Έρη Ρίτσου προς ρωσική πρεσβεία: Ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Γιάννης Ρίτσος δεν ήταν γενικώς και αορίστως «αντιφασίστας»

Τα 114 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου θυμήθηκε χτες η ρωσική πρεσβεία στην Ελλάδα, χαρακτηρίζοντάς τον σε ανάρτησή της γενικώς «μεγάλο Ελληνα ποιητή και αντιφασίστα».

«Ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Γιάννης Ρίτσος δεν ήταν γενικώς και αορίστως "αντιφασίστας". Ήταν ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ, γι' αυτό και ήταν αντιφασίστας, γι' αυτό και πάλεψε για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και για μια δίκαιη κοινωνία. Είναι λίγο αστείο, αλλά φυσικά είναι κατανοητό να αναφέρεται η ανάρτηση στο Βραβείο "Λένιν" που του απένειμε η ΕΣΣΔ και να αποσιωπάται ότι ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας»,

ήταν η απάντηση της Έρης Ρίτσου, κόρης του μεγάλου μας ποιητή και υποψήφιας βουλευτή του ΚΚΕ στον Βόρειο Τομέα Αθήνας.

902

Μπάμπης Ζαφειράτος: Επίγραμμα (Ι) Για τον Άγιο Ρίτσο της Πρωτομαγιάς (1.5.1909 – 11.11.1990)

Γιάννης Ρίτσος
1 Μαΐου 1909, Μονεμβασιά – 11 Νοεμβρίου 1990, Αθήνα
Σχέδιο (4^ο από 4 του Ρίτσου), Μπάμπης Ζαφειράτος, 29.IV.2016 (Μολύβι, 29χ21 εκ.)

 

 Κι αν από την Μονοβασιά πάει βήμα βήμα πλάι του ο χάρος
Κι ο γιος του Ερμή ο Αρπάλυκος δεν του ’μαθε την τέχνη των Αργείων
Δίχως δασκάλους θήτεψε στο ΒΕΤΟ των Ανώνυμων Αγίων
Μόνες περγαμηνές του η Μακρόνησος η Λέρος και η Γυάρος

 

Επίγραμμα

Για τον Άγιο Ρίτσο της Πρωτομαγιάς

(1 Μαΐου 1909, Μονεμβασιά – 11 Νοεμβρίου 1990, Αθήνα)

 

[Α]

Μ’ ένα Τρακτέρ τη γη οργώνοντας έσπειρε νέους ήχους
Στην έρημό μας ξεφυτρώσανε θεόρατες Πυραμίδες
Τα όνειρα γίνανε πουλιά και μανιφέστα οι ελπίδες
Βγήκανε οι δεκαπεντασύλλαβοι μέσα απ’ του Μαρξ τους στίχους
Κι ο Επιτάφιος του λαού σε μιαν Ελλάδα της οδύνης
Έφερε την Πρωτομαγιά στον ουρανό της Ρωμιοσύνης

Μπάμπης Ζαφειράτος: Επίγραμμα (Ι) Για τον Άγιο Ρίτσο της Πρωτομαγιάς (1.5.1909 – 11.11.1990)

Γιάννης Ρίτσος
1 Μαΐου 1909, Μονεμβασιά – 11 Νοεμβρίου 1990, Αθήνα
Σχέδιο (4^ο από 4 του Ρίτσου), Μπάμπης Ζαφειράτος, 29.IV.2016 (Μολύβι, 29χ21 εκ.)

 

 Κι αν από την Μονοβασιά πάει βήμα βήμα πλάι του ο χάρος
Κι ο γιος του Ερμή ο Αρπάλυκος δεν του ’μαθε την τέχνη των Αργείων
Δίχως δασκάλους θήτεψε στο ΒΕΤΟ των Ανώνυμων Αγίων
Μόνες περγαμηνές του η Μακρόνησος η Λέρος και η Γυάρος

 

Επίγραμμα

Για τον Άγιο Ρίτσο της Πρωτομαγιάς

(1 Μαΐου 1909, Μονεμβασιά – 11 Νοεμβρίου 1990, Αθήνα)

 

[Α]

Μ’ ένα Τρακτέρ τη γη οργώνοντας έσπειρε νέους ήχους
Στην έρημό μας ξεφυτρώσανε θεόρατες Πυραμίδες
Τα όνειρα γίνανε πουλιά και μανιφέστα οι ελπίδες
Βγήκανε οι δεκαπεντασύλλαβοι μέσα απ’ του Μαρξ τους στίχους
Κι ο Επιτάφιος του λαού σε μιαν Ελλάδα της οδύνης
Έφερε την Πρωτομαγιά στον ουρανό της Ρωμιοσύνης

ΟυρανοΜίκης Θεοδωράκης: Για κάθε δημιουργό είναι τιμητικό να συνδέει το έργο του με έναν λαό που στάθηκε όρθιος — Έρη Ρίτσου: Το πολυδιάστατο έργο του Μίκη Θεοδωράκη ανέδειξε την ανθρώπινη διάσταση των αγωνιστών που έδωσαν το αίμα τους — Καισαριανή 2008: 90 Χρόνια ΚΚΕ (2 VIDEO)

*

Αθάνατο το μεγαλειώδες έργο του Μίκη Θεοδωράκη

*

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ 1925 - 2021

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΑ 90ΧΡΟΝΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

Έρη Ρίτσου: Το πολυδιάστατο έργο του Μίκη Θεοδωράκη ανέδειξε την ανθρώπινη διάσταση των αγωνιστών που έδωσαν το αίμα τους

(Βλέπε και κάτω)

*

*

Στο πολυδιάστατο έργο των Μ. Θεοδωράκη και Γ. Ρίτσου, που εξύμνησε τους αγώνες του λαού αλλά και ανέδειξε «τις ανθρώπινες διαστάσεις αυτών των ανθρώπων που πάλεψαν, αγωνίστηκαν, φυλακίστηκαν κι έδωσαν το αίμα τους», αναφέρθηκε η Έρη Ρίτσου, κόρη του αξέχαστου ποιητή, στην εκδήλωση που έγινε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, στις 19 Μάη 2008, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 90χρονα του ΚΚΕ, όπου παραβρέθηκε και χαιρέτισε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Στο χαιρετισμό της μεταξύ άλλων είχε αναφερθεί στην ελπίδα που εξέπεμπε η συγκεκριμένη εκδήλωση, «γιατί, όταν μέσα σε έναν κόσμο υποκουλτούρας υπάρχουν άνθρωποι που εμπνέονται, οδηγούνται από την ποίηση και τη μουσική, υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Είσαστε πολλοί, είσαστε ωραίοι, ευχαριστώ, είναι μια ευτυχισμένη στιγμή, έχουν και οι δύο τους ένα τεράστιο έργο».

Αναφερόμενη στην προσφορά και την πρωτοπόρα σκέψη του Μ. Θεοδωράκη να μελοποιήσει ποιήματα, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Είχαμε τη χαρά, με τη μουσική του Μίκη να έχουμε ο καθένας μας στο σπίτι του, την ελληνική ποίηση, γιατί ήταν ό,τι πιο σημαντικό συνέβη στην κουλτούρα μας, τα τελευταία 40 χρόνια, του το χρωστάμε και το λέμε κάθε φορά, τον ευχαριστούμε γι’ αυτό».

Το portal 902.gr αναζήτησε στα αρχεία της τηλεόρασης του «902» τον χαιρετισμό της σε αυτή την εκδήλωση και σας τον παρουσιάζει σε βίντεο (δείτε πάνω). 

902

*

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΑ 90ΧΡΟΝΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

Μ. Θεοδωράκης: Για κάθε δημιουργό είναι τιμητικό να συνδέει το έργο του με έναν λαό που στάθηκε όρθιος

(VIDEO επάνω)

«Παρών» με το έργο του αλλά και τη φυσική του παρουσία, ο Μίκης Θεοδωράκης σε σημαντικές στιγμές της δράσης του λαϊκού κινήματος αλλά και της ιστορίας του ΚΚΕ. 

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 90 χρόνια από την ίδρυσή του, στις 19 Μάη του 2008, διοργανώθηκε μεγάλη συναυλία σ' έναν ιερό τόπο... Στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, «έναν τόπο ποτισμένο με αίμα ηρώων και δάκρυα μανάδων», όπως είπε στο χαιρετισμό του στην εκδήλωση ο Μίκης Θεοδωράκης. 

Σ' αυτόν τον τόπο μαρτυρίου και ασίγαστης μνήμης, έσμιξαν και πάλι ο Γιάννης Ρίτσος και ο Μίκης Θεοδωράκης. Έσμιξαν όπως και τότε... Τότε που η ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, βγαλμένη μέσα από τη ζωή, τα βάσανα, τα οράματα του λαού μας, συναντήθηκε με τη μουσική του Μ. Θεοδωράκη, για να γίνουν σημαία αγώνων, για να εμψυχώσουν, να εμπνεύσουν τους λαϊκούς αγώνες. 

Αθάνατα τραγούδια από τους κύκλους «Επιτάφιος», «Ρωμιοσύνη», «Γειτονιές του κόσμου» και «Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας» ερμήνευσαν οι Καλλιόπη Βέττα, Κώστας Μάντζιος, Γιάννης Λάρδης, Γ. Λάμπρη, Ε. Κυριαζοπούλου, Σ. Μυλόβας και Μ. Μποτονάκης. Αφηγητής ήταν ο Κώστας Καζάκος. Ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου απήγγειλαν η Βέρα Κρούσκα και ο Χρήστος Ασλανίδης. Συμμετείχε η Ορχήστρα Νέας Ιωνίας υπό τη διεύθυνση του Στέφανου Ψαραδάκου. Σκηνοθετική επιμέλεια: Νίκος Ξυθάλης.

Το portal «902.gr» αναζήτησε το χαιρετισμό του στο αρχείο της τηλεόρασης του «902» και σας τον παρουσιάζει στο βίντεο πάνω.

902

 

Έρη Ρίτσου: Τρία σε ένα − Κάτι κρέμεται εκεί ψηλά (2017), Ο νεκρός δολοφονήθηκε (2016), Γιατρός επαρχίας (2004)

Κάτι κρέμεται εκεί ψηλά (2017)

Έρη Ρίτσου: Τρία σε ένα

Κάτι κρέμεται εκεί ψηλά (2017)
Ο νεκρός δολοφονήθηκε (2016)
Γιατρός επαρχίας (2004)
Aπό τον Κέδρο

*

Μπάμπης Ζαφειράτος – Μποτίλια Στον Άνεμο

Πρώτη δημοσίευση:
Ξέρω τι θα διαβάσεις φέτος το καλοκαίρι - Κατιούσα, 11/8/2018

*

Και τα τρία μαζί, όσο… μισός Νέσμπο (σε σελίδες, βέβαια). Τι κι αν το κοινό έχει συνηθίσει στα αστυνομικά-τούβλα; Με την ευκαιρία: Το τούβλο κάνει το κοινό ή το κοινό το τούβλο; Σαν το αυγό με την κότα. Αν δεν είσαι λάτρης της Κιβωτού και πιστεύεις στην εξελικτική διαδικασία, τότε βέβαια το αυγό γεννάει τις κότες. Όπως επίσης, αν έχεις σώας τας φρένας και ξέρεις σε ποιον καπιταλιστικό κόσμο ζεις, τότε δεν έχεις αμφιβολία περί της διαμόρφωσης του κοινού από τα… τούβλα (για τα τούβλα).

Η Ρίτσου έχει πλήρη επίγνωση του κοινωνικού γίγνεσθαι και επιμένει στις μικρές φόρμες, στα μικρά λιθαράκια που οικοδομούν μια μικρή ιστορία (διήγημα), ή μια μεγαλύτερη (πολλές δηλαδή μικρές ιστορίες που συνθέτουν ένα μυθιστόρημα), με τον προσδιορισμό του αστυνομικού να περιττεύει, αφού αυτός είναι μόνο ο καμβάς για να ξετυλίξει την αφήγησή της.

Έρη Ρίτσου: Ψηστιέρες, ψυγεία και ροζ μακιγιάζ (VIDEO)

Γιάννης Ρίτσος: Στο Υπερώον της ποίησης, ανέγγιχτος από την κόψη του θανάτου – 25 ποιήματα. Και ένα κριτικό σημείωμα του Μπάμπη Ζαφειράτου

Μονεμβασιά, Πρωτομαγιά 1909 - Αθήνα, 11 Νοεμβρίου 1990
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 10.V.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

 

***

 

Μετά τα ποιήματα ακολουθεί το κριτικό κείμενο του Μπάμπη Ζαφειράτου:
Γιάννης Ρίτσος: Στο Υπερώον της ποίησης, ανέγγιχτος από την κόψη του θανάτου

*

Η συγκεκριμένη ανάρτηση περιλαμβάνεται στην επίσημη ιστοσελίδα του Γιάννη Ρίτσου:
Γιάννης Ρίτσος: Στο Υπερώον της ποίησης, ανέγγιχτος από την κόψη του θανάτου – 25 ποιήματα. Και ένα κριτικό κείμενο του Μπάμπη Ζαφειράτου

*

 

ΥΠΕΡΩΟΝ

(25 ΠΟΙΗΜΑΤΑ)

 

 

 

ΣΥΧΝΑ

Στ’ αλήθεια

δεν είχα τίποτα να πω.

Έτσι

άφησα το παράθυρό μου

ολάνοιχτο.

Οι δυο κουρτίνες

έχουν αναλάβει τις κινήσεις

των ξενιτεμένων,

ενώ εγώ προσπαθώ

να φέξω τη νύχτα

μ’ ένα μοναδικό

πορτοκάλι. 

 

                  Αθήνα, 2.ΙΙΙ.85

 

 

ΜΥΣΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ

Ιδιοκτήτες της νύχτας –

άστεγα άστρα,

δυο δίφραγκα στην τσέπη μας,

το σφύριγμα του τραίνου

κάτω απ’ το πουκάμισό μας

κατάσαρκα.

Μοναχική ευτυχία,

κι ένα ποτήρι νερό

λάμποντας

μέσα στο κλειδωμένο σπίτι.

 

                                Αθήνα, 2.ΙΙΙ.85

 

 

ΔΕΙΛΙ

Λιπόσαρκο δείλι. Ωστόσο

καλά χρωματισμένο.

Ωχρές και ρόδινες ανταύγειες

στις προσόψεις των σπιτιών.

Όταν θα φύγεις

μη μου πάρεις στη βαλίτσα σου

αυτά τα χρώματα τουλάχιστον.

Αλλιώς

πώς θα περιμένω;

 

                              Αθήνα, 2.ΙΙΙ.85

 

 

ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ

Τo ξυλουργείο,

τo σιδηρουργείο,

το παντοπωλείο,

οι γαλότσες του γεωργού

στο χαγιάτι,

χαμηλή συννεφιά,

σαπουνόνερα,

κι η απροσδόκητη

γαλάζια πόρτα πεσμένη

στα χαλάσματα

με το κλειδί της

στη θέση του.

 

                  Αθήνα, 3.ΙΙΙ.85

 

 

Ο ΑΥΛΗΤΗΣ

 

Ξυλοκόποι –

σκοτωμένα δέντρα.

Κυνηγοί –

σκοτωμένα πουλιά.

Ο αυλητής φυσάει στο καλάμι

όλη του την ανάσα.

Και, να, το δάσος,

να, τα πουλιά.

Ένα πουλί καστανόχρυσο

κάθισε στο τραπέζι μου,

με κοιτάει,

δεν ξέρω τι να του πω.

 

                  Αθήνα, 4.ΙΙΙ.85