Δεκέμβρης 1944 (17)

Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά. Ο Φιντέλ είναι αθάνατος

Έφοδος στις Μονκάδες τ’ Ουρανού!: Fidel vivirá para siempre! Fidel es inmortal! - Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά! Ο Φιντέλ είναι αθάνατος!
Φιδέλ: Ένα σύγγραμμα περί ηθικής και δυο μεγάλα αρχίδια στην υπηρεσία της ανθρωπότητας (Ντανιέλ Τσαβαρία)
* Φιντέλ: Αυτός που τους σκλάβους ανύψωσε στην κορφή της μυρτιάς και της δάφνης
* Πάμπλο Νερούδα: Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε * Νικολάς Γκιγιέν: Φιντέλ, καλημέρα! (3 ποιήματα)
* Ντανιέλ Τσαβαρία: Η Μεγάλη Κουβανική Επανάσταση και τα Ουτοπικά Αρχίδια του Φιδέλ * Ντανιέλ Τσαβαρία: Ο ενεργειακός βαμπιρισμός του Φιδέλ * Ραούλ Τόρες: Καλπάζοντας με τον Φιντέλ − Τραγούδι μεταφρασμένο - Video * Χουάν Χέλμαν: Φιντέλ, το άλογο (video)


Κάρλος Πουέμπλα - Τρία τραγούδια μεταφρασμένα που συνάδουν με τη μελωδία:
* Και τους πρόφτασε ο Φιντέλ (Y en eso llego Fidel) − 4 Video − Aπαγγελία Νερούδα * Δεν έχεις πεθάνει Καμίλο (Canto A Camilo) * Ως τη νίκη Κομαντάντε (Hasta siempre Comandante)
* Τα φρούρια του ιμπεριαλισμού δεν είναι απόρθητα: Μικρή ιστορική αναδρομή στη νικηφόρα Κουβανική Επανάσταση και μέχρι τις μέρες μας ‒ Με αφορμή τα 88α γενέθλια του Φιντέλ ‒ Εκλογικό σύστημα & Εκλογές - Ασφάλεια - Εκπαίδευση - Υγεία (88 ΦΩΤΟ) * Φιντέλ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πρωτοπάτσης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πρωτοπάτσης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 1 Αυγούστου 2021

Γιάννης Ρίτσος: Ο Σύντροφός μας Νίκος Ζαχαριάδης

Νίκος Ζαχαριάδης

Γεννήθηκε στις 27 Απριλίου 1903, στην Αδριανούπολη της Τουρκίας.

Αυτοκτόνησε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας, 1 Αυγούστου 1973.

Σχέδιο, Αντώνης Πρωτοπάτσης (Μυτιλήνη, 1897 - Αθήνα, 1947)


 

Γιάννης Ρίτσος

 

Ο Σύντροφός μας

 

 

                                                        Νίκος Ζαχαριάδης

 

Ήρθες απ’ του Νταχάου τα συρματοπλέγματα

ήρθες απ’ τη δεκάχρονη σκλαβιά

όπως έρχεται ο ήλιος απ’ την πόρτα της νύχτας.

Ήρθες μ’ ένα χοντρό στρατιωτικό χιτώνιο

απλός φαντάρος της παγκόσμιας λευτεριάς

εσύ αρχηγός δίχως παράτες και γαλόνια και παράσημα

μόνο με το παιδιάστικο χαμόγελό σου ανίσκιωτο

σαν ένα γαρούφαλλο στην κουμπότρυπα του πόνου μας

μονάχα με τον ήλιο της ψυχής σου κρεμασμένον

σα φυλαχτό στον κόρφο του λαού μας.

Ήρθες χωρίς παράτες με τα σκονισμένα σου μαλλιά

καθώς κ’ Εκείνος μπήκε στα Ιεροσόλυμα με σκονισμένα ματόκλαδα

δίχως σημαίες και δίχως τύμπανα πάνου σ' ένα άσπρο γαϊδουράκι

κρατώντας μες στο φωτεινό του χέρι ένα κλαδάκι πικροδάφνη.

 

[...]

 

«Αρχηγέ μας

καλώς μας ήρθες απ’ τα πέρατα του πόνου και της δόξας

στη ματωμένη μας πατρίδα καλώς ήρθες.

Από δω μέσα σύντροφε σου σφίγγουμε το χέρι

κι από δω μέσα σύντροφε σου δίνουμε τον όρκο μας

να πολεμάμε για το φως και για το δίκιο

καθώς πολέμησες και συ λεύτερος πίσω απ' τα κάγκελα

καθώς μας έμαθες εσύ να πολεμάμε

με το σπαθί της λευτεριάς ακονισμένο στην καρδιά σου

ακονισμένο στην καρδιά σου πούναι και καρδιά μας.»

 

............................................................................................................

 

[...]

 

Ήρθες.

Και κάπου εκεί στην Κοκκινιά σ’ ένα καλύβι ασβεστωμένο

που η μάντρα του δέκα βολές γαζώθηκε απ’ το ντουφεκίδι

που η πόρτα του δέκα βολές βάφτηκε μ’ αίμα απ’ την κορυφή ως τα νύχια

και κάπου εκεί σ’ ένα καμένο σπίτι στα Καλάβρυτα

που απόμειναν στους μαύρους τοίχους του όλο-όλο τρία γράμματα

αυτά μονάχα: Κ.Κ.Ε.

σαν το μονόγραμμα της λεβεντιάς σαν τρία κόκκινα άστρα

τρεις παπαρούνες της δικιάς μας άνοιξης

και κάπου εκεί σ’ ένα καλύβι σιωπηλό της αντρειωμένης Ρούμελης

σ’ ένα καλύβι του Μωριά σ’ άλλο της Ήπειρος

ένας λεβέντης λέει: «νιώθω τα μπράτσα μου πιο δυνατά»

ένα κορίτσι λέει: «νιώθω το γαίμα μου πιο κόκκινο»

ένα παιδάκι λέει: «νιώθω δυο σπιθαμές ψηλότερος»

μια χήρα μάννα μες στα μαύρα σκύβει πάνου απ’ τα ορφανά της

και λέει σφουγγίζοντας τα μάτια της: «ήρθε ο πατέρας σας παιδιά μου»

κι η Λευτεριά σου λέει: «καλώς το το παιδί μου»

κ' εγώ σου στέλνω τούτο το τραγούδι απ’ την ψυχή ολωνώνε μας

για να σου πει το «καλωσόρισες» αδέρφι της ψυχής μας.

 

 

Αθήνα. Μάης 1945

                                                                                       Γιάννης Ρίτσος

 

(Γιάννης Ρίτσος, Ο Σύντροφός μας, Γκοβόστης 1945)

Εδώ τρία αποσπάσματα: Αρχή (σ.5), μέση (σ.7) και το τέλος (σ.10)

 

*

 

Σάββατο 1 Αυγούστου 2020

Νίκος Ζαχαριάδης: Μας ήρθες σύντροφε όπως φτάνει ο ήλιος απ’ την πόρτα της νύχτας (Γιάννης Ρίτσος)

Νίκος Ζαχαριάδης
Γεννήθηκε 27 Απριλίου 1903, στην Αδριανούπολη της Τουρκίας.
Αυτοκτόνησε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας, 1 Αυγούστου 1973.
Σχέδιο Αντώνης Πρωτοπάτσης (Μυτιλήνη, 1897 - Αθήνα, 1947)

«Αρχηγέ μας
καλώς μας ήρθες απ’ τα πέρατα του πόνου και της δόξας
στη ματωμένη μας πατρίδα καλώς ήρθες.
Από δω μέσα σύντροφε σου σφίγγουμε το χέρι
κι από δω μέσα σύντροφε σου δίνουμε τον όρκο μας
να πολεμάμε για το φως και για το δίκιο
καθώς πολέμησες και συ λεύτερος πίσω απ' τα κάγκελα
καθώς μας έμαθες εσύ να πολεμάμε
με το σπαθί της λευτεριάς ακονισμένο στην καρδιά σου
ακονισμένο στην καρδιά σου πούναι και καρδιά μας.»
(Γιάννης Ρίτσος, Ο Σύντροφός μας
Νίκος Ζαχαριάδης, Αθήνα. Μάης 1945. Γκοβόστης 1945)

Στο τελευταίο γράμμα της ζωή του, προς την καθοδήγηση του ΚΚΕ, ο Ν. Ζαχαριάδης θα υπογραμμίζει:
«Στη ζωή μου, έκανα πολλά λάθη και στραβά. Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω. Όμως με κατηγόρησαν ότι πρόδωσα το ΚΚΕ και τον αγώνα και με διέγραψαν απ' το κόμμα... Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει και να το λερώσει χρησιμοποιώντας το όνομά μου... Με το ΚΚΕ δεν είχα ούτε έχω ανοιχτούς λογαριασμούς. Ούτε μπορούσα ποτέ να 'χω».
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Κόμματος τον Ιούλιο του 2011, εκτιμώντας συνολικά και σε βάθος την πορεία και την προσφορά του Ν. Ζαχαριάδη (στα πλαίσια της συγγραφής του Β’ Τόμου του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ), ακύρωσε όλες τις προηγούμενες αποφάσεις της 6ης και της 7ης Ολομέλειας (1956 και 1957) σε βάρος του, καθώς και τα πορίσματα του 1964 και του 1967, ενώ αποφάσισε την πλήρη αποκατάστασή του στο ΚΚΕ.