Μπομπ
Ντύλαν (Ρόμπερτ Άλλεν Ζίμμερμαν): 24 Μαΐου 1941, Μινεσότα, ΗΠΑ
Σχέδιο (3ο από 3 του Ντύλαν), Μπάμπης Ζαφειράτος, 13.XI.2016
(Μολύβι, 29χ21 εκ.)
Υστερικό
θηλυκό στο μπουρδέλο ουρλιάζει
«Ποιος με γκάστρωσε πάλι!», οδύρεται κλαίει
Κι ένας γιατρός στο παραβάν του την μπάζει
«Συμβουλή μου, μακριά απ’ τ’ αγόρια!», της λέει
Ένα μεγάλο αντιπολεμικό τραγούδι από την ταραγμένη 10ετία του ’6ο, που ανήκει στις κορυφαίες στιγμές του κυρίου Ρόμπερτ Άλλεν Ζίμμερμαν, κατά κόσμον Μπομπ Ντύλαν, γραμμένο το 1965, χρονιά κορύφωσης του 20ετούς (1955-1975) Πολέμου στο Βιετνάμ, που τον διαδέχτηκε ο άλλος 20ετής Πόλεμος στο Αφγανιστάν (2001-2021), αλλά και ο 15ετής (και βάλε) Πόλεμος στο Ιράκ (2003-2017).
Ένα Επιτάφιο Μπλουζ, που παρά τις πυκνές αλληγορικές αναφορές του στη «μυθολογία» της εποχής παραμένει επίκαιρο, όσο τραγικά επίκαιρος μπορεί να είναι ο κάθε μπουρδελοπόλεμος, όπως αυτός ο καινούργιος, δι’ αντιπροσώπου, που τον προκάλεσαν οι ΗΠΑ-ΕΕ με το οπλισμένο ΝΑΤΟικό τους χέρι και τον εκτέλεσε η ομοίως καπιταλιστική Ρωσία.
Μπομπ Ντύλαν
(Ρόμπερτ Άλλεν Ζίμμερμαν, 24 Μαΐου 1941)
Επιτάφιο Μπλουζ
Πρώτη δημοσίευση: Μποτίλια Στον Άνεμο, 4/11/2016, με αφορμή την απονομή του Βραβείου Νόμπελ στον Ντύλαν. Αναδημοσιεύτηκε στην Κατιούσα στις 24/5/2022 ξανακοιταγμένο, με προσθήκες σημειώσεων, φωτογραφιών και βίντεο, χωρίς το Επίμετρο για τον Γούντυ Γκάθρι.
Μετάφραση – Σημειώσεις – Επίμετρο (I’m Not There, Ρίτσι Χέιβενς)
Μπάμπης Ζαφειράτος – Μποτίλια Στον Άνεμο
Bob Dylan – Tombstone Blues
Από ηχογράφηση στο Newport Folk Festival, Freebody Park, Newport, Rhode Island, 24 Ιουλίου 1965
Επιτάφιο Μπλουζ
(Από το LP Highway 61 Revisited, 30 Αυγούστου 1965)
Στο βίντεο ο Ντύλαν δεν τραγουδάει καθόλου το ρεφρέν.
Μετά τις Σημειώσεις ακολουθούν και οι πρωτότυποι στίχοι με μια ακόμη πολύ
ωραία εκτελέση του Ρίτσι Χέιβενς, όπου οι λέξεις ηχούν καθαρά και η
μετάφραση μπορεί να τραγουδηθεί με τη μελωδία.
Τ’ ανθρωπάκια τώρα κοιμούνται βαθιά
Κι οι πατέρες της πόλης προσπαθούν βιαστικά
Στου Πωλ Ριβίαρ[1] το άλογο να ξαναδώσουν ζωή
Αλλά ήσυχη η πόλη μας κοιμάται κι αυτή
Και το φάντασμα της Μπελ Σταρ[2] δίνει σπίθα
κι ορμή
Στης ιερής Ιεζάβελ[3] το θείο κορμί
Του Αντεροβγάλτη[4] να πλέξει το πλούσιο μαλλί[5]
Που πρόεδρος του Εμπορίου[6] έχει χρηστεί
Στο εργοστάσιο η μάνα
Ξυπόλητη γυρνά
Ο πατέρας στους δρόμους
Να ψάχνει δουλειά
Πλανόδιος κι εγώ
Μ’ ένα μπλουζ νεκρικό [7]
