Τσε: Αν το παρόν είναι του αγώνα, το μέλλον είναι δικό μας, Αλκυονίς, 14 Ιουνίου 2017 - Μπάμπης Ζαφειράτος: Ο Τσε και η ποίηση (Ρεπορτάζ, 2 Video - 30 Φωτό)

Εδώ θα μείνει(ς) για πάντα

Μια γεμάτη βραδιά για τον Τσε στο Αλκυονίς, σε μια κατάμεστη αίθουσα, με πλούσιο πρόγραμμα, παλμό και την αγωνιστική θέρμη από “το ζεστό το πέρασμά του”.

Κατιούσα, 15-06-2017
(Προσθήκη φωτό Μποτίλια Στον Άνεμο - Video 902)
Κλικ στις φωτό για μεγέθυνση

(Μπ. Ζαφειράτος στο 6:30)

Σχεδόν μισό αιώνα πριν, οι δολοφόνοι του Τσε στη Βολιβία, πίστευαν ότι τον σκότωσαν και πως έθαψαν το πτώμα του. Αλλά στην πραγματικότητα, όπως λέει ο ποιητής, έθαψαν ένα σπόρο.

Ένα σπόρο που σήμερα συνεχίζει να δίνει καρπούς, να συγκινεί και να εμπνέει τους λαούς, όπως έδειξε κι η μαζική ανταπόκριση του κοινού στη χτεσινή εκδήλωση στο Αλκυονίς για τα 89 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου επαναστάτη.

Του κοινού που έδωσε το “παρών” για να τιμήσει τα τρία παγκόσμια γράμματα του ονόματός του και επιβεβαιώσει το “σύμβολο πίστης” του στον Τσε -όπως λέει και πάλι ο ποιητής. Του Τσε που υπέγραφε τις επιστολές του με το σύνθημα patria o muerte (πατρίδα ή θάνατος) αλλά είχε πατρίδα του “το αύριο του κόσμου”.

Ήταν μια γεμάτη βραδιά, σε μια εξίσου γεμάτη αίθουσα, με ένα πλούσιο πρόγραμμα που τα περιελάμβανε όλα: ποίηση, απαγγελίες, χαιρετισμούς και ομιλίες, τραγούδια από την Ελλάδα και τη Λατινική Αμερική, σπάνια βίντεο και ηχογραφήσεις, πρώτες εκτελέσεις, προβολή ντοκιμαντέρ.

Νίκος Καββαδίας, o ιδανικός και άξιος εραστής τριών γυναικών: της Θάλασσας, της Αντίστασης και της Ποίησης - Αφιέρωμα (VIDEO - Λι - Χρονολόγιο)

Νίκος Καββαδίας
11 Ιανουαρίου 1910, Χαρμπίν Μαντζουρίας - 10 Φεβρουαρίου 1975, Αθήνα
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 7.V.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

 

*
Επιμέλεια

Μπάμπης Ζαφειράτος - Μποτίλια Στον Άνεμο

*

«Θα προτιμούσα να έχω στο κεφάλι μου, αντί για το μυαλό τού Στάινμπεκ, τα σκατά ενός μικρού Βιετναμέζου»
Νίκος Καβαδδίας
(Για την υποστήριξη του Αμερικανού συγγραφέα στον πόλεμο του Βιετνάμ)

Μαραμπού & πούσι, Εκδόσεις Γαλαξία, Φεβρουάριος 1965

****

ΜΑΡΑΜΠΟΥ

ΛΕΝΕ για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί
πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο,
πως τις γυναίκες μ’ ένα τρόπον ύπουλο μισώ
κι ότι μ’ αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω.

Ακόμα, λένε πως τραβώ χασίσι και κοκό,
πως κάποιο πάθος με κρατεί φριχτό και σιχαμένο,
κι ολόκληρο έχω το κορμί με ζωγραφιές αισχρές,
σιχαμερά παράξενες, βαθιά στιγματισμένο.