 |
| Σκηνή από την ταινία Γκάτζο Ντίλο (Τρελός Ξένος) |
«Έδωσα το
παιδί μου γιατί πεινάγαμε» ήταν τα
πρώτα λόγια της πραγματικής μητέρας
της μικρής Μαρίας.
Από τα βίντεο και τις φωτογραφίες που έχουν κυκλοφορήσει δεν προκύπτει ότι το κοριτσάκι ήταν κακοποιημένο, παραμελημένο, ότι χόρευε σαν αρκούδα, ή ότι ζητιάνευε (μια μαρτυρία υπάρχει μόνο, κι αν υπάρχει κι αυτή).
Και την ώρα που ο Γιαννόπουλος από το «Χαμόγελο
του παιδιού» μίλαγε για εγκατάλειψη και τον ακούγαμε να λέει πόσο άπλυτο
ήταν το αγγελούδι, με διάφορα ψυχιατρικά αλατοπίπερα περί «συνδρόμου
Στοκχόλμης», το βίντεο έδειχνε ένα κοριτσάκι περιποιημένο, ένα δωμάτιο γεμάτο
κούκλες (ξεχείλιζε σχεδόν), ένα σπίτι με βασιλικά και γεράνια στην αυλή, ένα
γλέντι για την Μαρία, που την έτρεχαν στα νοσοκομεία για τα ματάκια της –την
είχαν «τάξει» στον άγιο των τσιγγάνων– και τώρα ήταν καλά πια…
