστια αποθέματα -με πάνω από 5 δισ. βαρέλια το καθένα- και τα γνωστά "σήματα" που φροντίζουν για την "ανάπτυξη" του Ιράκ, τρομοκρατώντας τους λαούς.

ΔΙΕΥΡΥΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΤΗΣ ΕΝΔΟΪΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ

Ατέλειωτες επεμβάσεις για την Ενέργεια, τις αγορές, τις σφαίρες επιρροής

Κείμενα: Δέσποινα Ορφανάκη

Η τελευταία μιάμιση δεκαετία αιματηρών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, με φόντο την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και οδών ιδιαίτερα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, δείχνει να κλιμακώνεται και να εξαπλώνεται, ανοίγοντας (όσο περνά ο καιρός) νέα μέτωπα (τέτοιο είναι βεβαίως και η Ουκρανία).

Στην προσπάθεια αυτή δημιουργούνται ή αξιοποιούνται διάφορα προσχήματα: Τεχνητά (π.χ. τζιχαντιστές που δημιουργήθηκαν από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ΗΠΑ, ΕΕ, Τουρκία, πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου) ή φανταστικά (π.χ. τα λεγόμενα ιρακινά «όπλα μαζικής καταστροφής», που ουδέποτε βρέθηκαν, αλλά αξιοποιήθηκαν ως αφορμή για την επέμβαση του 2003 στο Ιράκ).

Τα κεντρικά κομβικά γεγονότα σε αυτά τα 15 χρόνια είναι γνωστά σε όλους, με πιο σημαντικά:

α) Τις επιθέσεις της «Αλ Κάιντα» στις 11 Σεπτέμβρη 2001 στις ΗΠΑ που προκάλεσαν αλυσιδωτά τον διεθνή «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», με βαριές επιπτώσεις σε βασικά δικαιώματα και δημοκρατικές ελευθερίες, αιματηρές επεμβάσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ με πολλές «11 Σεπτέμβρη» σε διεθνές επίπεδο σε βάρος των λαών και της εργατικής τάξης.

β) Τα λεγόμενα «κινήματα της Αραβικής Ανοιξης», τη διετία 2011 - 12, που επέφεραν ανατροπές καθεστώτων, ενδοαστικές εναλλαγές κομμάτων στην εξουσία με βαριές επιπτώσεις στα λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες και χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις την ιμπεριαλιστική επέμβαση και το χάος στη Λιβύη και τη Συρία με στόχο την ανατροπή του εκεί Προέδρου Μπασάρ Ασαντ για την υλοποίηση φιλόδοξων σχεδίων από δυτικά και αραβικά ενεργειακά (και όχι μόνον) μονοπώλια.

Αραβική άνοιξη: Αυθόρμητοι, αγανακτισμένοι και (α)ταξική πάλη

*
Η κατάληξη της «αραβικής άνοιξης» 5 χρόνια μετά
Του Γιώργου ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ
(Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)

*

Η «αραβική άνοιξη» και οι εγκλωβισμένοι λαοί

Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής στην Τυνησία σήμαναν εναλλαγή στην αστική διαχείριση με το κοσμικό κόμμα «Νίντα Τούνις», να παίρνει τη σκυτάλη από το ισλαμιστικό «Ενάχντα», που είχε αναδειχθεί στην εξουσία μετά την ανατροπή του πρώην Προέδρου Μπεν Αλι κατά την λεγόμενη «Αραβική άνοιξη».

Αυτή η υπόθεση που ξεκίνησε από την υπαρκτή λαϊκή αντίδραση σε ένα αυταρχικό καθεστώς (σταθερό σύμμαχο ως τότε των ιμπεριαλιστών) αξιοποιήθηκε από την αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστές, για να προχωρήσουν ευρύτεροι σχεδιασμοί, ώστε να διευκολυνθούν οι μπίζνες των μονοπωλιακών ομίλων.