Λιάνα Κανέλλη: Αλισίβα ή Ο μενγκελισμός της στατιστικής επιστήμης

ΦΑΚΟΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΕΠΑΦΗΣ: Σχέδιο Αλισίβα

 Σ’ αυτό το κοινωνικό συμβόλαιο του μ.Κ (μετά Κορονοϊό, όπως λέμε μ.Χ.) δεν υπογράφω. Κι όταν θα βγάλουμε τις μάσκες, θα έχουμε ελπίζω τόσο οργιστεί για το πώς φτάσαμε ως εδώ, που δεν θα μας αναγνωρίζει καμιά βάση δεδομένων σας. Γιατί δεν θα είμαστε πια δεδομένοι.

Λιάνα Κανέλλη, 24-03-2020

Ψάχνω να βρω πού ακριβώς και τι ακριβώς είναι αυτό το καινοτομικό κρεματόριο με υποκαταστήματα φραντσάϊζ παντού, εκεί όπου φτιάχνεται το καινούργιο σαπούνι, από ανθρώπινη σάρκα, αυτό που λένε ότι σε σώζει, και πρέπει να υπάρχει σε αφθονία.

Μου λείπουν βασικές γνώσεις οικιακής παραγωγής και με μπερδεύουν οι αμέτρητες συμβουλές κι εξυπνακίστικες προτάσεις στο διαδίκτυο. Άμα ξεφύγω όμως λίγο απλά τα ιντερνετικά κουτάκια, ξέρω κι αυτά που νομίζω ότι δεν ξέρω.

Λιάνα Κανέλλη, 20 Μαρτίου 1954, Αθήνα
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 29.V.2016

Θυμάμαι λοιπόν στο Λόγγο του Αιγίου, δεκαετία του ’60, όταν νοικιάζαμε για πενταροδεκάρες δωμάτιο στο σπίτι του καφετζή, στην πλατεία, πάνω απ’ τη βουή των θαμώνων, και με τη στοιχειώδη προστασία των κλαδιών ενός γιγάντιου γεροπλάτανου, πως στο απέναντι σπίτι- το αρχοντικό ιατρού παρακαλώ- κάθε τόσο έφτιαχναν αλισίβα! Κι ύστερα άρχιζε η μπουγάδα.

Κι απλώνονταν σεντόνια κι ασπρόρουχα αστραφτερά στον κήπο τους, που τον χάζευα απ’ το μπαλκονάκι. Σταχτόνερο. Το καλύτερο λευκαντικό υγρό σαπούνι.

Με φρίκαρε μονάχα εκείνο το θεόρατο καζάνι, που άχνιζε και ακούσια παρέπεμπε σε κόλαση, στρογγυλοκαθισμένο πάνω σε μαινόμενη πυρά ξύλων που έδινε την πρώτη ύλη.